Zwanenzang....

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: dit wordt mijn laatste blog. Onder sommige van u gaat nu een voorzichtig gejuich op, maar bij de meesten zal misschien de verwarring overheersen. Ik zal het uitleggen. Ik heb recentelijk een aantal miskleunen gemaakt met sociale media. Ik heb als twittercop een aantal niet-zo-handige uitspraken gedaan en heb daarmee een aantal mensen schade toegebracht, maar nog meer heb ik mezelf schade toegebracht. En jezelf schade toebrengen is over het algemeen niet een hobby van mensen. Ook van mij niet. Mij werd te verstaan gegeven dat ik beter moest opletten wat ik in het vervolg op sociale media zou plaatsen, anders zou mijn account geblokkeerd worden. Het heeft even geduurd, maar ik snap nu waarom. Ik heb nooit iemand schade willen berokkenen. De emotie van het moment heeft me echter parten gespeeld. En van mij mag als professional beter verwacht worden. Nu speelde dit alles zich af op mijn twitteraccount als agent, dus u vraagt zich misschien af: waarom dan deze blog stoppen? Dit is toch een privézaak? Ja en nee. Allereerst schrijf ik over mijn werk en over de organisatie die daarachter zit. En ik heb gemerkt, dat de organisatie niet altijd even gelukkig was met wat ik schreef. Ook al had ik er geen kwade bedoelingen mee en heb ik niemand willen beschadigen, het is niet zozeer wat ik geschreven heb als wat mensen lezen en denken dat de diepere bedoeling erachter is. Dat er een soort verborgen boodschap in zit, net als voeger, toen mensen dachten dat als je langspeelplaten achteruit draaide, er een boodschap van de duivel in te horen was. Of zoiets. Ik heb nieuws voor u: ik heb geen diepere boodschap. Meestal heb ik helemaal diepere bedoeling en zeg ik gewoon wat ik denk. Maar als mensen gaan denken dat ik hun te kakken zet, terwijl dat niet zo is en daar kritische vragen over gaan stellen, dan kan dat gevolgen voor mij hebben . Kwalijke gevolgen. En dat wil ik niet. Ook al had ik mensen nog zo verzocht om mij erop aan te spreken als ze vonden, dat wat ik schreef niet door de beugel kon. Per slot van rekening ben ik ook maar een mens en probeer ik te leren van mijn fouten. Het voelt verkeerd. Het voelt fout. Het doet pijn. Want ergens is het een vorm van censuur. Ik vond het leuk om u deelgenoot te maken van wat mij bezig hield. Maar soms moet je dingen doen voor het hogere belang. En dat hogere belang ben ik dan zelf maar. Bedankt voor uw trouwe steun. Wees lief voor de politie en andere hulpverleners. Op een dag kun je ze nodig hebben.