'n Drama

Soms gebeuren er dingen in het leven van ieder mens, die zo absurd zijn, zo bijzonder, zo....nou ja, zo weet-ik-veel, dat je er wel over móet bloggen. Want vanmorgen las ik al een zouteloos artikeltje op internet ( de krant moest nog bezorgd worden; ik stond er om 05.00 uur al naast), maar vanavond deed één der persvoorlichters het bij het journaal nog eens dunnetjes over.

Want wat wil het geval? De politie wil zorgvuldiger waken over haar imago en daarom moest het ongebreidelde gebruik van het politielogo en uniformen en auto's in films en series aan banden gelegd worden, tenzij de politie vooraf het script mocht inzien. Dit, zo betoogde de korpsleiding, om er zeker van te zijn dat de politie die uitgebeeld werd, wel een redelijke representatie vormde van politiewerk.

Heeft de korpsleiding dan écht niks beters te doen? Ik bedoel, we zitten midden in de grootste reorganisaties sinds het bestaan van de politie, er is grote onzekerheid bij alle politiemensen over hun situatie ( niet dat er gedwongen ontslagen zullen vallen, maar wáár we over een jaar gaan werken is nog volstrekt onduidelijk) en dan gaan ze zich druk maken over het feit dat de politie op het witte doek of op de beeldbuis 'wel het juiste beeld geeft van politiewerk".

Natuurlijk is dat niet het geval! Al was het alleen maar omdat politiewerk in de regel dodelijk saai is. Urenlang surveilleren totdat er iets gebeurt of totdat je iets ziet waar tegen opgetreden moet worden, dagenlang papierwerk, vergaderen met instanties, dat is politiewerk dat je niet op TV ziet, maar desondanks wel de waarheid is. En niemand met gezond verstand zou dat willen bekijken, zelfs niet in het kader van insomniabestrijding ( insomnia= niet kunnen slapen of voortijdig ontwaken). Daarnaast zijn acteurs, uitzonderingsgevallen daargelaten, mensen die uitbeelden wat hun versie van de waarheid is, of zoals deze zou moeten zijn. Dus staat politiewerk op de TV bol van de schietpartijen, achtervolgingen en vechtpartijen. Eén van de uitzonderingen is de serie "flikken Maastricht" waarbij de politie menskracht en materiaal inzet om de serie zo levensecht mogelijk te laten lijken en de acteurs zelfs een verkorte opleiding  tot agent of rechercheur heeft gegeven.

Ook misbruik van het logo -  zowel op de mouwen als op de auto's zou niet meer mogen. Schending van het auteursrecht, vond het korps. Ik zag Tygo Gernandt  voor zijn rol in de serie "dokter Tinus"  in een politieuniform lopen waarop een verzonnen politielogo was aangebracht en een auto met zwaailichten en datzelfde verzonnen logo. Stel je voor, dat er een levensechte afbeelding van de woorden "waakzaam en dienstbaar" opgestaan had, zeg! Dan was het leed helemaal niet meer te overzien geweest.

Gelukkig oordeelde de rechter anders. Want de producenten van TV-series en films hadden een kort geding aangespannen en vonden het censuur en beperking van de vrijheid van meningsuiting dat de politie vooraf het script zou kunnen en mogen inzien. En de rechter gaf hen daarin gelijk. En gelijk had-ie ook. Ieder weldenkend mens zou zo geoordeeld hebben.

"ja maar" zo vroeg de journalist aan de persvoorlichter "het is toch een dramaserie ?" Daarmee waarschijnlijk bedoelend dat een dramaserie gedramatiseerd is en derhalve lang niet altijd een correct beeld geeft van welk beroep of aspect van de samenleving ook. "Ja, het is een dramaserie" beaamde de persvoorlichter. Maar zijn intonatie sprak boekdelen. Hij vond kennelijk de acteerprestaties een drama. 

Ik vind het een drama dat zich hiermee duurbetaalde mensen bezig moeten houden, in plaats van ervoor te zorgen dat de politie-organisatie soepel loopt. Zullen we ons weer concentreren op wat écht belangrijk is, in plaats van krampachtige pogingen te doen om recht te breien wat niet recht te breien viel? Wat een drama, zeg!

Afbreuk doen aan inbraakrisico

Het aantal inbraken in woningen is weer gestaag aan het stijgen. Dat bericht staat al enige weken in verschillende vormen in de krant. Tijdens iedere dienst horen we de oproepen van de meldkamer. "wilt u gaan naar...voor een opname inbraak woning". En daar gaan we weer. Een hoop schade aan de woning. Alles overhoop gehaald. Een paar spullen weg, meestal sieraden met ook nog eens een hoge emotionele waarde. En als wij weg gaan laten, ondanks alle goede bedoelingen, mensen met een onveilig gevoel achter. Niet door de schade en de vermiste spullen. De schade wordt wel weer vergoed en de spullen is jammer, maar dat zijn 'maar' spullen. Nee, het idee dat een vreemde je huis ins binnengedrongen en dat dat weer zou kunnen gebeuren, maakt je eens zo veilige huis niet zo veilig en vertrouwd meer.

De politie doet er veel, zo niet alles aan om het inbraakrisico terug te brengen. We surveilleren veel, zowel in burger als in uniform. We voeren, samen met de gemeente en het rijk, voorlichtingscampagnes. We maken gebruik van ex-inbrekers die eerst door de wijk heenlopen om 'gemakkelijke woningen' te signaleren en 's avonds op een wijkbijeenkomst aan bewoners vertellen hoe zij binnen hadden kunnen komen. We doen buurtonderzoeken en promoten burgerparticipatie. En desondanks worden er maar heel weinig inbrekers aangehouden.

War zit hem dat dan in? Er bestaan een aantal misverstanden rondom woninginbraken. Bijvoorbeeld dat deze altijd 's nachts gebeuren. Ik kan u vertellen: dat is allang niet meer zo. De meeste woninginbraken vinden plaats op de dag of in de vroege avond. Een heel simpel voorbeeld. Een inbreker wil niet betrapt worden. Als je 's nachts langs een woning loopt en alles is donker, is de kans groot dat de bewoners in diepe rust liggen. Als je 's avonds langs diezelfde donkere woning loopt, zijn mensen weg naar een sportclub, een vereniging, een vergadering of familie. En is de kans op ontdekking dus veel kleiner. Ander misverstand is dat je niks kunt doen om inbrekers buiten te houden, want 'als ze binnen willen komen, doen ze dat toch wel' . Inbrekers zijn in wezen luie mensen ( anders hadden ze wel een betaalde baan genomen) en wegen terdege de kans en mogelijkheid af. En als u een degelijke inbraakbeveiliging hebt, de achtertuin verlicht en goed hang- en sluitwerk, dan kiezen ze een andere woning uit.

Doordat de meeste woninginbraken overdag en 's avonds plaatsvinden, is de kans groot dat u wel eens een inbreker heeft zien lopen. Helaas hebben ze niet allemaal een knalgeel colbertje aan en paars, lang haar, dus directe herkenning is niet altijd mogelijk, maar toch. Dat komt omdat een inbreker eerst de wijk verkent. Kijkt waar hij gemakkelijk binnen komt. Kijkt waar er mensen thuis zijn en waar niet. En dan volgt er misschien nog een ontboezeming: met name jonge, beginnende inbrekers breken in in een straal van 500 meter van hun eigen woning. Daardoor vallen ze meestal ook niet op, omdat het jongens ( er zijn maar weinig vrouwelijke inbrekers) zijn die u misschien wel eens gezien hebt en dus niet 'vreemd'aandoen. En als laatste: wij zijn een volkje van enerzijds blind vertrouwen en anderzijds 'het is onze zaak niet'. Zien we iemand lopen met een ladder op zijn nek? Dat is zeker de glazenwasser. Zien we iemand met een pakketje de tuin ingaan? Die zal daar wel horen. Stan er mensen op het dak van de buren? Die laten zeker hun schoorsteen vegen. Het klinkt dom, maar zo denken de meeste mensen wel. We zijn eenvoudig niet in staat om enigszins wantrouwend te zijn naar wat we zien.

Maar de politie heeft uw hulp hard nodig. En er zijn dingen die u gemakkelijk kunt doen, zonder al te veel moeite en risico.

Wordt lid van Burgernet! U bent dan een paar extra ogen voor verdachte situaties. Kijk goed rond als u buiten bent en denk niet bij abnormale situaties te gauw 'het zal wel goed zijn'. Bel 112 bij verdachte situaties! Beter 10 keer te veel gebeld dan 1 keer te weinig. Laat uw hond uit in de wijk en kijk goed rond. Maar ook: als u overdag rondloopt en u ziet een pakketje in de bosjes liggen, of u ziet iemand een pakket in een kliko doen die niet van hem is, bel ons ook. Want inbrekers verstoppen of begraven vaak hun buit en halen die later pas op. Dan kan de politie, als ze in de buurt van een inbraak worden aangetroffen, wel controleren, maar als ze geen buit of gereedschap bij zich hebben, hebben wij niet voldoende bewijs om tot aanhouding over te gaan. Ziet u mensen in de buurt die zich verdachte gedragen of die duidelijk niet thuis horen in de buurt, laat het ons weten.

Met zijn allen kunnen we inbraken een halt toeroepen. Het is een andere manier van kijken naar woningen en uw buurt, maar uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde. Een veilige buurt en geen inbraken.

Niet omkijken; je wordt gevolgd.

Misschien dat de gemiddelde beroepscrimineel de titel van dit verhaal niet graag hoort; het betekent dat er een team van goed getrainde en absoluut onopvallende specialisten achter hem aan zit om zijn handel en wandel vast te leggen. Vroeger werd die afdeling de 'volgerij' genoemd, tegenwoordig staan ze bekend onder een afkorting die u toch niets zegt. Al heel vroeg besefte de recherche dat het laten volgen van criminelen onschatbare informatie opleverde ( de techniek van telefoontappen bestond toen nog niet). Immers, aan het gedrag, de plaatsen waar iemand naartoe ging en met wie hij omging bracht patronen aan het licht die tot dan toe onbekend waren.

Ik word óók gevolgd. Niet omdat ik een beroepscrimineel ben- echt niet! - aar omdat ik voor mijn werk als wijkagent de waarden van een twitteraccount inzag. Eén van mijn collega's begon ermee en oogstte zoveel volgers en ontmoetingen ( hij noemde ze 'meet & tweet) dat ik het schaamteloos heb gestolen. Een goeie twee maanden geleden zat ik op 900 volgers en mijn chef kwam met het idee dat ik bij de 1000ste volger een burger kon uitkiezen om een dienst mee te lopen. Ik heb dit idee gepost op twitter en mijn volgersaantal steeg dramatisch. Toen de teller inderdaad de 1000 had bereikt heb ik een aantal mensen geselecteerd en even wat graafwerk naar hun achtergronden gedaan: ik kon het immers niet maken om een crimineel of iemand met criminele banden mee te nemen op surveillance. De keus viel uiteindelijk op een jongedame die studeert voor verzorgende en door wil gaan voor verpleegkunde, maar een enthousiast volger is van alles wat met politie te maken heeft. Gisterenavond, tijdens de openbare orde dienst is ze met me meegeweest. En omdat de pers ook twitter afspeurt naar scoops ( één van mijn collega's klaagde laatst dat hij zijn tweets onverkort terug zag in de lokale pers, zonder dat er verder navraag naar gedaan was of achtergronden waren onderzocht) kreeg ik via de persvoorlichter het verzoek of de TV-ploeg van de regionale omroep en de lokale persfotograaf ook meemochten. Voor mij geen enkel probleem.

De dienst is zeer rustig verlopen. Er zijn nauwelijks spannende meldingen geweest, hoewel we wel wat onderzoekjes her en der hebben gepleegd. Dat is voor ons goed, maar ik snap dat iemand die een keertje meegaat graag wat vuurwerk had gezien en voor de pers had ook leuk geweest. Helaas, politiewerk is onvoorspelbaar en het is lang niet altijd zo als in de film of op TV.

We troffen op zeker tijdstip een brommer, waarvan de buddyseat niet afgesloten was. Ik trof daar een portemonnee met pinpasjes en rijbewijs van de eigenaar, alsmede zijn huis- en brommersleutels. Een korte zoekslag leverde niks op en zijn telefoon nam hij niet op. Een ritje langs het huisadres leerde dat daar alles donker was, dus pa en ma lagen waarschijnlijk al op één oor. Na een uurtje werd ik gebeld via het Landelijk Telefoonnummer Politie. De jongeman had de vermissing bemerkt en wilde zijn spullen graag terug. Dat was geen probleem en enige tijd later werden zaken en eigenaar herenigd. Ik vroeg hem of hij wat gedronken had - logisch op zaterdagavond bij de populairste kroeg van het dorp - en dat bevestigde hij, maar hij beloofde niet te gaan rijden. Die belofte werd tien minuten later gebroken toen mijn collega's dezelfde jongeman zagen rijden op zijn brommer zonder helm en - natuurlijk - met teveel alcohol op. Ik kan u vertellen, moeder was niet blij toen we haar uit bed belden, iets dat verplicht is als we een minderjarige aanhouden. En aangezien drank niet het enige probleem was, want hij rookte ook vaak hele goeie nederwiet, denk ik dat er thuis nog wel wat verhitte discussies zullen volgen.

Toen de pers en mijn volgster omstreeks 04.00 uur naar huis gingen en wij gingen afbouwen, kwamen de spoedmeldingen binnen. Dat zul je ook altijd zien. Gelukkig werd de soep niet zo heet gegeten, maar toch. Mosterd na de maaltijd.

Ik vond het leuk om een burger een kijkje in de politiekeuken te gunnen en misschien doe ik het nog wel eens. Dan kunnen zij op verjaardagsfeestjes en andere sociale gebeurtenissen getuigen van hoe lastig, maar ook hoe leuk politiewerk kan zijn.

Pure sabotage

Het was het eerste wat me te binnen schoot toen ik gisteren het bericht op het NOS journaal zag ( ik probeer alle laatste uitzendtijd van Sacha de Boer mee te pikken) over een man die aangehouden was omdat hij ambulances onklaar had gemakt. Hij had onder andere benzine in de dieseltank gegoten om ze onklaar te maken. En de wereld werd wéér een stukje gekker.

Sabotage - een term uit de 19e eeuw - wordt vaak geassocieerd met de Tweede Wereldoorlog waarin verzetsgroepen in Nederland, België en Frankrijk de vijand ontwrichtten door rails en telefoonpalen op te blazen, distributiekantoren te overvallen en de vijandelijke propaganda te ontzenuwen. Wikipedia stelt dat sabotage, in tegenstelling tot een terroristische daad, niet bedoeld is om onschuldige slachtoffers te maken, maar dat het wel een gevolg kan zijn. Kennelijk is het in oorlogstijd  makkelijk uit te maken wie 'schuldig' is en wie niet, maar dat zijn dan ook andere tijden. Maar zelfs in díe tijd stond het rode kruis garant voor neutraliteit. Medewerkers en gebouwen van die organisatie mochten niet aangevallen worden, want zij verzorgden soldaten en burgers van alle nationaliteiten en overtuigingen.

Wat bezielt iemand in 's hemelsnaam om een ambulance, die de eerste opvang is als er iets gruwelijk mis dreigt te gaan, onklaar te maken? Mijn collega's hebben vorige week een melding gehad van een reanimatie van een klein kindje, die dreigde te stikken. Ze hebben de eerste reanimatiehandelingen gedaan, maar het was de ambulance die uiteindelijk de luchtweg vrij wist te maken. Wat nou als die ambulance door zo'n idiote actie niet had kunnen rijden?

Een aantal jaren geleden was er ook zo'n hype om politieauto's die bij het bureau geparkeerd stonden, in brand te steken. Ik weet niet meer of er mensen daarvoor zijn aangehouden, maar het is bij een aantal bureaus gebeurd. Gewoon, omdat het kon. Want een duidelijk motief is niet gevonden. Het gebeurt nogal eens dat de auto's, als wij even een rondje lopen of even binnen zitten voor het broodnodige papierwerk, dat de auto's bekrast, besmeurd of anderszins vernield worden. Banden lekgestoken worden. Spiegels afgetrapt worden. En waarom? Omdat de lieve jeugd een boete heeft gekregen voor iets wat niet mocht? Omdat het dronken uitgaanspubliek toevallig langsliep en nog naar iets leuk zocht om de avond af te sluiten? Wie het weet mag het zeggen.

En voor dat er een nieuwe politieauto beschikbaar is vloeit er heel wat water naar de zee. Er zijn namelijk geen vervangende auto's die ergens op een centraal punt klaar staan om bij schadegevallen tijdelijk ergens in te zetten. Een aantal jaren geleden, toe de korpsen nog hun eigen automerk konden kiezen, had een lokale Ford garage een leenauto in politiekleuren laten spuiten, compleet met uitrusting, blauwe lampen en mobilofoon, zodat die ingezet kon worden als de eigen auto's gerepareerd moesten worden. De hogere legerleiding echter, keurde dat initiatief af, want stel je voor dat een bedrijf een politieauto had rondrijden! Dat riekte naar merkvervalsing.

Ik hoop dat de persoon die in aangehouden voor de ambulances geestesziek is. Want het alternatief zou zijn dat het een bedoelde actie is. En daar kun je als weldenkend mens toch niet bij met je verstand?

Het is je gegund....

Vandaag heb ik een deel van de dag doorgebracht met vergunningsadviezen opstellen. Dat zit zo: veel gemeentes willen zichzelf op de kaart zetten en leuke dingen voor hun burgers organiseren en in de staart daarvan ook nog wat toeristen lokken. En veel organisaties, clubs en verenigingen willen hetzelfde en eigenlijk om hetzelfde doel: naamsbekendheid en de kas te spekken.

Maar het is tegenwoordig niet zo makkelijk meer als pakweg 20 jaar geleden, toen een winkeliersvereniging simpelweg kon besluiten en braderie te organiseren en dat af kon doen met een belletje naar het lokale bestuur en de plaatselijke koddebeiers. Nee, nu moet iedereen er zijn plasje over doen en er iets van vinden. Dit om de reden dat als er onverhoopt iets fout zou gaan, de instanties hun handen ten hemel kunne heffen en kunne  zeggen:hee, jammer, maar wij hebben iets anders geadviseerd en jullie hebben je daar niet aan gehouden.

Als een persoon of een vereniging dus iets wil organiseren dient ze een vergunning aan te vragen bij de gemeente. De gemeente wint vervolgens advies in bij instanties als de Politie en de Brandweer. Die stellen een aantal aanvullende eisen, elk op hun eigen vakgebied. De gemeente kan ervoor kiezen die over te nemen in hun vergunningsbesluit en voila, daar heeft de vereniging zich maar aan te houden.

Dus vandaag heb ik adviezen opgesteld voor een fakkeloptocht tegen discriminatie, een hardloopwedstrijd en het verlaten van het sluitingstijdstip van een handbalvereniging die een feestje gaat geven. Dat klinkt allemaal niet bepaald zwaarwichtig en dat is het ook niet echt. Maar ik doe ze ook voor meerdaagse festivals, voor grote evenementen, kermissen, circussen enzovoorts. En dan komt er wel wat meer bij kijken. Circussen bijvoorbeeld, staan de laatste aantal jaren negatief in het nieuws vanwege de toenemende aversie tegen wilde circusdieren. Dat trekt actiegroepen aan en circusmensen hebben zichzelf nogal eens overenthousiast verdedigd tegen deze beroepswerkelozen met een - in hun ogen - nobel doel. Kermissen zijn altijd al dé plaats geweest om oude vetes uit te vechten en nieuwe te beginnen. Het is dan ook wel handig als de exploitant op bevel van de politie de muziek uit zet en de verlichting aan, zodat we onszelf kunnen zien en horen als er iets gebeurt.

Al met al vereist dat dus kennis van zaken. Wat zijn de risico's als er op dat tijdstip op die plaats een groot aantal mensen samenkomen? Wat gaan ze er doen? Wordt er alcohol geschonken? Wie heeft de verantwoordelijkheid?

En natuurlijk komt de politie controleren tijdens het evenement. Dat klinkt een beetje raar, want de gemeente geeft de vergunning af en je zou dus denken dat de gemeente ook controleert of de vergunning nageleefd wordt. Maar het is natuurlijk veel handiger om dat aan een organisatie over te laten die tóch 24 uur per dag aanwezig is en waar de meeste mensen ook nog wel naar luisteren- als ze nog niet al te dronken zijn. En als dan geconstateerd wordt dat men zich niet aan de vergunningsvoorwaarden houdt dan kan de politie....helemaal niks! Want dat ligt op het terrein van bestuurlijke bevoegdheden en die heeft de politie helemaal niet. Dus behalve een stukje rapportage naar de gemeente toe, kan de politie slechts in grote calamiteiten de burgemeester waarschuwen, die maatregelen kan nemen.

Al met al is het een rare mengelmoes van bevoegdheden, maar vooral ook een belangenconflict. In het gehele district West-Utrecht had ons wijkteam het meeste aantal evenementen dat politie-inzet vereiste. Want het is helaas een voldongen feit: we zijn in Nederland niet volwassen genoeg om een feestje te vieren zonder dat het op de één of andere manier een puinhoop wordt. En dus moet er extra politie bij komen, die niet ergens anders ingezet kan worden. Politie, die geen boeven kan vangen (ook al is dat het eerste wat de vechtersbazen en dronkenlappen roepen als wij ze aanspreken) . Politie die geen verkeerstoezicht kan uitoefenen ( dat vindt de minister niet leuk, want dus geen boetes en geen geld). Politie die...nou ja, u snapt het plaatje, maar de laatste van dat rijtje is: Politie die niet af en toe thuis kan zijn om de batterijen op te laden, iets wat af en toe ook moet gebeuren. Want die feestjes: ze zijn u gegund, maar gun ons ook de kans om ons werk te doen en af en toe vrij te zijn zonder dat het direct een puinhoop wordt. dat is toch ook een gezamenlijk belang?

De veiligheidsmythe

Ik was al een tijdje op zoek naar het boekje 'de veiligheidsmythe 'van onderzoeksjournalist Bart de Koning. Er had al een stukje in het vakblad Blauw gestaan en dat had mijn nieuwsgierigheid voldoende getriggerd. Het leek me een leuk boekje om mee te nemen op mijn jaarlijkse wintersportvakantie.

Het boek bevat namelijk een aantal stellingen over de Nederlandse Politie en de rijksoverheid als het aankomt op strafvervolging en handhaving. Bescheidenheid gebiedt mij echter te zeggen dat een aantal stellingen overeenkomen met wat ik al jarenlang roep. Op de vraag waarom ik dan niet zo'n boek heb geschreven (ahum) komt het antwoord, dat Bart de Koning de stellingen met cijfers en - vooral andermans- onderzoeken heeft onderbouwd. Dat is niet mijn sterkste kant, dus vandaar.

De stellingen die hij maakte, waren:

- De politie kan misdaad voorkomen
- De politie is onderbezet
- Blauw op straat maakt het veiliger
- Politiewerk is een gevaarlijk beroep
- Met afluisteren vang je veel boeven
- Drugs moet je hard bestrijden
- Misdaadgeld besmet de bovenwereld
- Zero tolerance werkt
- De politie kan mensen een veilig gevoel geven
- De Nederlandse politie en Justitie zijn te soft
- Strenger straffen helpt
- Snelheidscontroles redden mensenlevens
- Ouderen zijn vaak slachtoffer

Allemaal stellingen die de Koning als misverstanden neerzet en verklaart, waarom ze níet waar zijn. Ik ga ze niet verklaren, daarvoor moet u zelf het boek maar kopen en lezen, maar het is wel enigszins ontnuchterend om te lezen dat meer blauw hoogstwaarschijnlijk niet zorgt voor meer opgeloste misdrijven of voor een veiliger gevoel bij de burger. Allemaal op basis van onderzoeken die eerder zijn gedaan. Het klinkt toch een beetje alsof ik in mijn eigen vingers snij, omdat ik hier eerder heb verteld dat we, toen de euro werd ingevoerd in 2002, massaal aanwezig waren op straat en dat er toen verhoudingsgewijs veel minder misdrijven plaatsvonden dan vergelijkbare periodes.

Waar de Koning steevast voor pleit is méér recherche en een betere beloning voor de rechercheurs, zodat er meer misdrijven opgepakt kunnen worden. Vergeleken met politiekorpsen in Europa is onze recherche klein in menskracht. Een groot aantal aangiften worden daarom terzijde geschoven en niet in behandeling genomen. In Duitsland worden alle aangiftes opgenomen door de recherche. Men claimt daar dat de kwaliteit van de aangiftes beter is en meer grond biedt voor opsporing.

De Koning zegt ook dat het verder helemaal niet slecht gaat met de politie in Nederland, in tegendeel zelfs. Alleen, het kan beter. Veel beter. En ik denk dat verbetering iets is, waar je altijd naar moet blijven streven.

Oh ja, en om nog even de wind uit de zeilen te nemen op een ander onderwerp: Ja, ik ben wel geslaagd voor mijn fitheidstest en ik heb niet gehoord, dat iemand op mijn bureau ervoor gezakt is. Dus u mag uw opmerkingen voor u houden.