Dit wordt mijn derde stukje in twee dagen en daar heeft het onderwerp niks mee te maken. Hoewel, ik denk dat ik vanavond me ga overgeven aan één van mijn weinige zondes, namelijk een goed glas single malt whisky, iets waar ik verzot op ben geraakt sinds een vakantie in Schotland. Nee, de reden van mijn plotselinge hoge productie ( ik las eens een boek waarin iemand het beschreef als verbale diarree, maar dat is het ook niet echt) was omdat ik me realiseerde dat ik mijn trouwe lezers in de steek liet. Alles liever dan dat!
De Nederlandse politie steekt relatief veel tijd in controle op alcohol in het verkeer. In de jaren 70 en 80 begon was het heel gewoon om onder invloed van alcohol achter het stuur te kruipen, ook al eiste dat een groot aantal doden en zwaar gewonden. Nederlanders maakten zichzelf wijs dat het echt geen kwaad kon, een paar glaasjes voor het rijden. Gedurende de jaren 90 en nu heeft de politie, naar ik vermoed onder zware invloed (...) van Koos Spee en de zijnen, de jacht op drank in het verkeer ingezet. En dat vinden we zo belangrijk, dat daar een groot gedeelte van de capaciteit van politie-opzet in opgaat. Er vinden ieder weekend wel alcoholcontroles plaats en tijdens de surveillance wordt iedere auto die gecontroleerd wordt, ook even onderworpen aan een voorlopig ademonderzoek ( en geen blaastest; bij een blaastest moet je bij de dokter zijn om in een potje te plassen).
En ondanks dat het steeds veiliger wordt op de weg en het aantal doden in het verkeer steeds lager wordt pakken we iedere nacht en ieder weekend weer mensen die nog steeds onder invloed van alcohol rijden. Auto's, vrachtauto's, brommers,ja zelfs lijnbussen. En met een georganiseerde controle is en aantal van 17 aanhoudingen op ongeveer 750 ademtesten. En dat beangstigt me. Want als we 17 mensen pakken, hoeveel pakken we dan niet? Hoeveel mensen slippen door de fuik? Hoeveel mensen komen ermee weg? En hoeveel ongelukken zijn er toch gebeurd?
De overheid ( u weet wel, waarmee je zo kunt lachen, zie vorige stukje) heeft jarenlang gepromoot dat twee glazen alcohol het maximum is als je nog moet rijden. Nou, daar mag u ook om lachen, want er klopt gewoon niks van waar.
Even wat zaken op een rij: Je lichaam doet er ongeveer anderhalf uur over om de inhoud van één glas alcohol uit je lichaam te spoelen. Zodra je echter een nieuw glas drinkt, moet dat proces weer overnieuw beginnen. Een uur nadat je je laatste glas alcohol hebt gedronken, is je bloed-alcoholpercentage (BAG) of jeademalcoholpercentage(AAG) op z'n hoogst. Dan blijft het een tijdje gelijk en dan pas begint de afname. Je kunt NIKS doen om die afbreuk te versnellen. Geen sterke koffie, geen kauwgom, geen bananen, geen water, niks. ( die laatste twee helpen overigens wel tegen de onvermijdelijke kater de volgende morgen; eigen ervaring!) Alles is daarnaast nog afhankelijk van andere factoren. Ben je man of vrouw, wat is je lichaamsgewicht, heb je normaal gegeten, ben je oud of jong, heb je hard gewerkt of ben je goed uitgerust, allemaal zaken die ertoe kunnen doen. We weten immers allemaal dat één biertje in de middag helemaal verkeerd kan vallen of dat je na 10 bier helemaal niks voelt.
Ik weet het wel hoor. Alcohol kan lekker zijn, mits in beperkte mate. Ik ben een groot aanhanger van een country-artiest genaamd Brad Paisley, die daar een nummer over schreef, uiteraard genaamd "Alcohol". Hierin zingt hij over het feit, dat alcohol geholpen heeft om blanke mensen te laten dansen, heeft de beroemde schrijver Hemingway laten schrijven zoals hij dat alleen kon, en ervoor gezorgd dat we allemaal dingen hebben gedaan die we ons liever niet willen herinneren ( en waarschijnlijk doen we dat ook niet meer, totdat je trouwt of vijftig wordt en je vrienden en familie een leuke powerpointpresentatie voor je in elkaar hebben gedraaid. En bedankt!)
Dus: drink gerust een borrel. En nog één! Maar ga alsjeblieft niet rijden. Niet op een brommer, niet in een auto, zelfs niet op een driewieler ( niet omdat dat ook verboden is, maar gewoon omdat het er stom uitziet en je waarschijnlijk lelijk ten val komt).
Zo, en nu ga ik een belofte aan mezelf waarmaken.Proost!
donderdag 18 oktober 2012
Gek genoeg
De politie en het het verlengde de rijksoverheid, is zo'n leuke baas om voor te werken. Nee serieus! Het is een goede werkgever. Je zult er nooit rijk mee worden, maar de secundaire arbeidsvoorwaarden zijn goed geregeld. En de baas doet er alles aan om je regelmatig in een goede stemming te brengen en te houden, want hoewel dienstsport al enige decennia tot het verleden behoort, worden bepaalde spiergroepen nog regelmatig getraind. De spiergroep die ik vanmorgen in opdracht van de baas trainde, waren de lachspieren.
Regelmatig verschijnen er berichten in de landelijke media of op de interne nieuwssite waarbij je denkt: het moet niet gekker worden. Maar net als je dat denkt, wordt ge geconfronteerd met iets waarvan je denkt: het is nog niet gek genoeg.
Neem nou het bericht gisteren in de krant, dat er ten alle tijden een Friessprekende collega op de meldkamer in Noord-Nederland moet zitten. Om dat even te verduidelijken: met de vorming van de Nationale Politie en het verminderen van het aantal regio's, wordt evenredig ook het aantal meldkamers verminderd. Opstelten wilde eerst maar één landelijke meldkamer, maar dat zou zeker niet werken. Goed, nu komen er dus 10.Noord-Nederland, waar de provincies Groningen, Friesland en Drenthe onder vallen, moeten dus ten allen tijde een Friessprekende collega daar hebben werken zodat Friezen niet gedwongen worden hun meldingen in het Nederlands te doen en zo gedwongen worden, een stukje cultuur af te staan. Gaat dat dan ook gelden voor de rest van de meldkamers? Als je iemand plat Utrechts hoort praten, weet je absoluut niet waar het over gaat. Om nog maar te zwijgen van Zeeuws of Limburgs. En ik maar denken dat we Nederland woonden.
Open ik vanmorgen de site van de telegraaf, staat daar een berichtje van de politie Rotterdam dat zij de vrouwelijke agenten kosteloos een BH gaan verstrekken voor onder het veiligheidsvest. Dat bracht toch tenminste een grijns op mijn gezicht. Natuurlijk hoef ik niet met zo'n ding rond te lopen - een BH, het vest draag ik overigens wel altijd - maar twee van de hardplastic beugels die in je vlees worden geperst kan niet altijd even prettig aanvoelen. Dus nu krijgen alleen de collega's uit de maasstad een BH, om er zo voor te zorgen dat in ieder geval de vrouwelijke collega's het goede voorbeeld aan de mannen gaan geven en het vest gaan dragen. Want het ligt nu nog veel te veel op de achterbank. Het vest zorgt namelijk voor nogal wat rugpijn bij de meeste dienders en, zo is het veel gehoorde excuus, vuurwapengevaarlijke crimi's weten dat je een vest draagt en mikken dus meer op het hoofd. Wat een lulkoek-excuus, zeg! Het hoofd is het meest beweeglijke deel van het menselijk lichaam en onder schietbaancondities al moeilijk te raken, laat staan op straat, met paniek, bewegingen en adrenaline. Nee, deze collega's met hun beweringen zouden mij op de lachspieren kunnen werken, als het niet zo triest was.
Nu is het alleen nog de vraag of de BH ook in de smaak gaat vallen. U kent dat wel, juiste kleur, juiste merk, spaghetti-bandjes. U merkt: ook ik wordt regelmatig meegesleept door mijn vrouw naar winkels waar ze dergelijke zaken verkopen en ik moet u zeggen: er zijn ergere zaken op de wereld, alhoewel ik me wel verbaas over de prijs van die dingen, waar de hoeveelheid gebruikt materiaal omgekeerd evenredig is aan de hoogte van de prijs. Maar we dwalen af!
Dialect en ondergoed: het is een raar thema om over te bloggen en zeker als je ze bij elkaar zet. Ik ben ervan overtuigd dat er binnenkort weer,nog gekkere berichten uit het blauwe politieland verschijnen die op de lachspieren werken. Onder het motto dat het nooit gek genoeg kan zijn, herinner ik me een uitspraak: Je hoeft niet gek te zijn om bij deze baas te werken, maar het wordt er wel een stuk gemakkelijker op....
Regelmatig verschijnen er berichten in de landelijke media of op de interne nieuwssite waarbij je denkt: het moet niet gekker worden. Maar net als je dat denkt, wordt ge geconfronteerd met iets waarvan je denkt: het is nog niet gek genoeg.
Neem nou het bericht gisteren in de krant, dat er ten alle tijden een Friessprekende collega op de meldkamer in Noord-Nederland moet zitten. Om dat even te verduidelijken: met de vorming van de Nationale Politie en het verminderen van het aantal regio's, wordt evenredig ook het aantal meldkamers verminderd. Opstelten wilde eerst maar één landelijke meldkamer, maar dat zou zeker niet werken. Goed, nu komen er dus 10.Noord-Nederland, waar de provincies Groningen, Friesland en Drenthe onder vallen, moeten dus ten allen tijde een Friessprekende collega daar hebben werken zodat Friezen niet gedwongen worden hun meldingen in het Nederlands te doen en zo gedwongen worden, een stukje cultuur af te staan. Gaat dat dan ook gelden voor de rest van de meldkamers? Als je iemand plat Utrechts hoort praten, weet je absoluut niet waar het over gaat. Om nog maar te zwijgen van Zeeuws of Limburgs. En ik maar denken dat we Nederland woonden.
Open ik vanmorgen de site van de telegraaf, staat daar een berichtje van de politie Rotterdam dat zij de vrouwelijke agenten kosteloos een BH gaan verstrekken voor onder het veiligheidsvest. Dat bracht toch tenminste een grijns op mijn gezicht. Natuurlijk hoef ik niet met zo'n ding rond te lopen - een BH, het vest draag ik overigens wel altijd - maar twee van de hardplastic beugels die in je vlees worden geperst kan niet altijd even prettig aanvoelen. Dus nu krijgen alleen de collega's uit de maasstad een BH, om er zo voor te zorgen dat in ieder geval de vrouwelijke collega's het goede voorbeeld aan de mannen gaan geven en het vest gaan dragen. Want het ligt nu nog veel te veel op de achterbank. Het vest zorgt namelijk voor nogal wat rugpijn bij de meeste dienders en, zo is het veel gehoorde excuus, vuurwapengevaarlijke crimi's weten dat je een vest draagt en mikken dus meer op het hoofd. Wat een lulkoek-excuus, zeg! Het hoofd is het meest beweeglijke deel van het menselijk lichaam en onder schietbaancondities al moeilijk te raken, laat staan op straat, met paniek, bewegingen en adrenaline. Nee, deze collega's met hun beweringen zouden mij op de lachspieren kunnen werken, als het niet zo triest was.
Nu is het alleen nog de vraag of de BH ook in de smaak gaat vallen. U kent dat wel, juiste kleur, juiste merk, spaghetti-bandjes. U merkt: ook ik wordt regelmatig meegesleept door mijn vrouw naar winkels waar ze dergelijke zaken verkopen en ik moet u zeggen: er zijn ergere zaken op de wereld, alhoewel ik me wel verbaas over de prijs van die dingen, waar de hoeveelheid gebruikt materiaal omgekeerd evenredig is aan de hoogte van de prijs. Maar we dwalen af!
Dialect en ondergoed: het is een raar thema om over te bloggen en zeker als je ze bij elkaar zet. Ik ben ervan overtuigd dat er binnenkort weer,nog gekkere berichten uit het blauwe politieland verschijnen die op de lachspieren werken. Onder het motto dat het nooit gek genoeg kan zijn, herinner ik me een uitspraak: Je hoeft niet gek te zijn om bij deze baas te werken, maar het wordt er wel een stuk gemakkelijker op....
woensdag 17 oktober 2012
Je mag toch niks...
Het is een vaak gehoorde zinsnede in mijn vakgebied. "Je mag toch niks" zeggen ze dan. Als de wat
middelbare of oudere burger het zegt, is de intonatie soms wat meelijwekkend. Als de spreker jonger is, dan klinkt het vaak wat schamper. Mensen bedoelen dat politiemensen in Nederland niet voldoende bevoegdheden hebben om de misdaad aan te pakken. Of liever gezegd, om hén aan te pakken. Met name de jeugd en de oudere jongere, om maar eens een Koot-en-Bie uitdrukking te lenen, hebben dat nogal eens. Wat wil je nou beginnen, je ziet het ze denken. Terwijl politiemensen in Nederland verregaande bevoegdheden hebben. Alleen weet lang niet iedere politieman wat hij precies mag en de burger vaak al helemaal niet.
Zo mag de politieman uit eigen beweging opvragen welk telefoonnummer bij welk persoon hoortof omgekeerd. Een bon schrijven. Vervolging instellen nadat er aangifte tegen je gedaan is. Je aanhouden, voorgeleiden en insluiten als je een strafbaar feit hebt gedaan. En als er een (hulp)officier van Justitie geconsulteerd wordt, dan mag er nog veel meer. Dat is bijna altijd een inbreuk op je persoonlijke levenssfeer, maar dan wel gesanctioneerd door de rechterlijke macht. Je telefoon of je internet kan afgetapt worden. Je bankgegevens kunnen opgevraagd worden. Videobewakingsbeelden kunnen worden opgevraagd en er kan zelfs een team van goedgetrainde specialisten worden ingezet om jóu te volgen, waar je ook heen gaat. Als de Officier van Justitie op zijn beurt dan weer een vordering indient bij de Rechter-Commissaris kan er nog een stap verder gegaan worden. Aan de hand van je telefoonnummer opsporen waar je bent. Je aan laten houden in het buitenland. Een pseudo-koop toestaan.
Als ik dus iets nodig heb in de zin van bevoegdheden, heb ik een weids scala om uit te kiezen. Zo heb ik een zaak in behandeling waarbij ik twee verdachten van mishandeling of openlijke geweldpleging wil laten aanhouden. En omdat dat vier weken geleden is gebeurd, mag ik dat niet zelf beslissen. Omdat mijn chef, die ook Hulp-officier van Justitie is, op cursus is, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en zelf de rechtbank gebeld, waar de officieren aan verbonden zijn.
Pardon? De stoute schoenen? Ja, want Officieren van Justitie praten eigenlijk nauwelijks met gewone agenten. Er zijn er zelfs bij die gewoon geen zaken met anderen dan HOvJ's willen doen. Ik heb daar maling aan. Want zo'n Officier moet ook gewoon naar de WC en eet ook wel eens een vette hap. Er zijn er heel goede tussen, die direct een beslissing kunnen nemen. Maar er lopen er ook tussen, die absoluut geen risico durven te nemen. Terug naar vandaag. Toen ik de Officier aan de lijn had, heb ik de zaak uitgelegd en ik kreeg toestemming om ze per brief te ontbieden om op het bureau te verschijnen en ze aldaar aan te houden. Dus niet eerst 's morgens vroeg de deur eruit lopen en ze te overrompelen, maar ze de kans geven zich voor te bereiden op wat er komen gaat. Het beginsel van subsidiariteit en proportionaliteit. Het minst ingrijpende middel gebruiken dat er is en zodra het niet meer nodig is, stoppen ermee.
Ik had de officier nog een keer nodig, dit keer voor een vordering om beelden op te vragen van een bewakingssysteem. Daarmee zouden we misschien een fietsendiefstal op kunnen lossen. Ik wacht de uitslag nog af. Ook dit lijkt een hoop moeite voor een simpele fietsendiefstal, maar aan de andere kant, als het jouw fiets was zou je ook willen dat we er alles aan deden toch? Dus dat betekende een groot aantal formulieren invullen zodat de Officier, gesteund door alle kennis over het strafbare feit een beslissing kon nemen die hopelijk er op uitdraait dat ik de beelden kan opvragen en de eigenaar van die beelden me dat niet mag weigeren.
En als minister Opstelten zijn zin krijgt mag de politie binnenkort op last van de rechter-commissaris tijdens een onderzoek in een computer inbreken en gegevens veiligstellen of vernietigen. Zeg nou zelf, dat zijn nog eens bevoegdheden. Dan mag je best een hele boel. De kunst alleen is weten wat je mag en door laten schemeren dat je het ook zúlt doen, tenzij de verdachte zich gaat gedragen en doet wat je zegt. Want van een agent mag dan gezegd worden dat hij niks mág, een verdachte hóeft niks te doen....
middelbare of oudere burger het zegt, is de intonatie soms wat meelijwekkend. Als de spreker jonger is, dan klinkt het vaak wat schamper. Mensen bedoelen dat politiemensen in Nederland niet voldoende bevoegdheden hebben om de misdaad aan te pakken. Of liever gezegd, om hén aan te pakken. Met name de jeugd en de oudere jongere, om maar eens een Koot-en-Bie uitdrukking te lenen, hebben dat nogal eens. Wat wil je nou beginnen, je ziet het ze denken. Terwijl politiemensen in Nederland verregaande bevoegdheden hebben. Alleen weet lang niet iedere politieman wat hij precies mag en de burger vaak al helemaal niet.
Zo mag de politieman uit eigen beweging opvragen welk telefoonnummer bij welk persoon hoortof omgekeerd. Een bon schrijven. Vervolging instellen nadat er aangifte tegen je gedaan is. Je aanhouden, voorgeleiden en insluiten als je een strafbaar feit hebt gedaan. En als er een (hulp)officier van Justitie geconsulteerd wordt, dan mag er nog veel meer. Dat is bijna altijd een inbreuk op je persoonlijke levenssfeer, maar dan wel gesanctioneerd door de rechterlijke macht. Je telefoon of je internet kan afgetapt worden. Je bankgegevens kunnen opgevraagd worden. Videobewakingsbeelden kunnen worden opgevraagd en er kan zelfs een team van goedgetrainde specialisten worden ingezet om jóu te volgen, waar je ook heen gaat. Als de Officier van Justitie op zijn beurt dan weer een vordering indient bij de Rechter-Commissaris kan er nog een stap verder gegaan worden. Aan de hand van je telefoonnummer opsporen waar je bent. Je aan laten houden in het buitenland. Een pseudo-koop toestaan.
Als ik dus iets nodig heb in de zin van bevoegdheden, heb ik een weids scala om uit te kiezen. Zo heb ik een zaak in behandeling waarbij ik twee verdachten van mishandeling of openlijke geweldpleging wil laten aanhouden. En omdat dat vier weken geleden is gebeurd, mag ik dat niet zelf beslissen. Omdat mijn chef, die ook Hulp-officier van Justitie is, op cursus is, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en zelf de rechtbank gebeld, waar de officieren aan verbonden zijn.
Pardon? De stoute schoenen? Ja, want Officieren van Justitie praten eigenlijk nauwelijks met gewone agenten. Er zijn er zelfs bij die gewoon geen zaken met anderen dan HOvJ's willen doen. Ik heb daar maling aan. Want zo'n Officier moet ook gewoon naar de WC en eet ook wel eens een vette hap. Er zijn er heel goede tussen, die direct een beslissing kunnen nemen. Maar er lopen er ook tussen, die absoluut geen risico durven te nemen. Terug naar vandaag. Toen ik de Officier aan de lijn had, heb ik de zaak uitgelegd en ik kreeg toestemming om ze per brief te ontbieden om op het bureau te verschijnen en ze aldaar aan te houden. Dus niet eerst 's morgens vroeg de deur eruit lopen en ze te overrompelen, maar ze de kans geven zich voor te bereiden op wat er komen gaat. Het beginsel van subsidiariteit en proportionaliteit. Het minst ingrijpende middel gebruiken dat er is en zodra het niet meer nodig is, stoppen ermee.
Ik had de officier nog een keer nodig, dit keer voor een vordering om beelden op te vragen van een bewakingssysteem. Daarmee zouden we misschien een fietsendiefstal op kunnen lossen. Ik wacht de uitslag nog af. Ook dit lijkt een hoop moeite voor een simpele fietsendiefstal, maar aan de andere kant, als het jouw fiets was zou je ook willen dat we er alles aan deden toch? Dus dat betekende een groot aantal formulieren invullen zodat de Officier, gesteund door alle kennis over het strafbare feit een beslissing kon nemen die hopelijk er op uitdraait dat ik de beelden kan opvragen en de eigenaar van die beelden me dat niet mag weigeren.
En als minister Opstelten zijn zin krijgt mag de politie binnenkort op last van de rechter-commissaris tijdens een onderzoek in een computer inbreken en gegevens veiligstellen of vernietigen. Zeg nou zelf, dat zijn nog eens bevoegdheden. Dan mag je best een hele boel. De kunst alleen is weten wat je mag en door laten schemeren dat je het ook zúlt doen, tenzij de verdachte zich gaat gedragen en doet wat je zegt. Want van een agent mag dan gezegd worden dat hij niks mág, een verdachte hóeft niks te doen....
Abonneren op:
Posts (Atom)