Regelneven

Nederlanders zijn er raar volkje, zelden begrepen door andere wereldburgers. Mensen van buiten Nederland zitten vol met vragen over dat rare kleine landje achter de dijken. Meestal gaat dat over zaken die wij als gegeven beschouwen en ons allang niet meer de wenkbrauwen doet fronsen. Openlijk gebruik en verkoop van softdrugs. Red-Light zones in diverse steden. Veel verschillende rassen en culturen.

In Nederland is alles goed geregeld. Vaak zo goed geregeld dat alles over-geregeld is. Er is maar één overtreffende trap als het gaat om regelneverij, en dat is Europa. Dit getuige het feit dat een richtlijn vanuit Europa onlangs de wereld in werd geslingerd, dat je voor het gebruik van confetti en roltoeters tenminste acht jaar oud zou moeten zijn. Ik bedoel, is er dan werkelijk ergens een ambtenaar of een commissie die zich daar hard voor gemaakt heeft en serieus gelooft dat hij van Europa een veiliger en beter oord heeft gemaakt?

In Nederland kan ook veel. Onlangs is de jongste coma-zuiper aller tijden binnengebracht: een jongetje van 10 jaar oud had gelurkt aan de drankfles en was bewusteloos geraakt. Natuurlijk is er op die leeftijd niet veel voor nodig om van alcohol bewusteloos te raken,maar toch. Alcohol. Dat kan toch geen kwaad? Ik bedoel, de flessen anti-vries, schoonmaakmiddel en onkruidverdelger staan veilig in de schuur op de hoogste plank, maar de alcohol staat in de vitrinekast, waar kinderen er zomaar bij kunnen. En hoe oud was u eigenlijk toen u uw eerste biertje of wijntje dronk, al dan niet onder toeziend oog van uw ouders? Want in Nederland drinken kinderen gemiddeld véél meer dan in landen om ons heen. En wij als Nederlanders zijn geneigd dat probleem te bagatelliseren. Want hoe erg is het nou werkelijk? Ik zou zeggen: ga op een zaterdagavond eens níet iets drinken en loop met me mee naar de plaatselijke discotheek en zie hoe de kinderen van net 16 volledig naar de klote ( anders kan ik het niet noemen, sorry!) naar buiten wankelen. En de volgende morgen tot diep in de middag in hun nest liggen te stinken.

De regeldruk wordt soms zo groot dat er een roep ontstaat om dan maar schijt te hebben aan de regels. Onlangs werd bekend dat er in korte tijd 2300 boetes ( á 180 euro per stuk) zijn uitgedeeld voor mensen die het rode kruis op de snelweg negeerden. En wat schrijven de commentaren? Automobilistje pesten! Dat die kruisen er al ver van tevoren staan om wegwerkers of hulpdiensten de gelegenheid te geven hun werk goed te doen, vergeten we dan maar. Want we zijn toch van die fantastische chauffeurs, met een enorm goed reactievermogen? Of wat te denken van de maximum snelheid, die we met zijn allen stelselmatig negeren? En maar klagen als er een boete op de mat valt. Maar ik zeg u hier en nu, dat de invoering van stelselmatige snelheidscontrole absoluut heeft bijgedragen aan het terugbrengen van het aantal verkeersdoden. Want wij Nederlanders luisteren pas naar iemand anders als het dreigt in onze portemonnee toe te slaan. Maar niet voordat we natuurlijk naar een veel belangrijker probleem hebben verwezen, want eigen fouten toegeven doen  we ook al niet graag.

Ik zeg niet dat handhaving blindelings moet plaatsvinden omdat er regels zijn. Maar het merendeel van die regels zijn er wel om ons leven een stukje makkelijker, veiliger of aangenamer te maken. Ook al zie je soms door de regelneven het bos niet meer.

Nederland. Een geweldig land om in te leven. Als de inwoners nou eens wat verdraagzamer werden, dan kwamen we al weer een heel eind op de goede weg.

Media

Vandaag liepen er twee mensen "van buitenaf" mee, die een reportage gaan maken over de controles waar ik momenteel mee bezig ben. Dit waren een fotograaf en een free-lance journalist in opdracht van weekblad Panorama. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het weekblad niet al te hoog in het vaandel heb staan, want meestal heb ik vijf minuten wel alles gezien: veel voetbal ( bwééh), mooie vrouwen zonder boodschap ( hmmm...) en snelle auto's die ik me niet kan veroorloven ( maar gold dat ook niet voor de vrouwen?) . Maar misschien ben ik een beetje publiciteitsgeil en anders vind ik het gewoon leuk om over mijn werk te vertellen. Het is niet de eerste keer dat mijn gezicht in de kranten of op tv verschijnt en het zal ook wel niet de laatste keer zijn, dus vooruit. Dat hoort er een beetje bij als je een publieke functie hebt, zeker als wijkagent.

Panorama dus. Ik kwam met ze in contact via een andere fotojournalist, www.petershotnews.nl .Ze waren al bezig met een achtergrondartikel over Mobiel Banditisme en zo kwamen ze via Peter bij ons terecht. Dat ging overigens niet zonder slag of stoot. Eerst moet iedereen er iets van vinden. Communicatie-adviseur, districtschef, etc.. Hebben we in het verleden goede ervaringen gehad met dat programma of blad? Zijn de journalisten bereid om voor plaatsing hun artikel te laten screenen? En eventuele aanpassingen die de politie om uiteenlopende redenen nodig of wenselijk acht, te respecteren? Hier even tekenen, a.u.b.!

 Kennelijk behoor ik dus niet tot dat slag collega's, maar er zijn dus collega's die niet met hun gezicht in beeld willen, om uiteenlopende reden. Misschien willen ze niet dat de buurt het weet. Misschien willen ze niet hun (schoon)familie het weet. En soms ambiëren ze nog andere functies bij deze baas waarbij het handig is dat je gezicht niet in de media verschijnt, hoe leuk het er ook uitziet. Maar ze kunnen toch niet allemaal bij één van de speciale eenheden gaan werken? Dan blijven er geen gewone agenten meer over!

Vanmorgen stonden we langs de snelweg. en als er dan journalisten komen om de wereld te vertellen over jouw werk, dan hoop je dat er iets speciaals gebeurt. Terwijl ik mezelf pas besefte toen ik het tegen de reporter zei, maar wat voor mij al gewoon is is voor hun misschien heel bijzonder. Eens even kijken, wat hadden we vandaag? Een Oekraïense meneer met een mes in zijn deurvak. Dat gebruikte hij om een appeltje te schillen, zei hij met gebruik van handen en voeten. En dat zal best wel, maar toch zijn we daar als politie niet blij mee, om voor de hand liggende redenen. Meer? Een Turkse meneer met een enorm spraakgebrek met een tot op het bot verrotte mercedes waar niks van klopt, zowel op papier als mechanisch niet. Dat wordt een takeltje regelen. Een meneer die nog door diverse politie-instanties gezocht werd en bovendien nog 3500 euro aan boetes open had staan. Mensen die door gedragingen uit hun verleden onze aandacht ruimschoots verdienden.

Voor ons niks bijzonders dus. Maar misschien voor een buitenstaander helemaal leuk om mee te maken. Het enige aan journalisten is: je moet zo vreselijk op je woorden passen. Voor je het weet haalt één of andere kromme uitspraak van jou de krant en ga dat dan maar eens goedpraten. Ik wacht in ieder geval af totdat het artikel verschijnt, vermoedelijk ergens in januari van het komend jaar. U Ook? Dan zijn ook de journalisten weer gelukkig.

Slijk der aarde...

Soms loop ik maar wat te dromen. Meestal worden die dromen met bruut geweld afgebroken door de realiteitszin. Maar ach...een beetje dromen kan geen kwaad. Toch?

Als ik soms de spotjes hoor op de radio dat de trekking van de staatsloterij er weer aankomt, dan fantaseer ik wat ik met het geld zou doen. De laatste keer had ik een lumineus idee. Ik zou mijn eigen politieauto kopen en die volproppen met alles wat de dienst al jarenlang ontbeerde. Over beroepsgekte gesproken. Want de meeste mensen die je over dit onderwerp aanspreekt en vraagt wat ze met zoveel geld gaan doen, zeggen dat ze in ieder geval minder gaan werken en de meesten komen niet verder dan "genieten". en ik hoorde ooit een grote ondernemer zeggen, dat mensen die wachten op een prijs in de staatsloterij, in weze luie mensen zijn die geen initiatief durven of kunnen nemen. Laat dat maar zo zijn. Maar gun mij mijn dromen.

Maar hoe ziet zo'n auto er dan uit volgens mijn bescheiden mening? Ik ben gek op bussen, dus het zal onegtwijfeld een VW transporter worden. Maar dan wel een met 4-motion, 190 pk turbodiesel, gechiptuned. Bepantsering in voorportieren en motorkap. Extra verenpakket. Luchtgeveerde stoelen. Een ophoudcel achterin voor 2 personen. Een tablet-computer voorin, die niet alleen dienst doet als computer, maar ook als navigatiesysteem, bedienconsole voor alle lichten en sirenes, bevragingsmodule en losgekoppeld kan worden om ter plaatse aangiftes op te nemen. Waarbij de aangever op het touchscreen zijn handtekening onder de verklaring kan zetten en een kopie per e-mail krijgt toegezonden. Dat scheelt weer een paar oerbossen. En die gebruikt kan worden met stemgestuurde software, zodat een getuigeverklaring letterlijk opgenomen wordt en omgezet wodt naar een word-document en dus niet andere interpretatie ( advocaten en officieren van Justitie komen als eerste bij mij op, gevolgd door kritische rechercheurs) vatbaar zijn. Die tevens dienst doet als fotocamera, zodat niet alleen foto's van de Plaats Delict genomen kunnen worden, maar ook een foto van het zichtsveld van de getuige, zodat eerder genoede criticasters de adem wederom ontnomen kan worden. En dat alles kan per mail naar het project ZSM . Waar de officier real-time kan meelezen en direct een beslissing kan nemen in het geval er een verdachte in beeld is.

Maar ook voorzien van satelietvolgsystemen, zodat niet alleen de meldkamer kan zien waar ik mij bevind, maar dat ik ook kan zien waar andere eenheden zich bevinden. Ook de agenten per voet of bike, die een gps-signaal uitzenden via hun porotfoon. En een smartphone waarmee ik mijn agenda beheer, boetes schrijf, identiteitsbewijzen kan scannen en vingerafdrukken kan controleren. Als ik dan aan het einde van de dienst in het bureau kom, hoef ik alleen de apparaten maar aan de kabel te hangen en alle stukken worden desnoods uitgeprint of via een vaste verbinding verzonden naar wie het hebben moet. Ziedaar: een effectiveit van 80 % per dienst op straat en toezicht houden. En natuurlijk ontbreken een uitgebreide EHBO-koffer, een grote brandblusser, een warmtebeeldkijker en gereedschap niet.

Het is technisch allemaal mogelijk. Maar de zak met geld ontbreekt. Nou ja, misschien komt het allemaal nog en maak ik het nog mee. En dan blijf ik nog dromen over hoe het allemaal nóg mooier en beter kan.

glazen huis

De politie opereert in een glazen huis. Je doet het niet goed of je doet het verkeerd. Net als voetbal heeft iedereen verstand van politiewerk en iedereen heeft er een mening over. Terwijl slechts weinigen er echt verstand van hebben. Ik mag er een mening over hebben omdat ik inside-information heb, maar zelfs ik weet niet alles.

Groot nieuws van de week was uiteraard de aanhouding van de rector in Nieuwegein. Ik heb nogal wat collega's daar vandaan gesproken en zelfs zij zijn niet tevreden met de manier waarop één en ander verlopen is. laat staan met alle media-aandacht. Afgaande op alle informatie die ik heb en alle ervaringen met pubers en strafbare feiten, had ik ervoor gekozen geen aanhoudingen te verrichten. Ik had alle partijen naar het politiebureau laten komen en daar een verklaring opnemen. Je kunt er bij een puber namelijk vanuit gaan - en mijn collega-wijkagenten zullen dat ondersteunen - dat ze nooit de hele en volledige waarheid vertellen. Laat ze hun verhaal vijf keer vertellen en vijf keer vertellen ze nét even meer dan de keer ervoor. En dat roept bij een ervaren verhoorder alleen maar meer vragen op. Het OM, dat eveneens in een glazen huis leeft, heeft prompt besloten niet tot vervolging over te gaan. Ik vraag me toch af of dat is, omdat er echt geen zaak is, of omdat ze wat goodwill wilde kweken. Beide partijen hebben de publiciteit opgezocht en de meeste negatieve reacties kwamen toch voor rekening van de ouders van de puber. Ook daar heeft iedereen een opvatting over.

Intussen zijn de donkere dagen voor Kerstmis in volle gang en wordt er door het hele land ingebroken als de raven. Ieder korps probeert daarop te investeren door zijn eigen aanpak te kiezen. Het Donkere Dagen Offensief. Of zoals wij: Mobiel Banditisme. Omdat wij een taakgroep zijn die speciaal voor dit onderwerp zijn weggezet, richten wij ons daadwerkelijk op de inbrekers die rondtrekken van stad tot stad. Maar het doet me pijn om te zeggen: voor de rest is de kast leeg. De politie lijkt te kraken in haar voegen in een poging meer mensen op straat te zetten. We kunnen nauwelijks de noodhulp bemensen. Zaken blijven liggen. Laat staan dat we mensen vrij kunnen plannen voor dit soort goed bedoelde, maar onuitvoerbare projecten. Minister Opstelten kondigde vanmorgen aan dat 300 overbodige militairen omgeschoold gaan worden tot agent. Ik zeg: goede zaak, maar een druppel op een gloeiende plaat. Het tienvoudige, dat zou pas beginnen met de nood op te lossen.

Ondertussen ontspint zich een discussie op ons interne Korpsnet over presteren in een glazen huis. Iedereen is het ermee eens dat we ons netjes moeten gedragen, weten dat er op ons gelet wordt en proberen een zo goed mogelijk stuk werk neer te zetten. Maar soms kun je het gewoon níet goed doen, wat je ook probeert. En soms is zo goed mogelijk net niet goed genoeg.

Ik blijf het maar herhalen: Zonder hulp van de burger kunnen we het niet. Dus bij deze de oproep: sluit uw deuren en ramen goed af; let eens op als u de hond uitlaat of naar de buurtsuper gaat op verdachte personen of situaties. Zorg dat uw fiets op slot staat. Bel 1-1-2 als u iets verdachts ziet. En als u getuige van iets bent, wees dan bereid een verklaring af te leggen. Daar zijn wij erg mee geholpen. Alvast bij voorbaat dank!

Relaties

Op iedere werkvloer kom je ze tegen. Relaties. Soms stiekum, soms openlijk. Het is iets heel natuurlijks. Stop een hoop - veelal jonge - mannen en vrouwen samen en vroeg of laat beginnen een aantal ervan elkaar leuk te vinden. Soms mondt dat uit in een echte relatie, maar meestal blijft het bij wat losvast gefriemel. Zeker bij een bedrijf als de politie, waar dit soort dingen vaker lijkt voor te komen als in andere takken van sport. Dat is ook logisch, want mensen voelen zich aangetrokken tot mensen die hetzelfde memaken of hebben meegemaakt als henzelf. Als je samen heftige gebeurtenissen meemaakt en die tot een goed einde weet te brengen, dan schept dat toch een band. Ens soms groet die band uit to iets moois, of op zijn minst iets broeierigs. Een klasgenoot van de primaire opleiding had daarvoor in het leger gezeten en in Bosnië gediend. En wat hij daar ook gezien had, hij wilde en kón dat niet met ons delen. Simpelweg omdat we er niet bij geweest waren en ons dus geen voorstelling konden maken van hoe erg het was geweest.

Gedurende de jaren heb ik op de werkvloer wel wat relaties zien ontstaan. En in het verleden werden die collega's door de districtsleiding uit elkaar geplaatst, zodat ze niet op hetzelfde bureau zitten. Ik vind dat een goede zaak, want je kunt niet verwachten dat je met dezelfde scherpe blik op je geliefde/scharrel/man/vrouw let als op je collega's.Je maakt je toch zorgen over iemand, terwijl je dat niet deed voordat je een relatie begon. En, zoals Doe Maar zong, je scherpe blik is ook wel een beetje zoek. Meestal draaien de partners zelfs verschillende diensten, om zo niet het risico te lopen met elkaar op de auto terecht te komen of onbewust met elkaars meldingen mee te rijden.

Maar in dat beleid dreigt de laatste tijd toch de klad te komen. Ik zie stelletjes samen op één auto zitten . Samen diensten draaien. Ik vraag me af: wat heb je dan nog om thuis over te praten ? Je bent immers al de hele dag samen bezig geweest. Ik moet er niet aan denken om samen met mijn vrouw op hetzelfde werk te zitten, hoe lief ik haar ook vind. Dat vindt zij trouwens ook, hoor. Ze zegt altijd dat ze mij toch niet zou herkennen als ik op mijn werk ben qua gedrag. Thuis ben ik natuurlijk veel aardiger...

Maar het nare van relaties is : ze kunnen beëindigd worden. Soms met wederzijdse goedkeuring. Soms bloeden ze dood. Maar soms exploderen ze in je gezicht. En dan komen de verhalen los. En omdat er rancune meespeelt, kun je nogal eens twijfelen aan het waarheidsgehalte. Komt nog bij dat een man , die vele relaties heeft gehad, nog altijd gezien wordt als een veroveraar, terwijl een vrouw, die vele relaties heeft gehad, gezien wordt als een slet. Hoe oneerlijk dat ook is. Ik had een andere collega tijdens de primaire opleiding, die inmiddels de politie verlaten heeft. Die heeft het bed met héél veel collega's gedeeld, soms zelfs tussen de lessen door. Ik kan het nu vertellen want ze werkt niet meer bij de politie. En nee, ik was niet één van de veroveraars. Of prooien....

Ik kwam eigenlijk op dit onderwerp omdat de stukgelopen relatie tussen twee collega's ons wijkteam redelijk wat werk verzorgt. Uit het oogpunt van privacy kan en wil ik niet in details treden, maar leuk is het niet. Want zeker als het om collega's gaat met wie je veel samenwerkt, zijner eigenlijk alleen maar verliezers. En iedereen heeft er een mening over. Terwijl het jou ook heel gemakkelijk kan overkomen. Het is prima als je mekaar aardig vindt, maar als het fout loopt, zullen we dan elkaars waardigheid bewaren? Lijkt me een prima afspraak....

toch niet.....

Een klein berichtje gisterenavond toen ik op mijn telefoon de nieuwsberichten checkte. De aanschaf en implementatie van de Sig-Sauer gaat niet door. Het programma van de vervanging van de Walther P5 gaat tenminste zes maanden langer duren.

Minister Opstelten kiest voor veiligheid, want het pistool voldoet toch niet aan de veiligheidseisen. Gesteld dat dit zo is, dan is dit een goede beslissing, alleen...het wás toch al getest? Kennelijk is het pistool, nadat het contract gegund is, geschikt gemaakt voor serieproductie. In dat proces is het pistool nogmaals getest, tot vier keer toe, en niet door de keuringen gekomen. Dat snap ik niet. Ik bedoel, dat is toch iets wat je meeneemt in je gunning en waar je bij een grote wapenfabrikant vanuit mag gaan? Zijn die paar testpistolen soms met de hand gemaakt, zodat ze zo perfect mogelijk waren?

Wie een beetje verstand heeft van politiek, weet dat die zes maanden gerust zullen uitgroeien naar een anderhalf jaar. als we geluk hebben. En de minister gaat zich nu richten tot de andere partijen die meededen in de gunning, maar het moesten afleggen tegen Sig-Sauer. Dat waren Walther en Heckler & Koch. Walther heeft de P-2000 en  Heckler & Koch heeft ook een P-2000 model, maar ook de USP.






Beide fabrikanten hebben een goede reputatie. Walther levert immers al jaren de P5 en daarvoor de P-38, hoewel dat wapen een wat schemerige reputatie heeft omdat het,naast de lüger, in het Duitse officierskorps werd gedragen in WO II. en Heckler & Koch levert al vele tientallen jaren de MP5 series aan speciale eenheden door de hele wereld.

Hoe dan ook, je zou denken dat de overheid en de politie in dit geval in het bijzonder, niet veel kaas gegeten hebben van aanbestedingen en aankoop van zaken, gegeven het feit dat de Telegraaf van de week kopte dat de nieuwe dienstauto's veel duurder worden dan begroot. Op de interne korpssite werd nog een poging gedaan om een en ander glad te strijken ( gaat u maar rustig slapen; wij hebben niets verkeerd gedaan) want de berichten waren verspreid door een producent die het niet geworden was, dus rancune speelde mee.

Al met al duurt het weer een hele tijd voordat we het materiaal krijgen waar we zo om zitten te springen. We wachten maar weer gelaten af.

Golfbewegingen

Alles in het leven komt in golfbewegingen. U kent dat wel: het ene jaar lees je in de krant dat een glas rode wijn per dag goed is voor je lichaam, het volgende jaar komt het bericht dat je van datzelfde glas rode wijn een dodelijke ziekte kan ontwikkelen. Ik zou het niet weten, ik hou niet van wijn. Maar dat zaken weggaan en weer terugkeren is wel zeker.

Minister Opstelten is mijn held. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen over een man met het uiterlijk van een vriendelijke brombeer en iemand die, toen ik hem in het openbaar hoorde spreken, nauwelijks uit zijn woorden kon komen, maar toch. Want hij is de man die de Nederlandse Politie een genadeloze schop onder het luie achterste heeft gegeven. En dat was hard nodig ook! Bij het aantreden heeft hij gezegd: 1 januari 2012 is er een Nationale Politie. Wat er ook gebeurt. Regel het maar. En dus werden alle lopende programma's ter ontwikkeling ( goed of slecht) tijdelijk in de ijskast gezet. Want niemand wist nog precies welke plaats zijn korps, of zijn of haar positie zou worden als de Nationale Politie eenmaal een feit was.

Maar nu beginnen de eerste feiten langzaam door te druppelen. De politie wordt ingedeeld in 10 districten. Wij van Utrecht gaan samen met 'hullie'van Vecht en Gooistreek en Flevoland. Een korps van 6500 man. Waarbij de eenheden georganiseerd gaan worden in basisteams. Teams van tenmisnte 60 tot wel 200 man, die een groot gebied te bewaken krijgen. Voor ons betekent dat, dat we hetzelfde bewakingsgebied krijgen, zoals het was toen ik 12 jaar geleden in dit gebied kwam te werken. Golfbewegingen. Alle specialisaties, zoals milieu, zeden en wijkrecherche, die de afgelopen vijf jaar werden gecentraliseerd of werden wegbezuinigd, komen weer terug. Golfbewegingen. Als je geen zeebenen hebt, dan kun je goed misselijk worden van de golven. Heen en weer geslingerd worden tussen hoop en verwachting is niet goed voor rust op de werkvloer.

Natuurlijk gaan er ook dingen veranderen ten goede. Zo krijgen we binnenkort portofoons verstrekt op de man. Zie je wel?!? Als je maar lang genoeg bidt en preekt, dan worden je gebeden een keer verhoord. Ook zijn er 1700 smartphones besteld die aan alle agenten op straat worden verstrekt. Zodat ze daar allemaal handige dingen mee kunnen doen die tijdbesparig opleveren. Ook de app om digitaal bonnen te schrijven zit er aan te komen, als ik het artikel in Blauw mag geloven. Eind 2012 moet dat een feit zijn. Hallelujah! Papieren bonnen schrijven is zó 2010! En agenten kunnen ook meer gaan twitteren. Dat werkt, kan ik u verzekeren. Korte berichtjes versturen over wat je gaat doen, of tips meegeven als preventie, betrekt burgers bij het werk van hun wijkagent. Nou moeten ze alleen nog een cursus ontwikkelen om agenten te leren dat ze niet alles de digitale snelweg op kunnen slingeren. Zoals die wijkagent uit Utrecht die de raddraaiertjes uit zijn wijk waarschuwde voor de controle die wij hadden opgezet. Zodat ze niet in de fuik zouden lopen en weer tegen boetes aan zouden lopen. Goed voor zijn populairiteitscijfers, maar niet goed voor de bestrijding van de misdaad. Om van het bonnensaldo nog maar te zwijgen. Maar ja, sinds de afschaffing van de quota's is het aantal geschreven bonnen toch al met de helft gedaald, dus misschien is er wel een fikse golfbeweging voor ndoig om dat weer omhoog te krijgen. Anders moet de regering volgend jaar de bedragen wéér verhogen. Da's geen golfbeweging, da's een altijd maar stijgende lijn....