Nu het wetsvoorstel voor de vorming voor de Nationale Politie door de eerste kamer goedgekeurd zijn, kunnen de kwartiermakers weer verder. Niet dat ze echt gestopt waren, maar er was toch wel wat onzekerheid. Er komt steeds meer duidelijkheid over hoe die NP eruit gaat zien. in het district waar ik werk, zeg maar de gehele westelijke zijde van de provincie Utrecht, is nu één district met acht wijkteams. Dat worden straks 3 basisteams: Teams van ongeveer 100 man of meer, die natuurlijk ook een redelijk groot gebied gaan bestrijken. Voor ons is het terug naar het begin zoals het was toen ik hier kwam werken. We krijgen hetzelfde werkterrein als basisteam wat we vroeger als district hadden. Ik heb als eerder geschreven dat alles bij de politie in golfbewegingen komt en gaat: waarvan akte.
Als je de kosten/baten-analyse opmaakt, die de districtschef mij en mijn collega's enkele weken geleden voorschetste, goed bekijkt, gaan we er in menskracht op vooruit. De invulling van die menskracht echter, blijft wat onbeslist. Zo komen er voor het district in totaal 124 mensen te werken, tegen nu ongeveer 105. De functie van surveillant echter, die voor veel wijkteams onmisbaar is, verdwijnt bijna volledig. Hebben wij bijna altijd 4 surveillanten per wijkteam gehad, er blijven er waarschijnlijk maar één of twee per basisteam over. Wel zitten er binnen die 124 man ook wijkrechercheurs, mensen die de eenvoudige zaken over kunnen nemen van de wijkagenten en wijkteamleden, die dan zelf weer meer tijd op straat kunnen doorbrengen, althans zo is de theorie. Hoe dat in de praktijk zal gaan, valt nog te bezien. Van die 124 blijven er echter maar 47 over die de noodhulp gaan bemensen: de 24-uurs politiezorg waar iedere burger op mag rekenen. Da's dus minder dan de helft. De rest bestaat dan dus uit wijkagenten, service-medewerker, wijkrechercheurs, teamleiding etc.
Naast de wijkrecherche komt er ook een districtsrecherche, die de meer kapitale delicten gaat oppakken. En natuurlijk blijft er ook een afdeling Forensische Opsporing, wat vroeger gewoon de Technische Recherche heette. Sinds de vlucht die perogramma's als CSI hebben genomen, weet iedere crimineel dat je handschoenen moet dragen, geen sigarettenpeuken of kauwgum moet achterlaten en niet je oor te luisteren met leggen tegen een glazen ruit. Dat zijn allemaal weggevertjes die het forensische werk nog moeilijker maken.
Wat ik mis in de vorming van de Nationale Politie, is echter zo'n Forensische Rechercheur, in wat voor rang dan ook, op de basisteams. Nu al zit deze afdeling in Utrecht, waar zij ook hun laboratorium hebben. En dat werkt.....nou, ja, soms werkt het, laten we het daar op houden. Want hun capaciteit is ook zéér beperkt, en dan druk ik me voorzichtig uit. Als er aan de andere kant van de regio een moord gepleegd wordt, dan kunnen er aan onze kant van de regio geen woninginbraken worden onderzocht. En vergeet het onderzoek aan auto-inbraken en fietsendiefstallen maar, want dáár is helemaal geen capaciteit voor. De algemeen heersende mening is, dat er bij dergelijke feiten weinig sporen vallen veilig te stellen, maar ik zou ik niet zijn als ik het daar niet mee eens was.
Want auto-inbraken en fietsendiefstallen behoren tot de bulklading van het politiewerk. Iedere dag opnieuw vinden deze feiten plaats, in elke stad en elk dorp in Nederland. En de politie doet er weinig meer mee dan aangifte opnemen en doorverwijzen naar de verzekeringsmaatschappijen. Maar als het dan zo vaak gebeurt, zou je, als je even dóórdenkt, kunnen concluderen dat er bij gedegen forensisch en tactisch onderzoek veel meer daders gepakt zouden kunnen worden en meer misdrijven opgelost kunnen worden. En daarmee zou de schade beperkt worden, want als een crimineel weet dat de pakkans groot is, zal hij zich niet wagen aan een strafbaar feit. Hoeft de verzekering niet zoveel meer uit te keren, blijven de premies laag, zo, iedereen tevreden. In een perfecte wereld, tenminste.
Dus ik pleit voor een forensisch medewerker ( of meerdere) op ieder basisteam. Iemand die de bulkmisdrijven kan afhandelen. Woninginbraken, autokraken en fietsendiefstallen. Bedrijfsinbraken, niet te vergeten. Ik pleit niet voor een laboratorium op ieder bureau. dat zou onbetaalbaar zijn, weet ik ook wel. Maar sporendragers kunnen tegenwoordig digitaal verzonden worden, en anders kan de goede man of vrouw even op en neer rijden naar het lab. Ik denk dat het uitstekend zou zijn voor het oplossingspercentage. En dat mag best een aantal ( of tientallen) procenten omhoog.
zondag 29 juli 2012
zaterdag 28 juli 2012
Het komt nooit meer goed....
Een schrikbarende conclusie vanmorgen in de Telegraaf: De helft van de top 600 van (criminele) probleemjongeren in Amsterdam hebben al vóór hun 12e contact gehad met de hulpverlening. Bij de meeste jonge criminelen is al een fijnmazig netwerk van zorgverleners actief, maar ze bereiken hoegenaamd niets.
Ik las dat bericht en reflecteerde dat op mijn eigen ervaringen. Nu werk ik niet in een grote stad, maar ook mijn dorpje kent enige criminele talenten waarmee het echt waar nooit meer goed komt. En als wijkagent ben ik vaak de doorverwijzer van hulpvragers naar de juiste instantie. In dit geval meestal het bureau Jeugdzorg, maar ook wel gemeentelijke schuldhulpverlening, maatschappelijk werk en bemoeizorg. Ik herkende het verhaal ook, omdat ik ook in mijn wijk een aantal jongere kinderen ken die totaal geen gevoel voor sociale contacten hebben. En om de knuppel maar gelijk in het hoenderhok te gooien: het betreft meestal kinderen van Marokkaanse ouders. Ik ben niet zo van het vingertje wijzen naar bevolkingsgroepen, maar het bewust verdoezelen van de waarheid is ook niet echt mijn ding.
Onlangs bereikte mij een klacht van een meneer, toevallig ook van Marokkaanse afkomst. Hij vertelde mij, dat zijn kinderen 's avonds niet konden slapen omdat hij bij een speelveldje woonde. En de andere ouders, overwegend óók van Marokkaanse afkomst, lieten hun kinderen de hele godganse avond buiten spelen. Terwijl sommige de luiers niet eens ontgroeid waren. Verder vernielden ze de speeltoestellen door er met messen en stiften teksten op achter te laten, de speelplaats te vervuilen, te vechten met andere kinderen en hun behoeften te doen in tuinen en bosjes.
De klacht werd door meerdere families gedragen. En ik heb de ouders van de desbetreffende kinderen aangeschreven met als resultaat dat de speelplaats na 21.00 uur verlaten is en dat de vernielingen tot de verleden tijd behoren. Maar ergens knaagt het an me. Want wat betekent het als kinderen van twee, drie, vier jaar oud naar buiten gestuurd worden met hun oudere zusjes en broertjes - zelf vaak ook nog maar zes of zeven jaar oud - en niet het besef hebben om naar huis te gaan als moeder natuur daarom vraagt, maar simpelweg hun behoefte doen waar ze op dat moment zijn? Dat kan voor de ontwikkeling van een kind toch helemaal niet goed zijn? En dan de grote mond, het vernielen en de andere - het zijn geen enkelingen meer, maar steeds vaker is het symptomatisch voor deze kinderen.
Als wij op enig moment vermoeden dat de veiligheid of de gezondheid van een kind in gevaar komt, maken wij als politie altijd een zorgmelding op voor het Bureau Jeugdzorg. En dat gebeurt heel vaak.Geen wonder, dat die instelling ook het water aan de lippen staat. En samen met de scholen, gemeente en andere zorginstellingen blijven we het toch proberen. Al is het maar om te voorkomen dat de kinderen geen grenzen leren kennen. Want een kind moet ook leren wat "nee" betekent, en hoe het daar mee om moet gaan. Want leren ze dat niet, dan gaat het van kwaad tot erger. En groeien ze uit tot rasechte criminelen, die niet meer te beheersen zijn.
Ik mopper vaak op mensen, die niets schijnen te kunnen en niets schijnen te willen. Die niet willen werken. Die hun hand ophouden. Die aan alle kanten geholpen worden met alles wat ze eigenlijk zelf zouden moeten kunnen. En daar lui van worden. Daar zit vaak een heel netwerk van zorgverleners omheen om te zorgen dat de schade die ze tot dusver bij zichzelf en anderen hebben aangericht, niet nog ( veel) groter wordt. maar ik zeg dat die zorg beter kan worden verstrekt aan mensen die nog kneedbaar zijn. Jeugdigen. Want hoe je het ook went of keert, het is wél onze toekomst.
Ik las dat bericht en reflecteerde dat op mijn eigen ervaringen. Nu werk ik niet in een grote stad, maar ook mijn dorpje kent enige criminele talenten waarmee het echt waar nooit meer goed komt. En als wijkagent ben ik vaak de doorverwijzer van hulpvragers naar de juiste instantie. In dit geval meestal het bureau Jeugdzorg, maar ook wel gemeentelijke schuldhulpverlening, maatschappelijk werk en bemoeizorg. Ik herkende het verhaal ook, omdat ik ook in mijn wijk een aantal jongere kinderen ken die totaal geen gevoel voor sociale contacten hebben. En om de knuppel maar gelijk in het hoenderhok te gooien: het betreft meestal kinderen van Marokkaanse ouders. Ik ben niet zo van het vingertje wijzen naar bevolkingsgroepen, maar het bewust verdoezelen van de waarheid is ook niet echt mijn ding.
Onlangs bereikte mij een klacht van een meneer, toevallig ook van Marokkaanse afkomst. Hij vertelde mij, dat zijn kinderen 's avonds niet konden slapen omdat hij bij een speelveldje woonde. En de andere ouders, overwegend óók van Marokkaanse afkomst, lieten hun kinderen de hele godganse avond buiten spelen. Terwijl sommige de luiers niet eens ontgroeid waren. Verder vernielden ze de speeltoestellen door er met messen en stiften teksten op achter te laten, de speelplaats te vervuilen, te vechten met andere kinderen en hun behoeften te doen in tuinen en bosjes.
De klacht werd door meerdere families gedragen. En ik heb de ouders van de desbetreffende kinderen aangeschreven met als resultaat dat de speelplaats na 21.00 uur verlaten is en dat de vernielingen tot de verleden tijd behoren. Maar ergens knaagt het an me. Want wat betekent het als kinderen van twee, drie, vier jaar oud naar buiten gestuurd worden met hun oudere zusjes en broertjes - zelf vaak ook nog maar zes of zeven jaar oud - en niet het besef hebben om naar huis te gaan als moeder natuur daarom vraagt, maar simpelweg hun behoefte doen waar ze op dat moment zijn? Dat kan voor de ontwikkeling van een kind toch helemaal niet goed zijn? En dan de grote mond, het vernielen en de andere - het zijn geen enkelingen meer, maar steeds vaker is het symptomatisch voor deze kinderen.
Als wij op enig moment vermoeden dat de veiligheid of de gezondheid van een kind in gevaar komt, maken wij als politie altijd een zorgmelding op voor het Bureau Jeugdzorg. En dat gebeurt heel vaak.Geen wonder, dat die instelling ook het water aan de lippen staat. En samen met de scholen, gemeente en andere zorginstellingen blijven we het toch proberen. Al is het maar om te voorkomen dat de kinderen geen grenzen leren kennen. Want een kind moet ook leren wat "nee" betekent, en hoe het daar mee om moet gaan. Want leren ze dat niet, dan gaat het van kwaad tot erger. En groeien ze uit tot rasechte criminelen, die niet meer te beheersen zijn.
Ik mopper vaak op mensen, die niets schijnen te kunnen en niets schijnen te willen. Die niet willen werken. Die hun hand ophouden. Die aan alle kanten geholpen worden met alles wat ze eigenlijk zelf zouden moeten kunnen. En daar lui van worden. Daar zit vaak een heel netwerk van zorgverleners omheen om te zorgen dat de schade die ze tot dusver bij zichzelf en anderen hebben aangericht, niet nog ( veel) groter wordt. maar ik zeg dat die zorg beter kan worden verstrekt aan mensen die nog kneedbaar zijn. Jeugdigen. Want hoe je het ook went of keert, het is wél onze toekomst.
zaterdag 21 juli 2012
Aangevallen
Zoals de meesten wel weten, ben ik een twittercop. Ik post regelmatig tweets over wat ik meemaak, wat een deel van mijn werkzaamheden zijn, waar ik me druk over maak en waar ik mensen over wil informeren. Ik heb een redelijk groot aantal volgers en krijg soms leuke reacties terug. En soms minder leuke.
Zoals afgelopen week. Ik postte een bericht over iets wat me al jaren ergerde, namelijk het feit dat veel mensen op de stoep fietsen bij een lokaal buur winkelcentrum. Ook rijdt de lieve jeugd op scooters op datzelfde trottoir. Ik weet het, geen halsmisdaad. Maar wel een winkelcentrum waar twee grote supermarkten zijn gevestigd, dus veel publiek en ook veel kleine kinderen. En werkelijk iedereen, van kinderen onder de 12 tot hoogbejaarde mannetjes en vrouwtjes, nemen niet de moeite om even af te stappen en te gaan lopen. Terwijl we toch allemaal geleerd hebben om niet op de stoep te fietsen. Ik vind het een voorbeeld van verloedering, van hufterigheid. Van niet even de moeite willen nemen om te gaan lopen. Ik heb het afgelopen jaar regelmatig daar gestaan en mensen gewaarschuwd. Aangeroepen. "Mevrouw, waarom fietst u op de stoep?" . Zelfs ouders met kinderen, beiden op de fiets. Geef vooral een goed voorbeeld. En als je mensen er op aanspreekt, dan krijg je commentaar over wat anderen wel niet doen, en wat ik allemaal zou moeten doen. En het verreweg het stomste commentaar "Er staan toch fietsenrekken op de stoep? Waarom mag ik daar dan niet naartoe fietsen?"
Ik heb besloten dan maar boetes ervoor te gaan schrijven. Dan maar op de pijnlijke manier. En dat verwoordde ik in een tweet . Nou zeg, je had de reacties moeten lezen Het leverde me wel een groot aantal volgers op, maar dat was bijzaak. Zelfs bedrijven reageerden op deze strenge beslissing van mij.
Stakker. Zielig. Ga werken. Ga boeven vangen. Heb je geen ambities? Moet je geen vak gaan leren? De straatverlichting is kapot, maak dat eerst maar eens. Ik zou er alleen maar op uit zijn om mensen gelduit de zak te kloppen. Triest.
Ik heb alle tweets beantwoord. Op een nette, normale, beleefde manier. Uitgelegd waarom ik het doe. Vooral de jeugd wilde zich nogal eens laten verleiden tot wat zuigerige opmerkingen. Maar als je als bedrijf, waarvoor twitter toch een reclamemiddel is, of kan zijn, je op deze manier uitlaten, dat laat je je wel kennen, vind ik. Ik heb de grootste monden een dagje mee met de politie aangeboden. Om te zien dat mijn werk echt niet alleen bestaat uit bekeuren. Integendeel, zou ik bijna zeggen, want de laatste twee jaar vind ik dat ik echt weinig bonnen heb geschreven. En dat ik best vaak dingen af doe met een waarschuwing. Maar om de één of andere reden heeft nog niemand de handschoen opgepakt. De enige die zich nog meldde, vond dat hij wel ambities had en ik niet.
De taal en de toon op internet en social media verhardt met rasse schreden. Maar onthoud dit: Internet is openbaar. En iedere twitteraar heeft ooit een profiel aangemaakt, heeft bijzonderheden over zichzelf vermeld. Mijn vroegere collega heeft al eens een jongen ontboden op het bureau die minder vleiende dingen over hem op twitter had gepost en hem een procesverbaal voor belediging of bedreiging aangezegd. Ook dat is mogelijk. Maar veel liever zou ik zien dat we gewoon een beetje beleefd en normaal tegen elkaar doen. Je mag kritisch zijn. Heb ik geen enkel probleem mee. Maar gewoon even normaal doen, dar kom je veel verder mee. En misschien worden we het niet eens. Ook dat geeft niks.
Het geeft wel aan tot wat onze maatschappij aan het verworden is.
Zoals afgelopen week. Ik postte een bericht over iets wat me al jaren ergerde, namelijk het feit dat veel mensen op de stoep fietsen bij een lokaal buur winkelcentrum. Ook rijdt de lieve jeugd op scooters op datzelfde trottoir. Ik weet het, geen halsmisdaad. Maar wel een winkelcentrum waar twee grote supermarkten zijn gevestigd, dus veel publiek en ook veel kleine kinderen. En werkelijk iedereen, van kinderen onder de 12 tot hoogbejaarde mannetjes en vrouwtjes, nemen niet de moeite om even af te stappen en te gaan lopen. Terwijl we toch allemaal geleerd hebben om niet op de stoep te fietsen. Ik vind het een voorbeeld van verloedering, van hufterigheid. Van niet even de moeite willen nemen om te gaan lopen. Ik heb het afgelopen jaar regelmatig daar gestaan en mensen gewaarschuwd. Aangeroepen. "Mevrouw, waarom fietst u op de stoep?" . Zelfs ouders met kinderen, beiden op de fiets. Geef vooral een goed voorbeeld. En als je mensen er op aanspreekt, dan krijg je commentaar over wat anderen wel niet doen, en wat ik allemaal zou moeten doen. En het verreweg het stomste commentaar "Er staan toch fietsenrekken op de stoep? Waarom mag ik daar dan niet naartoe fietsen?"
Ik heb besloten dan maar boetes ervoor te gaan schrijven. Dan maar op de pijnlijke manier. En dat verwoordde ik in een tweet . Nou zeg, je had de reacties moeten lezen Het leverde me wel een groot aantal volgers op, maar dat was bijzaak. Zelfs bedrijven reageerden op deze strenge beslissing van mij.
Stakker. Zielig. Ga werken. Ga boeven vangen. Heb je geen ambities? Moet je geen vak gaan leren? De straatverlichting is kapot, maak dat eerst maar eens. Ik zou er alleen maar op uit zijn om mensen gelduit de zak te kloppen. Triest.
Ik heb alle tweets beantwoord. Op een nette, normale, beleefde manier. Uitgelegd waarom ik het doe. Vooral de jeugd wilde zich nogal eens laten verleiden tot wat zuigerige opmerkingen. Maar als je als bedrijf, waarvoor twitter toch een reclamemiddel is, of kan zijn, je op deze manier uitlaten, dat laat je je wel kennen, vind ik. Ik heb de grootste monden een dagje mee met de politie aangeboden. Om te zien dat mijn werk echt niet alleen bestaat uit bekeuren. Integendeel, zou ik bijna zeggen, want de laatste twee jaar vind ik dat ik echt weinig bonnen heb geschreven. En dat ik best vaak dingen af doe met een waarschuwing. Maar om de één of andere reden heeft nog niemand de handschoen opgepakt. De enige die zich nog meldde, vond dat hij wel ambities had en ik niet.
De taal en de toon op internet en social media verhardt met rasse schreden. Maar onthoud dit: Internet is openbaar. En iedere twitteraar heeft ooit een profiel aangemaakt, heeft bijzonderheden over zichzelf vermeld. Mijn vroegere collega heeft al eens een jongen ontboden op het bureau die minder vleiende dingen over hem op twitter had gepost en hem een procesverbaal voor belediging of bedreiging aangezegd. Ook dat is mogelijk. Maar veel liever zou ik zien dat we gewoon een beetje beleefd en normaal tegen elkaar doen. Je mag kritisch zijn. Heb ik geen enkel probleem mee. Maar gewoon even normaal doen, dar kom je veel verder mee. En misschien worden we het niet eens. Ook dat geeft niks.
Het geeft wel aan tot wat onze maatschappij aan het verworden is.
donderdag 19 juli 2012
zo maar wat.....
Zo maar wat kreten uit het nieuws van vandaag. Het doet je de wenkbrauwen fronsen.
Gekke Gerrie krijgt politie-uniform terug
12 jarige betrapt bij drugssmokkel
120 km op A2 moet kunnen
Het houdt me bezig, dit soort berichten. Soms omdat ze me persoonlijk raken. Soms omdat ik daarna de commentaren lees van mensen die er zoals gewoonlijk niks van weten. En soms omdat ze te gek zijn voor woorden.
Kennelijk loopt er ergens in Nederland een verstandelijk gehandicapte rond, die, met toestemming van de plaatselijke politie,in politie-uniform rondloopt en boetes uitschrijft. Schiet mij maar lek. En nu is zijn uniform gestolen door enkele onverlaten en krijgt hij - krijgt hij! van de politie een nieuw uniform. Volgens mij zegt de wet dat het verboden is om je voor politie-ambtenaar uit te geven. En deze man, hoe goed bedoeld ook, krijgt daarbij hulp van nota bene de politie. Ik ken ook nog wel een aantal leegschedels in mijn wijk, die en nuttige tijdsbesteding zoeken. Zal ik die ook een uniform geven en een lasergun? Ach, misschien ligt er nog ergens een oud pistool. Hoort hij er echt bij. Er schijnen namelijk 3000 Walther P-5 pistolen van de politie ooit zoekgeraakt te zijn, niet geregistreerd. En toen de politiek daar ophef over maakte, werd een hertelling gedaan en kwam het aantal uit op 600 vermiste pistolen. Oh, maar dat valt wel mee, dacht de politiek en sukkelde zichzelf weer in slaap.
Op Schiphol betrapte de Koninklijke Marechaussee een 12 jarige jongen met enkele pakken drugs in zijn bagage en zijn kleding. De vraag is maar: wisten zijn ouders ervan? Een 12 jarige is strafrechtelijk aansprakelijk, maar of je zo iemand wil veroordelen tot jeugddetentie? Je kunt beter zijn ouders opsluiten en natuurlijk de drugsbende zelf! Ik maakte laatst al gekscherend een opmerking dat ik voor mezelf ging beginnen. Ik wilde een inpakbedrijf voor toeristen beginnen. Geef mij uw bagage en uw koffer en ik pak het netjes in. En dan stop ik er ook nog wat leuks tussen...Op alle verre luchthavens in Mexico, Paramaribo, Bogota en dat soort bestemmingen.
En natuurlijk zou Nederland Nederland niet zijn als er gezeurd werd over de snelheidslimieten en de daarbij behorende controles. 5 banen in beide richtingen en dan toch maar 100 kilometer per uur. Ik rij er zelf regelmatig en ik vind het ook langzaam. En of ik nou in mijn eigen auto rijd, of een auto van de baas ( u kent ze wel, met blauwe lampen erop en leuke kleurtjes aan de zijkanten) ik wordt net zo makkelijk ingehaald. Mijn geoefend oog schat de snelheden op 120 tot 140 km/u. Dat vereist toch wel lef, vind ik. Maar wat is nou de tijdwinst? Minutenwerk, meer niet. En nu komt de trajectcontrole, zodat je automatisch een bon thuiskrijgt al je te had hebt gereden over het gehele traject. De commentaren waren niet van de lucht. Maar laten we niet vergeten: het is jóuw rechtervoet die het gaspedaal indrukt. Als je het risico wilt nemen, moet je niet zeuren als je gepakt wordt. Ik zag zelf vanavond de flitsauto ook maar net op tijd en ik reed ook iets te hard. Een snelle stamp op de rem voorkwam de hoon van mijn vrouw. Maar ik deed het mezelf aan.
Al met al een drukke week voor de vaste club commentatoren, azijnzeikers, beterweters en afbranders. Een mens moet toch een hobby hebben.
Gekke Gerrie krijgt politie-uniform terug
12 jarige betrapt bij drugssmokkel
120 km op A2 moet kunnen
Het houdt me bezig, dit soort berichten. Soms omdat ze me persoonlijk raken. Soms omdat ik daarna de commentaren lees van mensen die er zoals gewoonlijk niks van weten. En soms omdat ze te gek zijn voor woorden.
Kennelijk loopt er ergens in Nederland een verstandelijk gehandicapte rond, die, met toestemming van de plaatselijke politie,in politie-uniform rondloopt en boetes uitschrijft. Schiet mij maar lek. En nu is zijn uniform gestolen door enkele onverlaten en krijgt hij - krijgt hij! van de politie een nieuw uniform. Volgens mij zegt de wet dat het verboden is om je voor politie-ambtenaar uit te geven. En deze man, hoe goed bedoeld ook, krijgt daarbij hulp van nota bene de politie. Ik ken ook nog wel een aantal leegschedels in mijn wijk, die en nuttige tijdsbesteding zoeken. Zal ik die ook een uniform geven en een lasergun? Ach, misschien ligt er nog ergens een oud pistool. Hoort hij er echt bij. Er schijnen namelijk 3000 Walther P-5 pistolen van de politie ooit zoekgeraakt te zijn, niet geregistreerd. En toen de politiek daar ophef over maakte, werd een hertelling gedaan en kwam het aantal uit op 600 vermiste pistolen. Oh, maar dat valt wel mee, dacht de politiek en sukkelde zichzelf weer in slaap.
Op Schiphol betrapte de Koninklijke Marechaussee een 12 jarige jongen met enkele pakken drugs in zijn bagage en zijn kleding. De vraag is maar: wisten zijn ouders ervan? Een 12 jarige is strafrechtelijk aansprakelijk, maar of je zo iemand wil veroordelen tot jeugddetentie? Je kunt beter zijn ouders opsluiten en natuurlijk de drugsbende zelf! Ik maakte laatst al gekscherend een opmerking dat ik voor mezelf ging beginnen. Ik wilde een inpakbedrijf voor toeristen beginnen. Geef mij uw bagage en uw koffer en ik pak het netjes in. En dan stop ik er ook nog wat leuks tussen...Op alle verre luchthavens in Mexico, Paramaribo, Bogota en dat soort bestemmingen.
En natuurlijk zou Nederland Nederland niet zijn als er gezeurd werd over de snelheidslimieten en de daarbij behorende controles. 5 banen in beide richtingen en dan toch maar 100 kilometer per uur. Ik rij er zelf regelmatig en ik vind het ook langzaam. En of ik nou in mijn eigen auto rijd, of een auto van de baas ( u kent ze wel, met blauwe lampen erop en leuke kleurtjes aan de zijkanten) ik wordt net zo makkelijk ingehaald. Mijn geoefend oog schat de snelheden op 120 tot 140 km/u. Dat vereist toch wel lef, vind ik. Maar wat is nou de tijdwinst? Minutenwerk, meer niet. En nu komt de trajectcontrole, zodat je automatisch een bon thuiskrijgt al je te had hebt gereden over het gehele traject. De commentaren waren niet van de lucht. Maar laten we niet vergeten: het is jóuw rechtervoet die het gaspedaal indrukt. Als je het risico wilt nemen, moet je niet zeuren als je gepakt wordt. Ik zag zelf vanavond de flitsauto ook maar net op tijd en ik reed ook iets te hard. Een snelle stamp op de rem voorkwam de hoon van mijn vrouw. Maar ik deed het mezelf aan.
Al met al een drukke week voor de vaste club commentatoren, azijnzeikers, beterweters en afbranders. Een mens moet toch een hobby hebben.
zaterdag 14 juli 2012
reli-crimi's
Ik vond het een nare, stigmatiserende kop boven een krantenartikel, van de week in mijn ochtendblad: "Politie zet meer in op ramadancriminaliteit" . De strekking van het artikel was dat de politie meer mensen in zou gaan zetten volgend jaar zomervakantie omdat die gelijk valt met de jaarlijkse ramadan ( of andersom), de vastentijd voor de moslims. Dat zou er, volgens de krant toe leiden dat meer moslims, vooral de Marokkaanse moslims, thuis zouden blijven in Nederland in plaats van op vakantie gaan naar Marokko, waar het vanwege de hitte nog moeilijker is om de vasten vol te houden.
Zorgen moslims dan voor meer criminaliteit? Nee, dat niet. Maar de krant redeneerde - en daar kan ik dan wel weer in vinden - dat de straatjochies waar wij vooral last van hebben nu dus niet naar het buitenland gaan en daardoor 's avonds en 's nachts als de zon onder is en er dus gegeten mag worden, voor meer overlast kunnen zorgen. Ik kan me trouwens niet voorstellen, dat de inbrekers, die toevallig ook nog moslim zijn, of zeggen te zijn, of uit een moslimvader en moeder geboren in, zich iets aantrekken van de regels van het geloof. Want die staat geen inbraak toe, ramadan of geen ramadan. Dus als ze willen inbreken, doen ze dat toch wel.
En net alsof de Nederlandse politie ergens een blik mensen heeft die we zo maar even kunnen vrijmaken voor wat voor noodzaak of langlopend project er dan ook opdoemt! Willen Nederlandse politiemensen soms niet op vakantie?
Natuurlijk sprong meneer Wilders er gelijk bovenop, door te zeggen dat we dit soort criminaliteit ( hij had er een ander koosnaampje voor, maar dat laten we hier voor de goede orde maar even achterwege) keihard aangepakt moet worden. Ik heb nieuws voor u, meneer Wilders: wij pakken alle criminaliteit keihard aan. Bewijs daarvoor is dat er ontzettend veel tijd en energie wordt gestoken in alle bedreigingen die uw kant op komen.
Dus verwacht geen extra criminaliteit in de zomer van 2013, anders dan het 'normale' beeld. En verwacht ook niet meer politie op straat, want die is er gewoon niet. Ik zou willen zeggen dat het anders was, maar dan zou ik liegen.
Wat is het volgende? Meer politie-inzet tijdens Kerstmis, omdat dat het feest is van de Christelijke geloofsgemeenschap, waar ik overigens ook toe behoor? Omdat kerstmis het feest is van vrede op aarde, denkt de politiek dan dat we om dat feest te vieren rellen gaan schoppen op straat, inbraken gaan plegen en ons anderszins gaan misdragen? Want ik heb heilig ontzag voor iemand die, vanwege hetgeen hij gelooft, het vol kan houden om 40 dagen lang overdag, gedurende de tijd dat de zon op is, niet eet, drinkt of rookt en nog een paar dingen niet doet. De collega's die het moslimgeloof aanhangen, lossen dit nogal eens op door heel veel nachtdiensten te draaien, maar één van hen noemde dat ooit eens valsspelen, dus dat is haram - niet toegestaan.
Een beetje gewoon gezond verstand, veel verdraagzaamheid, en helder nadenken helpt je veel verder dan dit soort onzinberichten. Geloof wat je wilt, maar hou vast aan wat je ziet. En denk er het jouwe van.
Zorgen moslims dan voor meer criminaliteit? Nee, dat niet. Maar de krant redeneerde - en daar kan ik dan wel weer in vinden - dat de straatjochies waar wij vooral last van hebben nu dus niet naar het buitenland gaan en daardoor 's avonds en 's nachts als de zon onder is en er dus gegeten mag worden, voor meer overlast kunnen zorgen. Ik kan me trouwens niet voorstellen, dat de inbrekers, die toevallig ook nog moslim zijn, of zeggen te zijn, of uit een moslimvader en moeder geboren in, zich iets aantrekken van de regels van het geloof. Want die staat geen inbraak toe, ramadan of geen ramadan. Dus als ze willen inbreken, doen ze dat toch wel.
En net alsof de Nederlandse politie ergens een blik mensen heeft die we zo maar even kunnen vrijmaken voor wat voor noodzaak of langlopend project er dan ook opdoemt! Willen Nederlandse politiemensen soms niet op vakantie?
Natuurlijk sprong meneer Wilders er gelijk bovenop, door te zeggen dat we dit soort criminaliteit ( hij had er een ander koosnaampje voor, maar dat laten we hier voor de goede orde maar even achterwege) keihard aangepakt moet worden. Ik heb nieuws voor u, meneer Wilders: wij pakken alle criminaliteit keihard aan. Bewijs daarvoor is dat er ontzettend veel tijd en energie wordt gestoken in alle bedreigingen die uw kant op komen.
Dus verwacht geen extra criminaliteit in de zomer van 2013, anders dan het 'normale' beeld. En verwacht ook niet meer politie op straat, want die is er gewoon niet. Ik zou willen zeggen dat het anders was, maar dan zou ik liegen.
Wat is het volgende? Meer politie-inzet tijdens Kerstmis, omdat dat het feest is van de Christelijke geloofsgemeenschap, waar ik overigens ook toe behoor? Omdat kerstmis het feest is van vrede op aarde, denkt de politiek dan dat we om dat feest te vieren rellen gaan schoppen op straat, inbraken gaan plegen en ons anderszins gaan misdragen? Want ik heb heilig ontzag voor iemand die, vanwege hetgeen hij gelooft, het vol kan houden om 40 dagen lang overdag, gedurende de tijd dat de zon op is, niet eet, drinkt of rookt en nog een paar dingen niet doet. De collega's die het moslimgeloof aanhangen, lossen dit nogal eens op door heel veel nachtdiensten te draaien, maar één van hen noemde dat ooit eens valsspelen, dus dat is haram - niet toegestaan.
Een beetje gewoon gezond verstand, veel verdraagzaamheid, en helder nadenken helpt je veel verder dan dit soort onzinberichten. Geloof wat je wilt, maar hou vast aan wat je ziet. En denk er het jouwe van.
Abonneren op:
Posts (Atom)