Zomaar wat antwoorden krijgt die je krijgt, als je tijdens een grote alcoholcontrole aan bestuurders om hun medewerking vraagt.
- Even mijn bril afzetten, dat scheelt weer twee glazen.
- Moet ik zuigen of blazen?
- Ik wil wel meewerken, geef maar een jas en een pet.
Je houdt je geduld, en laat mensen hun dingetje doen, beloont ze met een plastic sleutelhanger en door naar de volgende. En dat soms 1000 keer op een avond. Vroeger deden we elke maand wel een alcoholcontrole, maar dat ging op een gegeven moment zoveel capaciteit opslokken, dat dat niet meer vol te houden was. Het aantal controles ging dus omlaag, de pakkans daarmee ook, maar gelukkig lijkt het erop alsof Jan Publiek die gelegenheid niet aanpakt om vaker met een borreltje achter het stuur te kruipen. Behalve onze Ooost-Europese medemens dan, want daar is rijden onder invloed een hardnekkig en nauwelijks uit te roeien verschijnsel.
Desalniettemin zijn alcoholcontroles toch vaak een reünie. Je ziet mensen die je al een hele tijd niet hebt gezien, collega's van 'buitenaf' die eens komen kijken hoe wij het doen. We zorgen altijd wel voor een lekker warm hapje en als het weer meewerkt, is het helemaal niet vervelend.
Een niet nader te noemen kamerlid maakte zich van de week boos tegenover Minister Opstelten betreffende het rijden onder invloed van drugs. Dat komt nog maar niet van de grond.
"Je kunt hier in Nederland kennelijk zo stoned als een garnaal rondrijden zonder dat de politie er iets aan doet."
Tsja. Dossierkennis ontbreekt hier ook enigszins. Wij hebben in het district onlangs een controle gehouden die wat meer was toegespitst op rijden onder invloed van drugs. Dit deden we bij een club, die erom bekend staat, dat niet-gehuwde mensen daar dingen komen doen, die je normaal gesproken alleen in een huwelijk doet. Met meerdere mensen. En dan plegen ze dat óók nog te doen onder het genot van een pilletje of een snuifje. Dan schijnt het beter te gaan, zeg maar. Bij die controle zijn 10 mensen aangehouden. Er wordt dan bloed afgenomen, want als het om drugs gaat, kun je dat niet uit een ademteug aflezen. Het bloedmonster wordt naar het NFI opgestuurd. Die maakt een expertiserapport op. En daar zit het hem in de kneep. Want het NFI weet welke stoffen allemaal van invloed zijn op de rijvaardigheid, maar gaat niet verder dan de conclusie dat "de rijvaardigheid met grote waarschijnlijkheid is afgenomen door het gebruik van die of deze stof". Grote waarschijnlijkheid. De rechter wierp een blik op deze zinsnede en stelde vast dat grote waarschijnlijkheid geen absolute zekerheid vormde en sprak alle bestuurders vrij.
Dus de wetgeving is er, want dat is gewoon het aloude artikel 8 van de wegenverkeerswet, lid 1, die stelt dat het rijden onder invloed van een stof, waarvan met weet of moet weten dat de rijvaardigheid wordt beïnvloed, strafbaar is. De middelen zijn er: een speekseltest als selectiemiddel en een bloedproef als bewijs. Alleen moet het NFI haar terminologie aanpassen, of haar onderzoeksmethoden doorontwikkelen zodat er met absolute zekerheid kan worden gesproken. Tot die tijd is rijden onder invloed van drugs inderdaad nog moeilijk aan te pakken.
vrijdag 31 januari 2014
maandag 13 januari 2014
Ik weet het niet.....
Normaal gesproken ben ik een man van uitgesproken meningen, maar nu...? Ik heb ernstige last van meningnietus. Ik weet het niet. Ik heb geen mening.
In eerste instantie klinkt het plan van Fred Teeven ( met enige rugdekking van minister Opstelten) best aantrekkelijk. Als extra afschrikwekkende maatregel aan beginnende en gevorderde boeven, zeg maar.
Pas op: als je in de gevangenis komt na een proces, dan plukken we niet alleen je crimineel verkregen vermogen weg en gebruiken dat voor dingen die niemand nodig heeft, maar die wij, politici nodig vinden, maar berekenen we de kosten van je proces en van je gevangenneming door aan jou. Met een maximum van 16 euro per dag. Dat wil dus zeggen dat de kosten van de opsporing, berechting en opsluiting verhaald worden op de crimineel. Om kosten te drukken en, zoals gezegd als extra straf.
De politieman in mij schreeuwt: Eindelijk gerechtigheid. In landen om ons heen wordt het al gedaan en ik vind dat een crimineel moet boeten voor wat hij fout heeft gedaan. En dat boeten mag ook best bestaan uit een geldelijke vergoeding naar de maatschappij. Want er gaat een geld inzitten hoor, dat hele opsporings- en berechtingsproces.
Maar mensen die ik normaal uithoon ( meestal omdat hun politieke kleur en voorkeur me niet aanstaan) hebben nu ook een punt. Want beginnende boefjes, die voor het eerst in de gevangenis komen en daar een slordige 10 cent per uur verdienen met zakjes plakken of wasknijpers in elkaar draaien ( sinds het sluiten van de sociale werkplaatsen zagen gevangenisdirecteuren hun kans schoon om arbeidsprojecten binnen te slepen) kunnen die 16 euro per dag niet betalen. En dus verlaten ze de gevangenis met een achterstand. En dan komt het échte leven nog. Ze moeten aan huisvesting zien te komen, aan werk, aan alles wat ze aan een eerlijk bestaan helpt. En dat gaat lastig als je nog een schuld achter je naam hebt staan. Een hypotheek zit er sowieso al niet in en je zult veel moeten verdienen wil je al je levensbehoeften bekostigen. Niet zonder reden dus, dat de linkse politici roepen dat deze maatregelen boefje alleen maar zal aanmoedigen om in de criminaliteit te blijven. Want dat is de enige manier die ze kennen om dergelijke bedragen op te hoesten. En een naar bijverschijnsel van criminaliteit, net als prostitutie ( dat heb ik van horen zeggen, hoor) is dat je er niet zomaar even uitstapt als je er genoeg van hebt. Ook daar zijn wurgcontracten aan de orde van de dag.
Dus ik weet echt niet wat wijsheid is. Moeten we dan deze maatregel pas toepassen bij mensen die meer dan een aantal keren zijn veroordeeld, voor feiten die - om in het strafvorderlijke te blijven - meer dan 4 jaar gevangenisstraf op staat? Dat is meestal de maatstaf.
En het commentaar dat dit plan alleen maar naar buiten kwam om de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen en, in het verlengde hiervan, de politieke agenda te kunnen beïnvloeden, veeg ik zo van tafel. Ook was het niet bedoeld om de Telegraaflezers tevreden te houden, want die zijn toch nooit tevreden. En een dergelijk wetsvoorstel heeft jaren voorbereiding gekost, dus timing was niet belangrijk. Nee, als er al een reden is, is het om het huishoudboekje van de overheid beter op orde te krijgen. Want ergens is het natuurlijk gewoon een verkapte belasting. Een cel-belasting. Of gevangenisheffing. Of petoetpremie. Zou dat niet leuk staan op het Monopoly-speelbord?
Verlaat de gevangenis zonder betalen? Ik dacht het niet......
In eerste instantie klinkt het plan van Fred Teeven ( met enige rugdekking van minister Opstelten) best aantrekkelijk. Als extra afschrikwekkende maatregel aan beginnende en gevorderde boeven, zeg maar.
Pas op: als je in de gevangenis komt na een proces, dan plukken we niet alleen je crimineel verkregen vermogen weg en gebruiken dat voor dingen die niemand nodig heeft, maar die wij, politici nodig vinden, maar berekenen we de kosten van je proces en van je gevangenneming door aan jou. Met een maximum van 16 euro per dag. Dat wil dus zeggen dat de kosten van de opsporing, berechting en opsluiting verhaald worden op de crimineel. Om kosten te drukken en, zoals gezegd als extra straf.
De politieman in mij schreeuwt: Eindelijk gerechtigheid. In landen om ons heen wordt het al gedaan en ik vind dat een crimineel moet boeten voor wat hij fout heeft gedaan. En dat boeten mag ook best bestaan uit een geldelijke vergoeding naar de maatschappij. Want er gaat een geld inzitten hoor, dat hele opsporings- en berechtingsproces.
Maar mensen die ik normaal uithoon ( meestal omdat hun politieke kleur en voorkeur me niet aanstaan) hebben nu ook een punt. Want beginnende boefjes, die voor het eerst in de gevangenis komen en daar een slordige 10 cent per uur verdienen met zakjes plakken of wasknijpers in elkaar draaien ( sinds het sluiten van de sociale werkplaatsen zagen gevangenisdirecteuren hun kans schoon om arbeidsprojecten binnen te slepen) kunnen die 16 euro per dag niet betalen. En dus verlaten ze de gevangenis met een achterstand. En dan komt het échte leven nog. Ze moeten aan huisvesting zien te komen, aan werk, aan alles wat ze aan een eerlijk bestaan helpt. En dat gaat lastig als je nog een schuld achter je naam hebt staan. Een hypotheek zit er sowieso al niet in en je zult veel moeten verdienen wil je al je levensbehoeften bekostigen. Niet zonder reden dus, dat de linkse politici roepen dat deze maatregelen boefje alleen maar zal aanmoedigen om in de criminaliteit te blijven. Want dat is de enige manier die ze kennen om dergelijke bedragen op te hoesten. En een naar bijverschijnsel van criminaliteit, net als prostitutie ( dat heb ik van horen zeggen, hoor) is dat je er niet zomaar even uitstapt als je er genoeg van hebt. Ook daar zijn wurgcontracten aan de orde van de dag.
Dus ik weet echt niet wat wijsheid is. Moeten we dan deze maatregel pas toepassen bij mensen die meer dan een aantal keren zijn veroordeeld, voor feiten die - om in het strafvorderlijke te blijven - meer dan 4 jaar gevangenisstraf op staat? Dat is meestal de maatstaf.
En het commentaar dat dit plan alleen maar naar buiten kwam om de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen en, in het verlengde hiervan, de politieke agenda te kunnen beïnvloeden, veeg ik zo van tafel. Ook was het niet bedoeld om de Telegraaflezers tevreden te houden, want die zijn toch nooit tevreden. En een dergelijk wetsvoorstel heeft jaren voorbereiding gekost, dus timing was niet belangrijk. Nee, als er al een reden is, is het om het huishoudboekje van de overheid beter op orde te krijgen. Want ergens is het natuurlijk gewoon een verkapte belasting. Een cel-belasting. Of gevangenisheffing. Of petoetpremie. Zou dat niet leuk staan op het Monopoly-speelbord?
Verlaat de gevangenis zonder betalen? Ik dacht het niet......
zaterdag 11 januari 2014
Kort naschrift op "beeldend"
Soms loont het de moeite; doorzeuren kan resultaat opleveren. Nadat de toestemming tot gebruik van de beelden was geweigerd door het OM, heb ik mijn grieven neergelegd bij de producer van het lokale TV programma waarin opsporingszaken worden gepresenteerd. Ik vroeg hem wanneer het programma uit de lucht ging wegens gebrek aan materiaal. De producer heeft dat zich aangetrokken, heeft de zaken die ik had ingelezen en nogmaals gepresenteerd aan de Officier van Justitie. Die zag de dwalingen zijns weegs in en gaf alsnog toestemming.
De beelden worden eerdaags getoond. Een slag gewonnen, maar de oorlog (nog lang) niet....
De beelden worden eerdaags getoond. Een slag gewonnen, maar de oorlog (nog lang) niet....
donderdag 9 januari 2014
Beeldend...
Nederland wordt de laatste tien jaar volgehangen met camera's. Snelwegen, stadspleinen, benzinestations, winkels. Overal waar we dagelijks komen, worden we opgenomen. Soms nog op ouderwetse VHS-tapes maar meestal op de harde schijf. En we zijn er zo aan gewend geraakt dat niemand er meer bezwaar tegen heeft. Want het toont aan dat 'wij ' niks verkeerd doen en '' zij ' wel. En met ' zij ' bedoelen we dan iedereen anders die zich niet aan de regels houdt. Camera's worden ook steeds slimmer. Ze lezen kentekens, onderscheiden gezichten, gaan pas draaien als er beweging in het vooraf ingestelde gebied komt. En camera's worden ook steeds beter van kwaliteit.
In het dorp waarin ik werk, is zes jaar geleden na een jarenlange reeks van vernielingen en andere incidenten een camerasysteem geïnstalleerd. Het uitkijken geschiedde door de politie en de gemeente was eigenaar van het systeem. In de eerste week dat het systeem actief was, werden er drie camera's vernield. Da's natuurlijk ook dom, met je giechel in beeld terwijl je een camera vernielt. Maar in de daarop volgende jaren is het aantal zaken, dat geheel of gedeeltelijk met de camera werd opgelost, nagenoeg nihil geweest. Soms omdat de kwaliteit van de beelden te wensen over liet. Maar veel vaker omdat men - het boevengilde - wist dat de camera's er hingen en wel zo slim waren om óf niet herkenbaar in beeld te komen óf hun zaakjes ergens anders mee naartoe te nemen. De burgers en ondernemers echter, zwoeren erbij. Want ze voelden zich veilig. Bewaakt.
Onlangs is het camerasysteem vernieuwd en overgedragen aan de ondernemers van het centrum. En gebeurt het uitkijken door een commercieel bedrijf. De kwaliteit is zó goed, dat ik aan de lopende band mijn klantjes herken. En sinds de jaarwisseling heb ik een aantal leuke zaken met uitstekende beelden, waar een herkenning heel goed mogelijk is.
Maar Nederland kent méér dan één soort boeven. Nou is dat natuurlijk gechargeerd, maar het Openbaar Ministerie is de wel grootste tegenstander van cameratoezicht. En dat is vreemd. Want het OM is belast met opsporing en vervolging van strafbare feiten en een beter bewijsmiddel dan camerabeelden van een verdachte die een strafbaar feit pleegt, is er niet. Je kunt nog zoveel ontkennen of zwijgen, als je op beeld staat, ben je erbij. Maar ik heb recentelijk twee zaken gehad, waarbij ik prima beelden had en waarop de verdachte weliswaar mij onbekend was maar voor wie hem wel kende, heel goed op beeld stond, maar waarbij het OM geen toestemming gaf om de beelden te publiceren. Het OM namelijk, bepaalt wat u te zien krijgt bij opsporingsprogramma's op TV.
De regels op dat gebied veranderen nogal eens, moet u weten. Het OM maakt zich heel veel zorgen om de privacy van de verdachten, soms meer dan over het welzijn van de slachtoffers, zo lijkt het. Maar na het kopschoppers-debacle uit Eindhoven, waarbij de kracht van social media omsloeg naar een heksenjacht, heeft het OM van de rechter op de kop gekregen. Het OM had volgens de rechter namelijk kunnen weten dat, vooral in deze tijd, mensen zelf op onderzoek gingen, het filmpje ontzettend veel zouden kopiëren en publiceren en dat daarmee de rechten van de verdachte onnodig geschaad zouden worden. Ik heb in een eerdere blog al aangegeven dat, als de beelden niet op die manier vrijgegeven hadden geworden, we nu nog niet zouden weten wie de daders waren, maar dat terzijde. Sindsdien is het OM heel huiverig met toestemming geven aan programma's als Opsporing Verzocht, of lokale programma's als Bureau Hengeveld van RTV Utrecht om beelden van een verdachte te tonen. Omdat ze op voorhand bang zijn om weer door de rechter onder uit de zak te krijgen. En ik stel me zo voor, dat Officieren van Justitie aan het eind van ieder jaar beoordeeld worden op hun functioneren. En dat één van de graadmeters het aantal gewonnen en verloren zaken zal zijn.
Beste Officieren, waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. Als je geen risico's neemt, dan bereik je nooit het doel waartoe je ingezworen bent: Het zo goed mogelijk handhaven van de rechtsorde. Gebruik de opsporingsmethoden die je ter hand staan. Want ik kan me niet voorstellen dat bij ieder beeld dat op TV getoond wordt, een heksenjacht ontstaat zoals toen in Eindhoven. Dat is gewoon niet logisch. Bescherm de burger en de ondernemer. Gebruik die beelden die je ter beschikking heeft en dan lossen we zaken op. Zo simpel is het. Ik kan het niet beeldender uitdrukken dan dit.
In het dorp waarin ik werk, is zes jaar geleden na een jarenlange reeks van vernielingen en andere incidenten een camerasysteem geïnstalleerd. Het uitkijken geschiedde door de politie en de gemeente was eigenaar van het systeem. In de eerste week dat het systeem actief was, werden er drie camera's vernield. Da's natuurlijk ook dom, met je giechel in beeld terwijl je een camera vernielt. Maar in de daarop volgende jaren is het aantal zaken, dat geheel of gedeeltelijk met de camera werd opgelost, nagenoeg nihil geweest. Soms omdat de kwaliteit van de beelden te wensen over liet. Maar veel vaker omdat men - het boevengilde - wist dat de camera's er hingen en wel zo slim waren om óf niet herkenbaar in beeld te komen óf hun zaakjes ergens anders mee naartoe te nemen. De burgers en ondernemers echter, zwoeren erbij. Want ze voelden zich veilig. Bewaakt.
Onlangs is het camerasysteem vernieuwd en overgedragen aan de ondernemers van het centrum. En gebeurt het uitkijken door een commercieel bedrijf. De kwaliteit is zó goed, dat ik aan de lopende band mijn klantjes herken. En sinds de jaarwisseling heb ik een aantal leuke zaken met uitstekende beelden, waar een herkenning heel goed mogelijk is.
Maar Nederland kent méér dan één soort boeven. Nou is dat natuurlijk gechargeerd, maar het Openbaar Ministerie is de wel grootste tegenstander van cameratoezicht. En dat is vreemd. Want het OM is belast met opsporing en vervolging van strafbare feiten en een beter bewijsmiddel dan camerabeelden van een verdachte die een strafbaar feit pleegt, is er niet. Je kunt nog zoveel ontkennen of zwijgen, als je op beeld staat, ben je erbij. Maar ik heb recentelijk twee zaken gehad, waarbij ik prima beelden had en waarop de verdachte weliswaar mij onbekend was maar voor wie hem wel kende, heel goed op beeld stond, maar waarbij het OM geen toestemming gaf om de beelden te publiceren. Het OM namelijk, bepaalt wat u te zien krijgt bij opsporingsprogramma's op TV.
De regels op dat gebied veranderen nogal eens, moet u weten. Het OM maakt zich heel veel zorgen om de privacy van de verdachten, soms meer dan over het welzijn van de slachtoffers, zo lijkt het. Maar na het kopschoppers-debacle uit Eindhoven, waarbij de kracht van social media omsloeg naar een heksenjacht, heeft het OM van de rechter op de kop gekregen. Het OM had volgens de rechter namelijk kunnen weten dat, vooral in deze tijd, mensen zelf op onderzoek gingen, het filmpje ontzettend veel zouden kopiëren en publiceren en dat daarmee de rechten van de verdachte onnodig geschaad zouden worden. Ik heb in een eerdere blog al aangegeven dat, als de beelden niet op die manier vrijgegeven hadden geworden, we nu nog niet zouden weten wie de daders waren, maar dat terzijde. Sindsdien is het OM heel huiverig met toestemming geven aan programma's als Opsporing Verzocht, of lokale programma's als Bureau Hengeveld van RTV Utrecht om beelden van een verdachte te tonen. Omdat ze op voorhand bang zijn om weer door de rechter onder uit de zak te krijgen. En ik stel me zo voor, dat Officieren van Justitie aan het eind van ieder jaar beoordeeld worden op hun functioneren. En dat één van de graadmeters het aantal gewonnen en verloren zaken zal zijn.
Beste Officieren, waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. Als je geen risico's neemt, dan bereik je nooit het doel waartoe je ingezworen bent: Het zo goed mogelijk handhaven van de rechtsorde. Gebruik de opsporingsmethoden die je ter hand staan. Want ik kan me niet voorstellen dat bij ieder beeld dat op TV getoond wordt, een heksenjacht ontstaat zoals toen in Eindhoven. Dat is gewoon niet logisch. Bescherm de burger en de ondernemer. Gebruik die beelden die je ter beschikking heeft en dan lossen we zaken op. Zo simpel is het. Ik kan het niet beeldender uitdrukken dan dit.
donderdag 2 januari 2014
Zoenoffer
De afgelopen dagen kenmerkten zich weer door alle hectiek rondom de komende jaarwisseling. Waar gewone mensen zich druk maken over vuurwerk, oliebollen en 'is er wel genoeg eten in huis ' maakt de politie zich ook zorgen over vuurwerk ( maar dan de zwaarte ervan), over de tweederangs oliebollen die gelukkig niet door het AD zijn getest en over 'waar zullen ze ons nu qua eten weer mee afschepen '. Dan wordt er druk geïmproviseerd, mensen maken zelf hapjes en nemen die mee. Je leert om te overleven.
Ook de korpsleiding maakt zich druk. Ruim 10.000 agenten werden ingezet tijdens de jaarwisseling, een zesde van het totaal aantal politiemensen in Nederland. En ondanks de campagnes vooraf over vuurwerkmisbruik en de gevaren daarvan, ging het toch weer een aantal malen gruwelijk fout. En ondanks de eveneens zo uitputtende campagnes 'handen af van onze hulpverleners 'ging het óók op dat vlak weer een aantal keren fout. Ruim 800 mensen werden aangehouden. De schade bedroeg ruim 9 miljoen euro. De brandweer en ambulance moest bijna 42 % meer dan vorig jaar een beroep doen op de politie om veilig haar werkzaamheden uit te kunnen voeren. Brandweermensen, waar ik best even een lans voor wil breken, die 'gewone ' burgers zijn die van huis komen om mensen te helpen. Ik snap niet dat ze daar niet wat vaker de hogedrukslang uitrollen en dat geteisem wegspuiten, maar ik snap wel meer dingen niet.
Met al dat campagnegeweld sneeuwde de laatste interne campagne van de NP ietwat onder. Dat ging ongeveer zo. Opeens stond er een man in de teamkamer die ik kende van een aantal Multiculturele lesprogramma's uit het verre verleden. Hij overhandigde een stapeltje foldertjes, die verwezen naar een intranetpagina. Waar ons in fijne taal werd uitgelegd, dat de gewoonte om in Nederland het nieuwe jaar en de beste wensen met drie zoenen in te luiden, lang niet altijd geaccepteerd wordt.
.........
Dan val je toch he-le-maal stil. Gelukkig dat dit soort dingen echt gebeuren, want anders had ik vrij weinig om over te schrijven. Maar toch.
Politiemensen delen lief en leed met elkaar. Tijdens eenzame uren in de surveillanceauto kom je soms meer over je maatje te weten dan zijn of haar eigen echtgenoot weet. Soms zijn het dingen die je helemaal niet wilt weten, maar vooruit. Je bouwt een vertrouwensband op. Dan zal je toch wel weten of die collega het op prijs stelt, om haar wang tegen de jouwe te drukken en smakgeluiden in de buurt van elkaars oren te maken? Kom op zeg! Folders en een intranetpagina, wat heeft dat wel niet gekost aan tijd, moeite en geld? De folder, die ons nota bene aanraadde om, als we niet wilde zoenen of gezoend worden, met een uitgestrekte hand iemand te benaderen zodat deze daaruit kon opmaken, dat je niet gezoend wilde worden.
Na openbaring van deze wijsheden heb ik een mannelijke collega spontaan drie zoenen op zijn wang gegeven, die overigens net zo ernstig beantwoord werden. Zo. Vragen, iemand? Waar gaan we het nu eens over hebben?
Ook de korpsleiding maakt zich druk. Ruim 10.000 agenten werden ingezet tijdens de jaarwisseling, een zesde van het totaal aantal politiemensen in Nederland. En ondanks de campagnes vooraf over vuurwerkmisbruik en de gevaren daarvan, ging het toch weer een aantal malen gruwelijk fout. En ondanks de eveneens zo uitputtende campagnes 'handen af van onze hulpverleners 'ging het óók op dat vlak weer een aantal keren fout. Ruim 800 mensen werden aangehouden. De schade bedroeg ruim 9 miljoen euro. De brandweer en ambulance moest bijna 42 % meer dan vorig jaar een beroep doen op de politie om veilig haar werkzaamheden uit te kunnen voeren. Brandweermensen, waar ik best even een lans voor wil breken, die 'gewone ' burgers zijn die van huis komen om mensen te helpen. Ik snap niet dat ze daar niet wat vaker de hogedrukslang uitrollen en dat geteisem wegspuiten, maar ik snap wel meer dingen niet.
Met al dat campagnegeweld sneeuwde de laatste interne campagne van de NP ietwat onder. Dat ging ongeveer zo. Opeens stond er een man in de teamkamer die ik kende van een aantal Multiculturele lesprogramma's uit het verre verleden. Hij overhandigde een stapeltje foldertjes, die verwezen naar een intranetpagina. Waar ons in fijne taal werd uitgelegd, dat de gewoonte om in Nederland het nieuwe jaar en de beste wensen met drie zoenen in te luiden, lang niet altijd geaccepteerd wordt.
.........
Dan val je toch he-le-maal stil. Gelukkig dat dit soort dingen echt gebeuren, want anders had ik vrij weinig om over te schrijven. Maar toch.
Politiemensen delen lief en leed met elkaar. Tijdens eenzame uren in de surveillanceauto kom je soms meer over je maatje te weten dan zijn of haar eigen echtgenoot weet. Soms zijn het dingen die je helemaal niet wilt weten, maar vooruit. Je bouwt een vertrouwensband op. Dan zal je toch wel weten of die collega het op prijs stelt, om haar wang tegen de jouwe te drukken en smakgeluiden in de buurt van elkaars oren te maken? Kom op zeg! Folders en een intranetpagina, wat heeft dat wel niet gekost aan tijd, moeite en geld? De folder, die ons nota bene aanraadde om, als we niet wilde zoenen of gezoend worden, met een uitgestrekte hand iemand te benaderen zodat deze daaruit kon opmaken, dat je niet gezoend wilde worden.
Na openbaring van deze wijsheden heb ik een mannelijke collega spontaan drie zoenen op zijn wang gegeven, die overigens net zo ernstig beantwoord werden. Zo. Vragen, iemand? Waar gaan we het nu eens over hebben?
Abonneren op:
Posts (Atom)