Het kan maar over één ding gaan, natuurlijk. Het krankzinnige vonnis van de rechter in de Eindhovense 'kopschoppers'-zaak, waarin gesteld wordt dat de verdachte in zijn privéleven geschaad is, doordat Justitie de beelden van de mishandeling uitgezonden heeft via RTV Brabant. Justitie had immers kunnen weten, zo stelde de rechter, dat de beelden veelvuldig gekopieerd en vertoond zouden worden op allerlei media. Daarom is de verdachte al voordat hij voor de rechter kwam geschaad in zijn belangen.
Dit toont duidelijk aan, hoeveel publiciteit rechters en het OM ook besteedt dus voldoet dit en aan het 'wij horen ook bij de maatschappij'- gevoel, dat rechters geen flauw benul hebben van wat hun uitspraken bij het publiek teweeg brengt. En het ergste van alles is, dat wij, de politie, de zwaarste klappen krijgt. Want dit vonnis, als het blijft staan in hoger beroep, zal ertoe leiden dat ons werk wéér een tandje moeilijker wordt. Want het gebruik van camerabeelden voor de opsporing zal aan ( nog strakkere) banden gelegd gaan worden. En advocaten grijpen het vonnis aan om luidkeels te roepen dat, hoewel hun verdachten misschien wel schuldig zijn, gekort moeten worden in hun straf omdat ze publiekelijk al veroordeeld zijn.
Geachte rechter, even het volgende: De beelden zijn afkomstig van het camerabewakingssysteem dat in de stad is aangelegd om de Openbare orde en veiligheid te kunnen waarborgen. Ze worden uitgekeken door mensen in dienst van de politie. Dat betekent, dat de beelden en de opslag daarvan rechtmatig zijn ( want dat wordt getoetst door de privacy-kamer) en dat voldoet dus aan strenge normen. De beelden zijn vrijgegeven voor gebruik in een opsporingsprogramma waar het OM al jarenlang een prima samenwerkingsverband heeft en dat gebruikt wordt om zaken, die anders niet of veel moeilijker opgelost hadden kunnen worden, een duw in de goede richting te geven. Jaren geleden al, immers, werden van alle zaken die in Opsporing Verzocht behandeld werden, meer dan een derde mede daardoor opgelost. En u dacht toch niet dat een verdachte van willekeurig welke zaak, zich meldt zolang hij denkt veilig weg te kunnen komen met hetgeen hij geflikt heeft?
Alle vonnissen en uitspraken hebben gevolgen voor de opsporingstaktieken. Meestal betekent dat meer administratieve handelingen, zodat een Officier van Justitie tegenover de advocaat en de rechter kan aantonen dat hij alles volgens de regels gedaan heeft. Maar zelfs een officier raakt in de wirwar van formulieren de weg kwijt. Bij de politie worden alle strafdossiers op ons team nagekeken door een ervaren groepschef - nog van de rijkspolitie, en daar waren ze niet zuinig met discipline - en daarna wordt het dossier op het hoofdbureau nóg eens een keer nagekeken - en niet zelden ter reparatie teruggezonden - zodat we zeker weten dat het aan alle kwaliteitsnormen voldoet.
Dus het aanvalsprogramma van minister Opstelten om de administratieve last te verminderen is dan wel een goed initiatief, de winst wordt door de praktijk zo weer omgezet in meer administratie.
Gewoon een voorbeelden, waar ik veelvuldig tegenaan schop: Justitie wil de dossiers in drievoud ontvangen van de politie. Het origineel dient met BLAUWE pen ondertekend te zijn en de kopieën moeten voorzien zijn van het stempel "kopie conform origineel" anders mocht iemand eens denken dat het een vervalsing is, die afwijkt van het origineel. En dat in de tegenwoordige tijd van kleurenprinters en kopieermachines. Ik bedoel, of mijn handtekening nou in het blauw, zwart of rood staat, het is nog steeds mijn handtekening.
Ander voorbeeldje van afgelopen week. Mijn collega en ik staan op straat bij het uitgaan van de kroegen en worden beledigd door een voorbijfietsende jongeman, die roept :"allemaal kankerlijers, die politie". Wij rijden hem klem, nemen hem een verhoor af en maken dossier op. Wij hebben beide gehoord wat hij riep en voelen ons - zoals dat op ambtelijke manier heet - in onze goede naam en eer aangetast. En wat denk je? De Officier seponeert het verbaal, omdat ze vond dat het niet duidelijk was, dat de belediging specifiek aan ons gericht was, maar meer naar de politie in zijn algemeen. En dat mogen wij ons kennelijk niet aantrekken!
Nee, de rechter weet niet half wat hij allemaal teweeg brengt. De Officier meestal ook niet. En het werkvolk zucht maar weer eens, bijt op haar tanden en probeert er het beste van te maken. En die arme verdachte, daar moeten we allemaal maar medelijden mee hebben.
Boeven vangen is helemaal niet moeilijk. Boeven vangen volgens de regels, die de rechterlijke macht er aan stelt, dát is pas moeilijk....
donderdag 29 augustus 2013
zaterdag 17 augustus 2013
Weekenden....
Ik heb ontzettend veel page-views mogen ontvangen op mijn laatste blog; zelfs zoveel dat het totaal aantal over de 10.000 is getild. Dank hiervoor, het doet me goed dat ik op deze manier iedereen kan vertellen over de fantastische baan die ik als politieman heb en tegelijktijdig hoop ik wat meer begrip voor de politie te kweken.
In mijn laatste blog ( want wat werkt beter dan voortborduren op succes) schreef ik over de verslechterende sociale omstandigheden waaronder de politie zijn werk moet doen. Zoals gezegd, ik heb daar veel reacties op gekregen. Ook van de vakbonden, die hebben meegewerkt aan de totstandkoming van het akkoord waarin een vast weekend overboord werd gekieperd. De echte reactie kan ik me niet meer voor de geest halen, maar in ieder geval kwam het erop neer dat ik geen recht had op hetzelfde sociale levensstramien als mijn vrouw en familie. Een collega van mij vatte het op twitter aardig samen. Hij zei : "ga jij de leerplichtambtenaar maar uitleggen dat mijn kinderen voortaan ook op maandag vrij zijn". En dat zegt het allemaal.
Het recht op een vrij weekend bestaande uit zaterdag en zondag mag dan nooit ergens vastgelegd zijn, het is wel het enige waar ik tot voor kort vanuit kon gaan. Echter, het laatste jaar is dat alles danig door de war gegooid. Deels omdat ik er zelf bij was en me gevraagd werd door mijn chef of door collega's om te ruilen of extra te werken. Deels omdat het me door diezelfde chef werd opgelegd, gewoon omdat de roosters anders niet dicht te krijgen waren. Maar het is nu al zo erg, dat mijn vrouw en ik elkaar vragend aankijken als we willen weten, of ik komend weekend nu moet werken of vrij ben. Ik deed eveneens navraag bij mijn collega wijkagenten, maar ik ben kennelijk de enige die het zo ervaart. En de werkzaamheden an sich zijn ook veranderd; deed ik vroeger in het weekend alleen maar openbare ordediensten van half acht 's avonds tot vijf uur de volgende ochtend, nu draai ik allerlei dienstverbanden. Leuk voor de afwisseling, maar eveneens slecht voor de sociale planning.
Wat ik ook heb gemerkt, is dat wanneer ik vakantie aanvraag waarin toevallig een werkweekend valt, ik dit werkweekend 'in moet halen' als ik terug kom. Omdat we anders de planning niet rond krijgen, wordt er gezegd. Maar meermalen merk ik, en collega's met mij, dat in zo'n weekend ineens met veel meer personeel zaten dan normaal en dat het voor de roosters dus helemaal niet nodig was om extra te komen werken.
En daar zit hem dus net de kneep. Want door alles heen is er bij de Nederlandse Politie een schrijnend tekort aan mensen. Dat zal de Korpsleiding nooit toegeven, maar het is een feit. De huidige inrichting is net hoog genoeg - zij het met moeite - om een 24 uurs rooster rond te krijgen waarbij in ieder geval de noodhulp gegarandeerd is. Is er een ME-inzet, dan wordt het al moeilijk. We zaten al met angst en beven te wachten op het bericht afgelopen week, dat de overleden prins Friso bijgezet zou worden in Delft. Want dat zou betekenen dat we bijstand hadden moeten leveren aan De Haag, iets wat enorm veel overuren met zich meebrengt, die eigenlijk in een later stadium weer opgenomen moeten worden want voor uitbetalen is geen geld. En als iedereen daadwerkelijk al die uren tijd voor tijd terugnam, dan was er heel december geen politie op straat. Wil je een project draaien, of bespeur je een trend in lokale criminaliteit? Je kunt alle plannen van aanpak schrijven die je wilt, maar uiteindelijk moet je het zelf doen, want er is geen ander personeel beschikbaar en als dat er wel was, kan dat vanwege de beperkingen die de Arbeidstijdenwet kent, niet flexibel ingezet worden. De politie krijgt van de Arbeidsinspectie boetes van tonnen, zo niet miljoenen, voor de vele overtredingen die wij volgens die wet begaan. Maar dat kunnen we niet als argument gebruiken als iemand vraagt, waar de politie was toen hij in elkaar werd geslagen.
Ik stel keihard dat wij als politie de criminaliteit beter kunnen bestrijden met meer mensen, die we flexibeler in kunnen zetten. Al jaren lang wordt er geroepen door professoren en bobo's dat méér blauw op straat de criminaliteit niet zal doen dalen. Misschien niet, als we de huidige werkwijze niet vernieuwen. Maar wel, als we een basisteam, dat als geen ander weet waar de pijn zit, zelfstandig zeggenschap krijgt over extra capaciteit die ze in mag zetten. Want wij zijn de professionals, niet één of ander lector aan de universiteit die een dienstje heeft meegedraaid en van buitenaf naar de problemen kijkt.
Dus flexibeler inzetten: prima. Maar van mijn vrije weekend- zaterdag en zondag - blijven ze af!
In mijn laatste blog ( want wat werkt beter dan voortborduren op succes) schreef ik over de verslechterende sociale omstandigheden waaronder de politie zijn werk moet doen. Zoals gezegd, ik heb daar veel reacties op gekregen. Ook van de vakbonden, die hebben meegewerkt aan de totstandkoming van het akkoord waarin een vast weekend overboord werd gekieperd. De echte reactie kan ik me niet meer voor de geest halen, maar in ieder geval kwam het erop neer dat ik geen recht had op hetzelfde sociale levensstramien als mijn vrouw en familie. Een collega van mij vatte het op twitter aardig samen. Hij zei : "ga jij de leerplichtambtenaar maar uitleggen dat mijn kinderen voortaan ook op maandag vrij zijn". En dat zegt het allemaal.
Het recht op een vrij weekend bestaande uit zaterdag en zondag mag dan nooit ergens vastgelegd zijn, het is wel het enige waar ik tot voor kort vanuit kon gaan. Echter, het laatste jaar is dat alles danig door de war gegooid. Deels omdat ik er zelf bij was en me gevraagd werd door mijn chef of door collega's om te ruilen of extra te werken. Deels omdat het me door diezelfde chef werd opgelegd, gewoon omdat de roosters anders niet dicht te krijgen waren. Maar het is nu al zo erg, dat mijn vrouw en ik elkaar vragend aankijken als we willen weten, of ik komend weekend nu moet werken of vrij ben. Ik deed eveneens navraag bij mijn collega wijkagenten, maar ik ben kennelijk de enige die het zo ervaart. En de werkzaamheden an sich zijn ook veranderd; deed ik vroeger in het weekend alleen maar openbare ordediensten van half acht 's avonds tot vijf uur de volgende ochtend, nu draai ik allerlei dienstverbanden. Leuk voor de afwisseling, maar eveneens slecht voor de sociale planning.
Wat ik ook heb gemerkt, is dat wanneer ik vakantie aanvraag waarin toevallig een werkweekend valt, ik dit werkweekend 'in moet halen' als ik terug kom. Omdat we anders de planning niet rond krijgen, wordt er gezegd. Maar meermalen merk ik, en collega's met mij, dat in zo'n weekend ineens met veel meer personeel zaten dan normaal en dat het voor de roosters dus helemaal niet nodig was om extra te komen werken.
En daar zit hem dus net de kneep. Want door alles heen is er bij de Nederlandse Politie een schrijnend tekort aan mensen. Dat zal de Korpsleiding nooit toegeven, maar het is een feit. De huidige inrichting is net hoog genoeg - zij het met moeite - om een 24 uurs rooster rond te krijgen waarbij in ieder geval de noodhulp gegarandeerd is. Is er een ME-inzet, dan wordt het al moeilijk. We zaten al met angst en beven te wachten op het bericht afgelopen week, dat de overleden prins Friso bijgezet zou worden in Delft. Want dat zou betekenen dat we bijstand hadden moeten leveren aan De Haag, iets wat enorm veel overuren met zich meebrengt, die eigenlijk in een later stadium weer opgenomen moeten worden want voor uitbetalen is geen geld. En als iedereen daadwerkelijk al die uren tijd voor tijd terugnam, dan was er heel december geen politie op straat. Wil je een project draaien, of bespeur je een trend in lokale criminaliteit? Je kunt alle plannen van aanpak schrijven die je wilt, maar uiteindelijk moet je het zelf doen, want er is geen ander personeel beschikbaar en als dat er wel was, kan dat vanwege de beperkingen die de Arbeidstijdenwet kent, niet flexibel ingezet worden. De politie krijgt van de Arbeidsinspectie boetes van tonnen, zo niet miljoenen, voor de vele overtredingen die wij volgens die wet begaan. Maar dat kunnen we niet als argument gebruiken als iemand vraagt, waar de politie was toen hij in elkaar werd geslagen.
Ik stel keihard dat wij als politie de criminaliteit beter kunnen bestrijden met meer mensen, die we flexibeler in kunnen zetten. Al jaren lang wordt er geroepen door professoren en bobo's dat méér blauw op straat de criminaliteit niet zal doen dalen. Misschien niet, als we de huidige werkwijze niet vernieuwen. Maar wel, als we een basisteam, dat als geen ander weet waar de pijn zit, zelfstandig zeggenschap krijgt over extra capaciteit die ze in mag zetten. Want wij zijn de professionals, niet één of ander lector aan de universiteit die een dienstje heeft meegedraaid en van buitenaf naar de problemen kijkt.
Dus flexibeler inzetten: prima. Maar van mijn vrije weekend- zaterdag en zondag - blijven ze af!
dinsdag 6 augustus 2013
Doe effe sociaal!
Ik hou van mijn werk. Ik ga graag naar mijn werk, in de wetenschap ( die snel naar het achterland van mijn hersenen verdwijnt) dat mijn vrouw thuis achterblijft. Ik vind het niet erg om over te werken en een stapje harder te lopen als ik daarmee een mooie zaak kan oplossen. Zoals gisteren bijvoorbeeld, toen we twee hennepplantages oprolden in een dienst die uiteindelijk 12 uur duurde. Maar wel een mooie dienst. Mijn vrouw accepteert gelaten dat ik later ben voor het eten. Dat zij als eerste de hond moet uitlaten. Dat mijn thuisleven soms verdrongen wordt door de politie. Ze vindt het niet altijd leuk, maar het hoort bij mij.
Echter, de laatste tijd wordt er steeds meer en meer beslag gelegd op mijn toch al geringe sociale leven door de baas. Want ziet u, in het verleden was er één ding zeker: dat je om het weekend vrij was. Het is nergens vastgelegd, zo blijkt het nu, maar aan de andere kant: gewoonterecht is óók een recht. En in dat vrije weekend moet je alle sociale verplichtingen proppen waar iedereen anders twee weekenden voor heeft, of liever gezegd vier per maand. En dan wil je je ook nog even kunnen ontspannen met zijn tweeën of alleen, want je hebt niet altijd zin om er weer op uit te moeten. De batterijen moeten even opgeladen worden.
Nu kreeg ik gisteren een mailtje onder ogen van de planning. Voor dat ik vertel wat daarin stond wil ik even stellen dat planning een hondenbaan is. Je doet het óf verkeerd óf je doet het niet goed. Niemand is ooit 100 % tevreden met zijn of haar rooster. En ruilen kan niet altijd, omdat niet iedereen dezelfde competenties bezit. Je kunt moeilijk een dienst bij de ME draaien als je de basisopleiding niet hebt gehad. Of motorrijden terwijl je geen A-rijbewijs hebt. Van die dingen...
Het mailtje stelde kort en bondig dat een politieagent volgens het BARP, het Besluit Algemene Rechtspositie Politie, recht heeft op 26 vrije zondagen per jaar. Dat wil de minister terugbrengen naar 21 vrije zondagen per jaar, zodat mensen flexibeler ingeroosterd kunnen worden. Maar, en nu komt het: in dat mailtje stond ook dat een weekend niet per sé een zaterdag en een zondag aaneengesloten hoeft te zijn. Een weekend is een zondag met een extra dag er aan vastgeplakt. Dat zou dus ook een maandag kunnen zijn. Dat zou in de praktijk dus betekenen dat het thuisfront, die allemaal op zaterdag en zondag vrij zijn ( tenzij je getrouwd bent met een andere diender of iemand die ook onregelmatig werkt) en dat jij dat niet bent. Lekker hoor, weekend op maandag. Iedereen is aan het werk behalve jij. Alle winkels zijn gesloten, de bioscoop draait niet, er is geen nachtleven...Wat moet je in 's hemelsnaam met een vrije maandag?
Nu heb je vakbonden die in het leven zijn geroepen om dit soort misstanden te bestrijden, maar die hebben in dit specifieke geval ingestemd met de wens van de minister. Daar hoef ik dus ook niet meer op te rekenen.
Als ik me wil ontspannen, gaan we naar de camping. Lekker een weekendje weg. In de nieuwe situatie echter, gaat mijn vrouw vrijdagavond naar de camping. Ik moet zaterdag werken en ben zondag pas vrij, dus ik kom zaterdagavond of zondagmorgen. Zij gaat zondagavond weg en ik kan nog blijven tot maandagmiddag. Lekker gezellig. Goed voor je gezinsleven. Je hebt precies één dag in het weekend waarop je samen vrij bent en dan ben je te moe om iets te doen.
Een tweede mailtje, dat aangaf hoe strak er geroosterd moet worden, berichtte dat, als we vrij willen zijn in de komende krokusvakantie ( ja, u leest het goed! Die van 2014, dus) we dit aan moeten geven vóór 10 augustus aanstaande. Ik bedoel maar, de krokusvakantie! Doe effe normaal zeg. De krokusvakantie is traditioneel de vakantie waarin gezinnen met kinderen die het zich kunnen veroorloven op wintersport gaan, maar ik kan u verzekeren dat mensen daar nu nog niet mee bezig zijn en dat er ook nog helemaal niet geboekt kan worden. En wie weet er nu wat hij over een half jaar gaat doen?
Nee, op het sociale vlak valt er bij de politie best wel wat te verbeteren. En ik ben ervan overtuigd dat iedereen hard wil werken, net zoals ik. Maar niet als het thuisfront in de steek wordt gelaten. Op bevel van de minister, zeg maar. Komt hij soms naar de camping als ik moet werken?
Echter, de laatste tijd wordt er steeds meer en meer beslag gelegd op mijn toch al geringe sociale leven door de baas. Want ziet u, in het verleden was er één ding zeker: dat je om het weekend vrij was. Het is nergens vastgelegd, zo blijkt het nu, maar aan de andere kant: gewoonterecht is óók een recht. En in dat vrije weekend moet je alle sociale verplichtingen proppen waar iedereen anders twee weekenden voor heeft, of liever gezegd vier per maand. En dan wil je je ook nog even kunnen ontspannen met zijn tweeën of alleen, want je hebt niet altijd zin om er weer op uit te moeten. De batterijen moeten even opgeladen worden.
Nu kreeg ik gisteren een mailtje onder ogen van de planning. Voor dat ik vertel wat daarin stond wil ik even stellen dat planning een hondenbaan is. Je doet het óf verkeerd óf je doet het niet goed. Niemand is ooit 100 % tevreden met zijn of haar rooster. En ruilen kan niet altijd, omdat niet iedereen dezelfde competenties bezit. Je kunt moeilijk een dienst bij de ME draaien als je de basisopleiding niet hebt gehad. Of motorrijden terwijl je geen A-rijbewijs hebt. Van die dingen...
Het mailtje stelde kort en bondig dat een politieagent volgens het BARP, het Besluit Algemene Rechtspositie Politie, recht heeft op 26 vrije zondagen per jaar. Dat wil de minister terugbrengen naar 21 vrije zondagen per jaar, zodat mensen flexibeler ingeroosterd kunnen worden. Maar, en nu komt het: in dat mailtje stond ook dat een weekend niet per sé een zaterdag en een zondag aaneengesloten hoeft te zijn. Een weekend is een zondag met een extra dag er aan vastgeplakt. Dat zou dus ook een maandag kunnen zijn. Dat zou in de praktijk dus betekenen dat het thuisfront, die allemaal op zaterdag en zondag vrij zijn ( tenzij je getrouwd bent met een andere diender of iemand die ook onregelmatig werkt) en dat jij dat niet bent. Lekker hoor, weekend op maandag. Iedereen is aan het werk behalve jij. Alle winkels zijn gesloten, de bioscoop draait niet, er is geen nachtleven...Wat moet je in 's hemelsnaam met een vrije maandag?
Nu heb je vakbonden die in het leven zijn geroepen om dit soort misstanden te bestrijden, maar die hebben in dit specifieke geval ingestemd met de wens van de minister. Daar hoef ik dus ook niet meer op te rekenen.
Als ik me wil ontspannen, gaan we naar de camping. Lekker een weekendje weg. In de nieuwe situatie echter, gaat mijn vrouw vrijdagavond naar de camping. Ik moet zaterdag werken en ben zondag pas vrij, dus ik kom zaterdagavond of zondagmorgen. Zij gaat zondagavond weg en ik kan nog blijven tot maandagmiddag. Lekker gezellig. Goed voor je gezinsleven. Je hebt precies één dag in het weekend waarop je samen vrij bent en dan ben je te moe om iets te doen.
Een tweede mailtje, dat aangaf hoe strak er geroosterd moet worden, berichtte dat, als we vrij willen zijn in de komende krokusvakantie ( ja, u leest het goed! Die van 2014, dus) we dit aan moeten geven vóór 10 augustus aanstaande. Ik bedoel maar, de krokusvakantie! Doe effe normaal zeg. De krokusvakantie is traditioneel de vakantie waarin gezinnen met kinderen die het zich kunnen veroorloven op wintersport gaan, maar ik kan u verzekeren dat mensen daar nu nog niet mee bezig zijn en dat er ook nog helemaal niet geboekt kan worden. En wie weet er nu wat hij over een half jaar gaat doen?
Nee, op het sociale vlak valt er bij de politie best wel wat te verbeteren. En ik ben ervan overtuigd dat iedereen hard wil werken, net zoals ik. Maar niet als het thuisfront in de steek wordt gelaten. Op bevel van de minister, zeg maar. Komt hij soms naar de camping als ik moet werken?
zaterdag 3 augustus 2013
Hogerop...maar tegen welke prijs?
De politietop is de afgelopen week afgeschilderd als een stelletje graaiers. Een aantal leden van die politietop namelijk, verdient al jaren meer dan de Balkenende-norm van 194.000 euro per jaar (2013). De naam van voormalig hoofdcommissaris van Amsterdam, Bernhard Welten, wordt daarbij veelvuldig genoemd. Hij krijgt nog een vorstelijk salaris uitgekeerd tot zijn pensioen, en doet daar op dit moment niet bar veel voor. Hij is bestuurslid van een aantal stichtingen en doet zo nu en dan eens wat onderzoek - of althans, zijn naam wordt verbonden aan een onderzoek - voor de politieacademie en dat is het wel. hij is nu 57 jaar oud en mag datzelfde salaris dus nog 8 jaar ontvangen. De andere namen op de lijst zijn nog niet uitgelekt, maar er zullen vast wel mensen zijn, die ze wel kennen. Is Welten een grote graaier, zoals het publiek van hem denkt? Ja en nee. Toen hij aantrad in 2004 was er nog geen Balkenendenorm en dus heeft hij gewoon goed onderhandeld over zijn positie destijds. En wees eerlijk: zou u, als het u nu gevraagd werd, vrijwillig een stuk salaris opgeven om de publieke opinie gunstig te stemmen? Nee, dacht ik al.
Maar leiderschap bij de politie is altijd een heikel punt geweest. Er bestaan een aantal goede opleidingen voor, maar van oudsher had je bij de politie twee soorten chefs. Degene die ervoor geleerd hadden aan de oude politieacademie en instroomden vanaf de inspecteursrang en daarvandaan omhoog gingen en de gewone agent die blijk gaf van vakkennis en zich omhoog worstelde door de rangen heen en meestal eindigde als inspecteur. De inspecteur geeft leiding aan een wijkteam van gemiddeld 40 man of is een vakspecialist. Maar leiding geven omdat je een papiertje hebt die zegt dat je het kunt, of omdat je zelf jaren lang het werk hebt gedaan en waarin je nu anderen leert hoe dat moet, daar zit wel even een verschil in. Vaak merk je dan ook dat de eerste categorie meesmuilend bejegend ( achter zijn of haar rug om, dat wel) wordt en dat zijn opdrachten vaak niet gebaseerd zijn op kennis van het echte werk op straat.
De politiebonden hebben gisteren het overleg met het ministerie gestopt omdat de top van de Nationale Politie zich niet aan de gemaakte afspraken houdt en omdat de doorstroom naar boven op dit moment nagenoeg nihil is. De invulling van het Landelijk Functiehuis stuit nog op teveel problemen, maar duidelijk is al wel dat heel veel hogere schalen - inspecteurs, hoofdinspecteurs en commissarissen - overbodig zijn geworden en zonder functie komen te zitten. En die mensen moeten allemaal een nieuwe functie krijgen. Ze moeten daarnaar solliciteren en als ze geen functie kunnen krijgen, krijgen ze tot twee maal toe een functie aangeboden. Accepteren ze die niet, dan is het einde oefening en mogen ze hun heil buiten de politie gaan zoeken.
Dat houdt ook in, dat er voor agenten die inderdaad door willen stromen, leiding willen geven, hogerop willen, daardoor nu totaal niet aan de bak komen. Al is het maar omdat nog niet iedereen geplaatst is en dus totaal niet inzichtelijk is, welke functies er opengesteld zijn, of mensen die nu op een post zitten daar volgend jaar nog op zullen zitten.
U zult ondertussen uit dit stukje en uit vorige stukjes, uw conclusie hebben getrokken dat ook ik hogerop wil. Niet omdat ik op een schopstoel zit, dat niet. Maar wel omdat ik inmiddels al lange tijd op deze functie zit en aan het kijken ben naar iets nieuws. Ik heb dat langere tijd voor me gehouden omdat ik niet disloyaal wil lijken naar mijn collega's toe. Ik heb inmiddels al een aantal keer gesolliciteerd naar andere functies, maar ben het niet geworden. En ik hoop dat dat zo is, omdat de andere kandidaten beter geschikt waren voor de functie. Maar toen ik het bericht over de bonden gisteren hoorde en vandaag nog eens nalas op de site van de vakbond ( www.anpv.nl) kreeg ik argwaan. Het zal toch niet zo zijn dat ik niet aan de bak kom omdat de organisatie een teveel aan hogere schalen heeft die ook allemaal graag werk willen behouden? En als dat wel zo is, zou het de organisatie sieren als dit klip en klaar toegegeven werd. Want dan is het duidelijk, ondanks alle mooie beloften over leiderschap die de Nationale Politie bij monde van Korpschef Gerard Bouman naar buiten heeft gebracht, dat ik voorlopig even geen kans maak. En vele anderen met mij. Niet leuk misschien, maar wel eerlijk.
Want je kunt wel hogerop willen, maar wat wil je ervoor doen en beter nog: wat ben je bereid er voor op te geven? Vaak betekent dat geen straatdiensten meer. Meer bureauwerk. Andere verantwoordelijkheden. Een eigen kantoortje, waar je je in kunt afzonderen. Precies de redenen waardoor je feeling verliest met degenen aan wie je leiding gaat geven en dan heb je nog niks. Daarom: hogerop...maar tegen welke prijs?
Maar leiderschap bij de politie is altijd een heikel punt geweest. Er bestaan een aantal goede opleidingen voor, maar van oudsher had je bij de politie twee soorten chefs. Degene die ervoor geleerd hadden aan de oude politieacademie en instroomden vanaf de inspecteursrang en daarvandaan omhoog gingen en de gewone agent die blijk gaf van vakkennis en zich omhoog worstelde door de rangen heen en meestal eindigde als inspecteur. De inspecteur geeft leiding aan een wijkteam van gemiddeld 40 man of is een vakspecialist. Maar leiding geven omdat je een papiertje hebt die zegt dat je het kunt, of omdat je zelf jaren lang het werk hebt gedaan en waarin je nu anderen leert hoe dat moet, daar zit wel even een verschil in. Vaak merk je dan ook dat de eerste categorie meesmuilend bejegend ( achter zijn of haar rug om, dat wel) wordt en dat zijn opdrachten vaak niet gebaseerd zijn op kennis van het echte werk op straat.
De politiebonden hebben gisteren het overleg met het ministerie gestopt omdat de top van de Nationale Politie zich niet aan de gemaakte afspraken houdt en omdat de doorstroom naar boven op dit moment nagenoeg nihil is. De invulling van het Landelijk Functiehuis stuit nog op teveel problemen, maar duidelijk is al wel dat heel veel hogere schalen - inspecteurs, hoofdinspecteurs en commissarissen - overbodig zijn geworden en zonder functie komen te zitten. En die mensen moeten allemaal een nieuwe functie krijgen. Ze moeten daarnaar solliciteren en als ze geen functie kunnen krijgen, krijgen ze tot twee maal toe een functie aangeboden. Accepteren ze die niet, dan is het einde oefening en mogen ze hun heil buiten de politie gaan zoeken.
Dat houdt ook in, dat er voor agenten die inderdaad door willen stromen, leiding willen geven, hogerop willen, daardoor nu totaal niet aan de bak komen. Al is het maar omdat nog niet iedereen geplaatst is en dus totaal niet inzichtelijk is, welke functies er opengesteld zijn, of mensen die nu op een post zitten daar volgend jaar nog op zullen zitten.
U zult ondertussen uit dit stukje en uit vorige stukjes, uw conclusie hebben getrokken dat ook ik hogerop wil. Niet omdat ik op een schopstoel zit, dat niet. Maar wel omdat ik inmiddels al lange tijd op deze functie zit en aan het kijken ben naar iets nieuws. Ik heb dat langere tijd voor me gehouden omdat ik niet disloyaal wil lijken naar mijn collega's toe. Ik heb inmiddels al een aantal keer gesolliciteerd naar andere functies, maar ben het niet geworden. En ik hoop dat dat zo is, omdat de andere kandidaten beter geschikt waren voor de functie. Maar toen ik het bericht over de bonden gisteren hoorde en vandaag nog eens nalas op de site van de vakbond ( www.anpv.nl) kreeg ik argwaan. Het zal toch niet zo zijn dat ik niet aan de bak kom omdat de organisatie een teveel aan hogere schalen heeft die ook allemaal graag werk willen behouden? En als dat wel zo is, zou het de organisatie sieren als dit klip en klaar toegegeven werd. Want dan is het duidelijk, ondanks alle mooie beloften over leiderschap die de Nationale Politie bij monde van Korpschef Gerard Bouman naar buiten heeft gebracht, dat ik voorlopig even geen kans maak. En vele anderen met mij. Niet leuk misschien, maar wel eerlijk.
Want je kunt wel hogerop willen, maar wat wil je ervoor doen en beter nog: wat ben je bereid er voor op te geven? Vaak betekent dat geen straatdiensten meer. Meer bureauwerk. Andere verantwoordelijkheden. Een eigen kantoortje, waar je je in kunt afzonderen. Precies de redenen waardoor je feeling verliest met degenen aan wie je leiding gaat geven en dan heb je nog niks. Daarom: hogerop...maar tegen welke prijs?
Abonneren op:
Posts (Atom)