Bij sommige bedrijven is het heel gewoon: personeelskorting. Je neemt iets af wat het bedrijf zelf produceert of verkoopt en krijgt een leuke korting; een extraatje. Dat lijkt me leuk als je in de automobielhandel zit, of verkoper van dure stereoapparatuur. Dan kun je je hele huis vol zetten met leuke hebbedingetjes of rij je altijd in een kèk patserkarretje die niet zoveel hoefde te kosten als iedereen er normaal gesproken voor moest betalen.
Natuurlijk werk ik bij een bedrijf waar personeelskorting ongehoord is. Vroeger werd er bij de lokale chinees nogal eens politiekorting gegeven. Je rekende af met een tientje en kreeg twee vijfjes terug. Dat soort dingen kon toen nog, was doodnormaal. Maar nu is dat reden voor een onderzoek naar je integriteit en mogelijk strafontslag. En niemand wil zijn baan op het spel zetten voor een bak nasi met babi pangang. Natuurlijk kom ik hierop doordat er van de week een envelop op de mat viel van mijn goede vrienden bij het CJIB te Leeuwarden. Te hard gereden voor het lieve bedrag van, schrik niet, €131 euro. Dat was wel even slikken. Tegelijkertijd vormde zich in de achterkant van mijn brein een gedachte die min of meer ging van: nu weet je eens hoe het is om aan de andere kant van de productielijn te staan en niet achter de lasergun. Je ziet het bedrag en denkt: fuck, dat wordt weer niet sparen deze maand, of een vergelijkbare gedachte. Natuurlijk, uiteindelijk was het je eigen rechtervoet die je in de problemen bracht, maar tóch.
Vroeger was het als politieman, wanneer je staande gehouden werd, heel gewoon om je pasje te trekken en te vragen of je er alsjeblieft, deze ene keer, mee weg kon komen. Vaak werkte dat wel. En nog heb je collega's die geen collega's bekeuren. Ik heb ze vaak zat meegemaakt, hoor, de mannen van de grote stad die door ons boerenpolities aan de kant werden gehaald en direct met hun pasje liepen te zwaaien. "Ik ben een collega" bralden ze dan. Volgens mij was dat juist niet erg collegiaal van hun, maar ja, alles om onder de bon uit te komen, hè? Daarin verschillen agenten niks van gewone burgers hoor. Ik ben er trots op dat nooit te hebben gedaan. Het is wel een keer voorgekomen, toen ik nog in mijn uniform naar mijn werk ging, dat ik te hard reed en door een motoragent aan de kant werd gehaald. Toen hij zag, dat ik tot dezelfde nering behoorde, kreeg ik vrijspraak. Ik heb hem - halfhartig, dat wel - bepleit dat als ik fout zat, ik er gewoon voor moest boeten net als ieder ander, maar toen ik wegreed zonder boete kon me dat niet heel veel schelen. Zo eerlijk ben ik dan ook wel weer.
Omdat we besloten hebben deze winter ook te blijven kamperen hebben we gisteren bij de campingwinkel een tweede gaskacheltje gekocht. Je wilt tenslotte wel comfortabel warm blijven. En wat gebeurt er? het eerste kacheltje, een kopie van de tweede, gaat kapot. Mijn vrouw stelde voor de oude kachel in de doos van de nieuwe te doen en het zaakje terug te brengen naar de campingwinkel. Tenslotte hebben we al ettelijke honderden euro's daar uitgegeven dus een beetje extra korting is altijd leuk, nietwaar? Maar nee, daar ben ik dan toch weer te braaf voor. Ik zal dus wel gewoon een tweede tweede kacheltje kopen, zodat comfort gegarandeerd is.
Het is typisch Nederlands om voor een dubbeltje op de eerste rij te willen zitten. Korting te ritselen. De belasting en reisverzekering te tillen. En het is leuk, zolang het goed gaat. Maar oh wee als we erop betrapt worden. Dan is de straf niet mild. Maar ondertussen is het wel stoer als het wel lukt. Wij kijken met bewondering in de kroeg naar op naar de brallers, de tillers, de grote bekken. Waren wij ook maar zo bijdehand. Maar thuis, bij moeders voor de TV weten we vaak toch weer hoe goed we het hebben. En zuchtend betalen we die boete dan maar weer. Hebben we tenminste nog iets om over de kankeren op de eerstvolgende verjaardag.
zondag 29 september 2013
zaterdag 14 september 2013
Een degelijk onderzoek
Alles wordt maar onderzocht, vandaag de dag. Als er maar ergens een vraag over bestaat of als er ergens een partij bereid is om ergens voor te betalen, wordt er een dure commissie samengesteld om zaken te onderzoeken. Onlangs las ik over een onderzoek waaruit zou blijken dat mannen met grotere testikels slechter voor hun kroost zouden zorgen dan mannen die minder bedeeld waren door moeder Natuur. Dat is nog eens een interessante onderzoeksvraag. Je houdt een verdachte aan voor kindermishandeling of huiselijk geweld en je vraagt toestemming aan de Officier van Justitie om de verdachte naakt te mogen aanschouwen. Alles voor de zaak van strafvordering natuurlijk, want het bewijs zou wel eens tussen de benen kunnen hangen. Aha, meneer zorgt niet goed voor zijn kinderen, het bewijs is duidelijk zichtbaar...
Alle gekheid op een stokje natuurlijk. Uitslagen van een onderzoek kunnen op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Zo heeft de stichting Maatschappij en Veiligheid een onderzoek gedaan naar hoe de Nederlandse burger - of althans een representatieve vertegenwoordiging daarvan - kijkt naar de vorming van de Nationale Politie en hoe hun ervaringen met de politie zijn. De kranten berichtten daar onlangs over. "Nederlanders vinden de politie te soft en slecht bereikbaar. Al met al zijn we ontevreden. Nou heb ik natuurlijk een gekleurde blik, maar ik vond dat dat niet waar kon zijn. Dus ik heb de uitkomsten van het onderzoek even opgezocht. U kunt ze overigens vinden op http://www.maatschappijenveiligheid.nl/wordpress/wp-content/uploads/2013/09/SMV-Imago-onderzoek-politie-Deel-Burgers.pdf
Ik zal er even wat hoogtepunten uitlichten. De meest opzienbarende conclusie vond ik dat 6 op de 10 respondenten vonden, dat de Nederlandse Politie niet voldoende respect krijgt. Hallo, dat betekent in mijn ogen dus dat 6 op de 10 mensen vindt dat de politie meer respect zou moeten krijgen voor het werk dat ze doet . Dan moeten ze zelf dus meer respect zouden betonen aan de politie! Want er staat niet dat die 6 mensen vinden dat de overige 4 te weinig respect aan de politie betuigen. Verbeter de maatschappij, begin bij jezelf. Als politie blijken we uit in behulpzaamheid, fatsoenlijkheid en betrouwbaarheid, zo vindt de burger, en op de gebieden van bereikbaarheid, betrokkenheid en gezaghebbendheid blijven we vaak achter.
Ik denk, dat gezag aan de politie wordt verleend door de wet, maar ook door de burger. Wij kunnen slechts bestaan bij goedkeuring van die burger, die vindt dat er een instantie moet bestaan die de rechtsorde en veiligheid bewaakt. Anders zou het maar een zooitje worden. Met andere woorden, als we niet uitblinken in gezaghebbendheid, is één van de mogelijk oorzaken dat de burger niet genoeg gezag toekent aan de politie. Ik lees het iedere dag weer, hoor het iedere dag weer op straat en op TV. De politie? Incasseerders van de staat! Veredelde belastinginners. Maar als er moet worden opgetreden, dan zijn ze er niet! Kennelijk wil Nederland een politie die harder optreedt tegen misstanden, behalve als ze zelf het onderwerp van dat hardere optreden zijn. We moeten geen politie willen die regeert met de wapenstok en met een grote bek. We willen een politie wiens gezag geaccepteerd wordt.
Als belangrijkste kerntaken ziet de burger de handhaving van de openbare orde en de noodhulp. Daaruit zou je kunnen afleiden dat het uitvoeren van onderzoeken in de strafrechtelijke zin dus op het tweede plan komt. Dat is jammer, want er wordt alle mogelijke moeite gedaan om het beroep van rechercheur weer op een hoger plan te brengen. Jaren lang was de recherche een ondergeschoven kindje, dat vooral uit gevoel werd uitgevoerd, maar zonder formele vakkennis. Zie hiervoor het rapport "recherchebazen" via de link http://www.slideshare.net/socialmediadna/recherchebazen .
Dus als burgers klagen over het feit, dat de diefstal van hun fiets, inbraak in de woning of overval op een winkel in hun ogen niet of minder opgepakt wordt, dan is dat omdat de prioriteiten verkeerd liggen. Volgens diezelfde burger, althans. Want we willen meer politie op straat bij evenementen en als er ergens een ongeluk gebeurt, maar kennelijk dus niet achter een bureau om diefstallen op te lossen. Het is natuurlijk altijd weer een capaciteitsplaatje. Want waarom wordt een liquidatie op een topcrimineel met een groot rechercheteam opgeschaald ( 'laat ze mekaar maar afknallen' is de veelgehoorde mening) terwijl er geen mensen zijn om een inbraak of een overval te onderzoeken. En dat is wel waar de burger het meeste last van heeft. Al die hoogdravende verhalen over 'een ernstig geschokte rechtsorde' als ze het hebben over liquidaties. Formeel en ethisch klopt het, maar moreel gezien...
Vanmorgen stond in de krant dat de Politie de grootste werkgever is in Nederland, 2000 meer voltijdbanen dan Defensie. Dat is best een schok voor iemand die de krijgsmacht een warm hart toedraagt, zoals ik. Het zou wel een goed iets zijn om eens te kijken hoeveel van de 63.000 banen bij de politie daadwerkelijk in het blauw en bij de recherche werken. En hoeveel overhead er is als we kijken naar ondersteunende functies. Want er zijn niet méér agenten bijgekomen, de laatste tijd.
Als ze daar nou eens een onderzoek naar deden. Neemt u de handschoen op, Minister Opstelten?
Alle gekheid op een stokje natuurlijk. Uitslagen van een onderzoek kunnen op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Zo heeft de stichting Maatschappij en Veiligheid een onderzoek gedaan naar hoe de Nederlandse burger - of althans een representatieve vertegenwoordiging daarvan - kijkt naar de vorming van de Nationale Politie en hoe hun ervaringen met de politie zijn. De kranten berichtten daar onlangs over. "Nederlanders vinden de politie te soft en slecht bereikbaar. Al met al zijn we ontevreden. Nou heb ik natuurlijk een gekleurde blik, maar ik vond dat dat niet waar kon zijn. Dus ik heb de uitkomsten van het onderzoek even opgezocht. U kunt ze overigens vinden op http://www.maatschappijenveiligheid.nl/wordpress/wp-content/uploads/2013/09/SMV-Imago-onderzoek-politie-Deel-Burgers.pdf
Ik zal er even wat hoogtepunten uitlichten. De meest opzienbarende conclusie vond ik dat 6 op de 10 respondenten vonden, dat de Nederlandse Politie niet voldoende respect krijgt. Hallo, dat betekent in mijn ogen dus dat 6 op de 10 mensen vindt dat de politie meer respect zou moeten krijgen voor het werk dat ze doet . Dan moeten ze zelf dus meer respect zouden betonen aan de politie! Want er staat niet dat die 6 mensen vinden dat de overige 4 te weinig respect aan de politie betuigen. Verbeter de maatschappij, begin bij jezelf. Als politie blijken we uit in behulpzaamheid, fatsoenlijkheid en betrouwbaarheid, zo vindt de burger, en op de gebieden van bereikbaarheid, betrokkenheid en gezaghebbendheid blijven we vaak achter.
Ik denk, dat gezag aan de politie wordt verleend door de wet, maar ook door de burger. Wij kunnen slechts bestaan bij goedkeuring van die burger, die vindt dat er een instantie moet bestaan die de rechtsorde en veiligheid bewaakt. Anders zou het maar een zooitje worden. Met andere woorden, als we niet uitblinken in gezaghebbendheid, is één van de mogelijk oorzaken dat de burger niet genoeg gezag toekent aan de politie. Ik lees het iedere dag weer, hoor het iedere dag weer op straat en op TV. De politie? Incasseerders van de staat! Veredelde belastinginners. Maar als er moet worden opgetreden, dan zijn ze er niet! Kennelijk wil Nederland een politie die harder optreedt tegen misstanden, behalve als ze zelf het onderwerp van dat hardere optreden zijn. We moeten geen politie willen die regeert met de wapenstok en met een grote bek. We willen een politie wiens gezag geaccepteerd wordt.
Als belangrijkste kerntaken ziet de burger de handhaving van de openbare orde en de noodhulp. Daaruit zou je kunnen afleiden dat het uitvoeren van onderzoeken in de strafrechtelijke zin dus op het tweede plan komt. Dat is jammer, want er wordt alle mogelijke moeite gedaan om het beroep van rechercheur weer op een hoger plan te brengen. Jaren lang was de recherche een ondergeschoven kindje, dat vooral uit gevoel werd uitgevoerd, maar zonder formele vakkennis. Zie hiervoor het rapport "recherchebazen" via de link http://www.slideshare.net/socialmediadna/recherchebazen .
Dus als burgers klagen over het feit, dat de diefstal van hun fiets, inbraak in de woning of overval op een winkel in hun ogen niet of minder opgepakt wordt, dan is dat omdat de prioriteiten verkeerd liggen. Volgens diezelfde burger, althans. Want we willen meer politie op straat bij evenementen en als er ergens een ongeluk gebeurt, maar kennelijk dus niet achter een bureau om diefstallen op te lossen. Het is natuurlijk altijd weer een capaciteitsplaatje. Want waarom wordt een liquidatie op een topcrimineel met een groot rechercheteam opgeschaald ( 'laat ze mekaar maar afknallen' is de veelgehoorde mening) terwijl er geen mensen zijn om een inbraak of een overval te onderzoeken. En dat is wel waar de burger het meeste last van heeft. Al die hoogdravende verhalen over 'een ernstig geschokte rechtsorde' als ze het hebben over liquidaties. Formeel en ethisch klopt het, maar moreel gezien...
Vanmorgen stond in de krant dat de Politie de grootste werkgever is in Nederland, 2000 meer voltijdbanen dan Defensie. Dat is best een schok voor iemand die de krijgsmacht een warm hart toedraagt, zoals ik. Het zou wel een goed iets zijn om eens te kijken hoeveel van de 63.000 banen bij de politie daadwerkelijk in het blauw en bij de recherche werken. En hoeveel overhead er is als we kijken naar ondersteunende functies. Want er zijn niet méér agenten bijgekomen, de laatste tijd.
Als ze daar nou eens een onderzoek naar deden. Neemt u de handschoen op, Minister Opstelten?
donderdag 5 september 2013
Uitschakelen
Het is een veel besproken onderwerp, deze dagen. De grenzen van Europa worden steeds verder opengesteld, zo ook binnenkort voor Bulgaren. Voor andere MOE-landers ( Midden-en Oost Europeanen) gold dat al langer. Nederlanders zijn bang voor het verlies van banen en de groei van criminaliteit. Niet zonder reden, denk ik.
Laat ik voorop stellen dat iedere bevolkingsgroep zijn rotte appelen kent. Ook Nederlanders zijn al lang niet meer het propere, gezagstrouwe volkje waar we vroeger om bekend stonden. Steeds meer Marokkaanse en Turkse mensen komen door goede opleiding en goede werkethos hogerop in de maatschappij. Bedrijven in Nederland nemen graag Polen en andere Europeanen in dienst, omdat ze bereid zijn hard te werken en soms omdat ze vaardigheden beheersen, die Nederlanders gewoon niet hebben. Ik denk daarbij aan het bericht van een scheepswerf, die 300 lassers uit het buitenland moest betrekken omdat die in Nederland niet meer te vinden waren. Dat hebben we natuurlijk ook wel een beetje aan onszelf te danken. Ga maar eens praten met een groep 8 van de basisschool en vraag ze wat ze later willen worden. Het zullen zonder uitzondering beroepen zijn waarmee veel valt te verdienen, los van het feit of het allemaal haalbaar is. maar niemand zal zeggen dat hij of zij timmerman of elektricien of statenmaker wil worden. Daar wordt op neergekeken, terwijl een goede vakman met zijn handen een heel redelijk salaris kan verdienen.
De politie heeft, uitzonderingsgevallen daargelaten, natuurlijk alleen maar te maken met de rotte appelen. En die kleuren je mening, of je dat nou wilt of niet. Dat is een stukje beroepsdeformatie waarvan ik niet zeg dat het goed is, maar wat lastig uit te roeien is. Vooroordelen hebben nooit iemand goed gedaan.
Ikzelf ben vooral bezig met een bepaalde winkeldief van Poolse afkomst, die alles steelt wat los en vast zit, vaak onder invloed van alcohol. JE hoeft maar een opname van een bewakingssysteem te tonen en iedereen in het bureau springt op en roept: "dat is......die ja!" En hup, weer een zaak erbij. En als ik de genoemde boef ga horen, haalt hij zijn schouders op en zegt:" ja, dat ben ik op de beelden. Ja, ik was dronken. Ja ik heb geen werk en moet toch leven."
Jat dan een brood! Daar kan ik dan nog enigszins begrip voor opbrengen, ook al mag het niet. Maar je in leven houden met het stelen van zonnebrillen, servies, 27mc bakkies en speelgoed heeft niks met overleven te maken. En omdat deze niet-zo-brave-borst inwoont bij een aantal andere landgenoten, zou ik denken dat zij ook spougziek worden van het feit dat de politie drie keer per week aan de deur staat om hem op te halen, de woning te doorzoeken op gestolen goederen en alle bewoners een slechte naam te bezorgen. Want waar je me omgaat, daar wordt je mee besmet. Toch?
De vreemdelingepolitie, die toezicht uitoefent op immigratie, arbeid en mensenhandel, heeft de laatste tijd getracht haar rol als handhaver meer op te pakken. In samenwerking met de Immigratie en Naturalisatie Dienst van het ministerie, stellen zijn rapportages op over mensen die zich herhaaldelijk misdragen. En de IND kan deze mensen aandragen bij de minister, die vervolgens een ongewenst verklaring afgeeft. Waardoor de crimineel uitgezet kan worden en 10 jaar lang niet meer in Nederland mag komen. Hij krijgt een uniek paspoort. Heeft u wel eens op het schutblad van uw paspoort gekeken? Daar staat zoiets als "geldig voor alle landen van de wereld". De uitgezette crimineel krijgt een soortgelijk zinnetje in zijn paspoort, met de toevoeging "behalve voor Nederland". Hij of zij mag ook geen ander legitimatiebewijs meer gebruiken, en moet dus altijd een paspoort bij zich dragen.
Jammer alleen, is dat politie en Justitie - daar gaan we weer - allebei verschillende normen hebben als het op telling aankomt. Politie telt het aantal malen dat een verdachte bij de politie is geweest, een strafdossier heeft gekregen of een bekeuring heeft gekregen. Justitie telt echter alleen onherroepelijke veroordelingen. En dat is vrij lastig. Want een vonnis moet eerst betekend worden aan een verdachte, die vervolgens twee weken de tijd heeft om beroep aan te tekenen. Pas daarna wordt een vonnis onherroepelijk en kan het ten uitvoer worden gebracht. En als iemand dat steeds weet te ontduiken - en met de gigantische papierwinkel en het bureaucratische proces dat daarmee gemoeid gaat, is dat niet eens zo moeilijk - kan zo iemand heel lang de dans ontspringen. En wij maar dweilen.
Het is een zaak van de lange adem, maar uiteindelijk kun je zo iemand kwijt raken. Uitzetten. Uitschakelen.
Op naar de volgende.
Laat ik voorop stellen dat iedere bevolkingsgroep zijn rotte appelen kent. Ook Nederlanders zijn al lang niet meer het propere, gezagstrouwe volkje waar we vroeger om bekend stonden. Steeds meer Marokkaanse en Turkse mensen komen door goede opleiding en goede werkethos hogerop in de maatschappij. Bedrijven in Nederland nemen graag Polen en andere Europeanen in dienst, omdat ze bereid zijn hard te werken en soms omdat ze vaardigheden beheersen, die Nederlanders gewoon niet hebben. Ik denk daarbij aan het bericht van een scheepswerf, die 300 lassers uit het buitenland moest betrekken omdat die in Nederland niet meer te vinden waren. Dat hebben we natuurlijk ook wel een beetje aan onszelf te danken. Ga maar eens praten met een groep 8 van de basisschool en vraag ze wat ze later willen worden. Het zullen zonder uitzondering beroepen zijn waarmee veel valt te verdienen, los van het feit of het allemaal haalbaar is. maar niemand zal zeggen dat hij of zij timmerman of elektricien of statenmaker wil worden. Daar wordt op neergekeken, terwijl een goede vakman met zijn handen een heel redelijk salaris kan verdienen.
De politie heeft, uitzonderingsgevallen daargelaten, natuurlijk alleen maar te maken met de rotte appelen. En die kleuren je mening, of je dat nou wilt of niet. Dat is een stukje beroepsdeformatie waarvan ik niet zeg dat het goed is, maar wat lastig uit te roeien is. Vooroordelen hebben nooit iemand goed gedaan.
Ikzelf ben vooral bezig met een bepaalde winkeldief van Poolse afkomst, die alles steelt wat los en vast zit, vaak onder invloed van alcohol. JE hoeft maar een opname van een bewakingssysteem te tonen en iedereen in het bureau springt op en roept: "dat is......die ja!" En hup, weer een zaak erbij. En als ik de genoemde boef ga horen, haalt hij zijn schouders op en zegt:" ja, dat ben ik op de beelden. Ja, ik was dronken. Ja ik heb geen werk en moet toch leven."
Jat dan een brood! Daar kan ik dan nog enigszins begrip voor opbrengen, ook al mag het niet. Maar je in leven houden met het stelen van zonnebrillen, servies, 27mc bakkies en speelgoed heeft niks met overleven te maken. En omdat deze niet-zo-brave-borst inwoont bij een aantal andere landgenoten, zou ik denken dat zij ook spougziek worden van het feit dat de politie drie keer per week aan de deur staat om hem op te halen, de woning te doorzoeken op gestolen goederen en alle bewoners een slechte naam te bezorgen. Want waar je me omgaat, daar wordt je mee besmet. Toch?
De vreemdelingepolitie, die toezicht uitoefent op immigratie, arbeid en mensenhandel, heeft de laatste tijd getracht haar rol als handhaver meer op te pakken. In samenwerking met de Immigratie en Naturalisatie Dienst van het ministerie, stellen zijn rapportages op over mensen die zich herhaaldelijk misdragen. En de IND kan deze mensen aandragen bij de minister, die vervolgens een ongewenst verklaring afgeeft. Waardoor de crimineel uitgezet kan worden en 10 jaar lang niet meer in Nederland mag komen. Hij krijgt een uniek paspoort. Heeft u wel eens op het schutblad van uw paspoort gekeken? Daar staat zoiets als "geldig voor alle landen van de wereld". De uitgezette crimineel krijgt een soortgelijk zinnetje in zijn paspoort, met de toevoeging "behalve voor Nederland". Hij of zij mag ook geen ander legitimatiebewijs meer gebruiken, en moet dus altijd een paspoort bij zich dragen.
Jammer alleen, is dat politie en Justitie - daar gaan we weer - allebei verschillende normen hebben als het op telling aankomt. Politie telt het aantal malen dat een verdachte bij de politie is geweest, een strafdossier heeft gekregen of een bekeuring heeft gekregen. Justitie telt echter alleen onherroepelijke veroordelingen. En dat is vrij lastig. Want een vonnis moet eerst betekend worden aan een verdachte, die vervolgens twee weken de tijd heeft om beroep aan te tekenen. Pas daarna wordt een vonnis onherroepelijk en kan het ten uitvoer worden gebracht. En als iemand dat steeds weet te ontduiken - en met de gigantische papierwinkel en het bureaucratische proces dat daarmee gemoeid gaat, is dat niet eens zo moeilijk - kan zo iemand heel lang de dans ontspringen. En wij maar dweilen.
Het is een zaak van de lange adem, maar uiteindelijk kun je zo iemand kwijt raken. Uitzetten. Uitschakelen.
Op naar de volgende.
woensdag 4 september 2013
Klassenjustitie
Hoe ouder mensen worden, hoe meer ze op hun ouders gaan lijken. Ze worden cynischer, uiten makkelijker kritiek ook al is die vaak ongenuanceerd en zien overal complotten achter. In tegenstelling tot de jeugd van tegenwoordig, die meer geneigd is in oplossingen te denken en niet in onmogelijkheden. Ook ik word steeds cynischer, hoewel ik dat natuurlijk glashard ontken als het tegen me gezegd wordt.
Onlangs was er een schandaal over afluisterpraktijken door de Amerikaanse NSA die op grote schaal ook haar bondgenoten afluisterde. De hele wereld sprak er schande van, nog verergerd door het overlopen van Edward Snowden, de NSA-analist. Prompt komt er twee weken later een bericht dat een terroristische aanslag op komst is. Amerika sluit zijn ambassades in het Midden-Oosten en Afrika en andere landen volgen rap. Want de Amerikanen hebben informatie door afluisteren verkregen dat Al-Qaida een aanslag plant. Dat er vervolgens niks gebeurt, bevestigt alleen maar de complottheorie. Toch maar goed dat er afluisterdiensten bestaan als de NSA, toch? Wie daar de valkuil niet in ziet, moet maar eens voor een nieuwe bril gaan kijken.
Zo is het ook met Justitie. En andere dienstverlenende instanties. U en ik moeten zes weken wachten alvorens we in een ziekenhuis terecht kunnen voor een voorbereidend gesprek voor een operatie. Een bekende voetballer, echter, ligt dezelfde dag nog op de operatietafel. Zoek de verschillen. Begaat een Bekende Nederlander ( die volhardend worden aangeduid als 'sterren'; zo hard stralen ze nou ook weer niet) éen misstap begaat, dan wordt er door de publiciteit die er omheen hangt, al gauw een koehandeltje bedacht. De aanrijdingen waarbij Marco Bakker en Patrick Kluivert bij betrokken waren in de 90-er jaren komen al snel naar boven.
Nu is er echter een andere zaak, waarbij Justitie een soort van omgekeerde klassenjustitie toepast. U heeft vast wel gelezen over de Quote-500 bende, die inbraken in dure huizen van veelal bekende, maar niet onbemiddelde Nederlanders, aan de hand van die top 500. En de buit ging mooi mee terug naar moeders, die beweerde niks af te weten van alle dure speeltjes en horloges waarmee haar drie inwonende zoons rondliepen. En Justitie maakte vandaag bekend 6 jaar gevangenisstraf te eisen voor de inbrekers.
Herinnert u mijn stukje nog genaamd "uit eigen ervaring" van een collega uit Den Haag, bij wie al twee keer werd ingebroken? Hoewel er zes jaar op een woninginbraak staat, eist Justitie bij de eerste overtreding standaard, overal in het land, drie maanden gevangenisstraf. Bij recidive loopt die straf schrikwekkend op naar zes maanden gevangenisstraf. Maakt niet uit of je één, twee of vijftien woninginbraken hebt gepleegd. En nu ineens zes maanden. Dan moet je toch wel erg goedgelovig zijn als je denkt, dat daar niet op de één of andere manier druk van hogerhand is uitgeoefend. Want rijke mensen ( die in wezen niet verschillen van andere mensen, ze zijn alleen rijker) hebben vaak wel iets in de melk te brokkelen, of hebben vriendjes die dat kunnen.
Ik vraag me af, of Justitie de handschoen op durft te nemen en te verklaren waarom ze juist hier deze hoge strafeis hebben gedaan. Begrijp me niet verkeerd, ik ben vóór! Maar dan moet dat ook wel voor alle inbrekers die een dergelijke hoeveelheid inbraken hebben gepleegd. En dan mag het niet uitmaken wie de slachtoffers zijn. Want alleen dan zal er ergens een jongeman nog eens achter zijn oren krabben en zich twee maal bedenken voordat hij ergens een inbraak pleegt. Dat is het hele idee van straffen, dat ze afschrikwekkend werken.
U ziet, ik blijf onveranderlijk geloven in een goede en geordende maatschappij. Als eindproduct, dat wel, want nu zijn we nog lang niet zover. Maar dat is ook één van de redenen dat ik een baan heb.
Onlangs was er een schandaal over afluisterpraktijken door de Amerikaanse NSA die op grote schaal ook haar bondgenoten afluisterde. De hele wereld sprak er schande van, nog verergerd door het overlopen van Edward Snowden, de NSA-analist. Prompt komt er twee weken later een bericht dat een terroristische aanslag op komst is. Amerika sluit zijn ambassades in het Midden-Oosten en Afrika en andere landen volgen rap. Want de Amerikanen hebben informatie door afluisteren verkregen dat Al-Qaida een aanslag plant. Dat er vervolgens niks gebeurt, bevestigt alleen maar de complottheorie. Toch maar goed dat er afluisterdiensten bestaan als de NSA, toch? Wie daar de valkuil niet in ziet, moet maar eens voor een nieuwe bril gaan kijken.
Zo is het ook met Justitie. En andere dienstverlenende instanties. U en ik moeten zes weken wachten alvorens we in een ziekenhuis terecht kunnen voor een voorbereidend gesprek voor een operatie. Een bekende voetballer, echter, ligt dezelfde dag nog op de operatietafel. Zoek de verschillen. Begaat een Bekende Nederlander ( die volhardend worden aangeduid als 'sterren'; zo hard stralen ze nou ook weer niet) éen misstap begaat, dan wordt er door de publiciteit die er omheen hangt, al gauw een koehandeltje bedacht. De aanrijdingen waarbij Marco Bakker en Patrick Kluivert bij betrokken waren in de 90-er jaren komen al snel naar boven.
Nu is er echter een andere zaak, waarbij Justitie een soort van omgekeerde klassenjustitie toepast. U heeft vast wel gelezen over de Quote-500 bende, die inbraken in dure huizen van veelal bekende, maar niet onbemiddelde Nederlanders, aan de hand van die top 500. En de buit ging mooi mee terug naar moeders, die beweerde niks af te weten van alle dure speeltjes en horloges waarmee haar drie inwonende zoons rondliepen. En Justitie maakte vandaag bekend 6 jaar gevangenisstraf te eisen voor de inbrekers.
Herinnert u mijn stukje nog genaamd "uit eigen ervaring" van een collega uit Den Haag, bij wie al twee keer werd ingebroken? Hoewel er zes jaar op een woninginbraak staat, eist Justitie bij de eerste overtreding standaard, overal in het land, drie maanden gevangenisstraf. Bij recidive loopt die straf schrikwekkend op naar zes maanden gevangenisstraf. Maakt niet uit of je één, twee of vijftien woninginbraken hebt gepleegd. En nu ineens zes maanden. Dan moet je toch wel erg goedgelovig zijn als je denkt, dat daar niet op de één of andere manier druk van hogerhand is uitgeoefend. Want rijke mensen ( die in wezen niet verschillen van andere mensen, ze zijn alleen rijker) hebben vaak wel iets in de melk te brokkelen, of hebben vriendjes die dat kunnen.
Ik vraag me af, of Justitie de handschoen op durft te nemen en te verklaren waarom ze juist hier deze hoge strafeis hebben gedaan. Begrijp me niet verkeerd, ik ben vóór! Maar dan moet dat ook wel voor alle inbrekers die een dergelijke hoeveelheid inbraken hebben gepleegd. En dan mag het niet uitmaken wie de slachtoffers zijn. Want alleen dan zal er ergens een jongeman nog eens achter zijn oren krabben en zich twee maal bedenken voordat hij ergens een inbraak pleegt. Dat is het hele idee van straffen, dat ze afschrikwekkend werken.
U ziet, ik blijf onveranderlijk geloven in een goede en geordende maatschappij. Als eindproduct, dat wel, want nu zijn we nog lang niet zover. Maar dat is ook één van de redenen dat ik een baan heb.
maandag 2 september 2013
nullijn
Het is oneerlijk verdeeld in de wereld; ik vertel u niks nieuws. De duvel schijt altijd op de grote hoop en de straatprijs van de Postcodeloterij valt nooit bij ons. Het klinkt allemaal behoorlijk negatief, maar je, we leven dan ook in De Crisis. Toch?
Ik denk dat het allemaal wel meevalt. Hoewel de werkeloosheidscijfers door het dak gaan, ken ik niemand in mijn kennissenkring die recent werkeloos is geraakt. Goed, mijn huis staat al een tijdje te koop en er komen geen kopers op af, maar ik heb een dak boven mijn huis en brood op de plank. Het gaat dus best goed met me, dank u voor het vragen.
Desondanks steekt het, als ik in het nieuws hoor dat de mensen in het onderwijs, ondanks eerdere toezeggingen van de regering er komend jaar tóch geld bijkrijgen aan het einde van de maand. Begrijp me niet verkeerd: onderwijs is keihard werken. Ik weet dat omdat mijn schoonzus wiskunde doceert aan een grote middelbare school en ik zie dat ze op zondagavond regelmatig proefwerken zit na te kijken of lessen zit voor te bereiden. En dan de omgang met pubers; alleen dat al doet me verlangen naar de jaren 50, toen iedereen nog luisterde naar de leraar en sterker nog, gewoon deed wat hem of haar werd gezegd. Dus onderwijzers verdienen een goed salaris.
Maar toch. er zijn meer beroepsgroepen die een beter salaris verdienen als je in aanmerking neemt wat ze er voor moeten doen. Ik kan wel een opsomming geven van die beroepen, maar u weet vast wel waar het op uit zal draaien, niet waar? Tuurlijk. Dus: de politie verdient beter. Ik heb eerder op deze plaats gezegd dat ik het best begrijp dat de overheid haar huishoudboekje op orde probeert te brengen en dan moet je als eerste in je eigen kosten snijden. Geen loonsverhoging dus voor overheidspersoneel. Ik vind van mezelf dat ik niet slecht verdien, maar het kan altijd beter, nietwaar? Daarom steekt het extra dat de overheid terug komt op haar eigen toezeggingen, maar ach, aan de andere kant, wie dat niet had zien aankomen kan bij de beste opticien van de wereld nog niet terecht.
Politiemensen hebben de afgelopen vijf jaar geen loonsverhoging gehad. Laat dat cijfer even op u inwerken en bedenk er dan gelijk bij, dat de kosten voor levensonderhoud de laatste vijf jaar behoorlijk zijn opgelopen. Daarnaast is het ook goed om te kijken wat je voor dat salaris allemaal moet doen. Neem nou de komende week: ik heb maandag en dinsdag twee nachtdiensten, woensdag slaapdag en donderdag vrij en mag dan vrijdag- en zaterdagnacht weer werken. Dat betekent dus dat ik deze week overdag nauwelijks wakker ben en als ik net ben geacclimatiseerd, mag ik weer opnieuw de nacht in. Daarnaast loop ik een reëel risico tijdens mijn werk dat me iets overkomt; dat hebben onderwijzers dan weer niet of ze moeten zich snijden aan een scherp papiertje.
Nogmaals, ik heb niks te klagen. Ik denk dat vooral beginnende collega's in deze tijden het moeilijk hebben. Je moet wel een relatie hebben en welgestelde ouders als je wilt beginnen met te denken aan en eigen huis, alleen is dat gewoon niet te betalen. Maar iedereen wil wel een centje extra, toch? En als het er niet inzit, dan gebruik ik de stelregel die ik ook gebruik als ik de ene na de andere overtreder opschrijf voor hetzelfde feit: gelijke monniken, gelijke kappen.
Ik denk dat het allemaal wel meevalt. Hoewel de werkeloosheidscijfers door het dak gaan, ken ik niemand in mijn kennissenkring die recent werkeloos is geraakt. Goed, mijn huis staat al een tijdje te koop en er komen geen kopers op af, maar ik heb een dak boven mijn huis en brood op de plank. Het gaat dus best goed met me, dank u voor het vragen.
Desondanks steekt het, als ik in het nieuws hoor dat de mensen in het onderwijs, ondanks eerdere toezeggingen van de regering er komend jaar tóch geld bijkrijgen aan het einde van de maand. Begrijp me niet verkeerd: onderwijs is keihard werken. Ik weet dat omdat mijn schoonzus wiskunde doceert aan een grote middelbare school en ik zie dat ze op zondagavond regelmatig proefwerken zit na te kijken of lessen zit voor te bereiden. En dan de omgang met pubers; alleen dat al doet me verlangen naar de jaren 50, toen iedereen nog luisterde naar de leraar en sterker nog, gewoon deed wat hem of haar werd gezegd. Dus onderwijzers verdienen een goed salaris.
Maar toch. er zijn meer beroepsgroepen die een beter salaris verdienen als je in aanmerking neemt wat ze er voor moeten doen. Ik kan wel een opsomming geven van die beroepen, maar u weet vast wel waar het op uit zal draaien, niet waar? Tuurlijk. Dus: de politie verdient beter. Ik heb eerder op deze plaats gezegd dat ik het best begrijp dat de overheid haar huishoudboekje op orde probeert te brengen en dan moet je als eerste in je eigen kosten snijden. Geen loonsverhoging dus voor overheidspersoneel. Ik vind van mezelf dat ik niet slecht verdien, maar het kan altijd beter, nietwaar? Daarom steekt het extra dat de overheid terug komt op haar eigen toezeggingen, maar ach, aan de andere kant, wie dat niet had zien aankomen kan bij de beste opticien van de wereld nog niet terecht.
Politiemensen hebben de afgelopen vijf jaar geen loonsverhoging gehad. Laat dat cijfer even op u inwerken en bedenk er dan gelijk bij, dat de kosten voor levensonderhoud de laatste vijf jaar behoorlijk zijn opgelopen. Daarnaast is het ook goed om te kijken wat je voor dat salaris allemaal moet doen. Neem nou de komende week: ik heb maandag en dinsdag twee nachtdiensten, woensdag slaapdag en donderdag vrij en mag dan vrijdag- en zaterdagnacht weer werken. Dat betekent dus dat ik deze week overdag nauwelijks wakker ben en als ik net ben geacclimatiseerd, mag ik weer opnieuw de nacht in. Daarnaast loop ik een reëel risico tijdens mijn werk dat me iets overkomt; dat hebben onderwijzers dan weer niet of ze moeten zich snijden aan een scherp papiertje.
Nogmaals, ik heb niks te klagen. Ik denk dat vooral beginnende collega's in deze tijden het moeilijk hebben. Je moet wel een relatie hebben en welgestelde ouders als je wilt beginnen met te denken aan en eigen huis, alleen is dat gewoon niet te betalen. Maar iedereen wil wel een centje extra, toch? En als het er niet inzit, dan gebruik ik de stelregel die ik ook gebruik als ik de ene na de andere overtreder opschrijf voor hetzelfde feit: gelijke monniken, gelijke kappen.
Abonneren op:
Posts (Atom)