Boze burger

Onderstaande brief is ingezonden door een oud-politieman uit Den Bosch. Lees zijn verhaal over de manier waarop de minister omgaat met de politie. Bent u collega: print het artikel uit en hang het op uw bureau!

Minister solt met de veiligheid in de samenleving

Opstelten, zo gaat u toch niet met agenten om!

Het is ten hemel schreiend hoe minister Opstelten omgaat met politieagenten. Het enige dat

hij doet is ze uitknijpen. Agenten moeten zich sterker verweren.

Toine van Os

Twintig jaar geleden stopte ik, na negentien jaar met veel plezier gewerkt te hebben bij de

gemeentepolitie in ‘s-Hertogenbosch, met dit werk en heb ik een job in de burgermaatschappij

gezocht. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Ik ga niet zeggen dat het altijd koek en ei was

bij de politie, maar grosso modo heb ik een erg mooie tijd gehad.

Onlangs ontmoette ik een aantal collega’s dat nog steeds werkzaam is bij de politie. Ik

informeerde naar de werkomstandigheden, mede vanwege de berichtgeving in de kranten over

de manier waarop de minister van ‘Veiligheid’, Ivo Opstelten, op dit moment tracht om voor

een dubbeltje op de eerste rang te zitten. De politieorganisatie wordt door een zelfingenomen

oligarch uitgehold waardoor uw en mijn veiligheid in de waagschaal wordt gelegd.

De feiten op een rij:

Het salaris is ver onder de maat. Onlangs sprak ik een politieman van midden vijftig met

studerende kinderen. Hij verdient netto 1800 euro en een leidinggevende verdient inclusief zijn

onregelmatigheid 2000 tot 2100 euro . Bedenk wel dat deze persoon volle onregelmatigheid

heeft en, zoals het politie-embleem vermeldt, ‘waakt opdat wij kunnen slapen’. Het zijn zij die

de kastanjes uit het vuur moeten halen als u het niet meer durft. Zij hebben geen keus als er

een overval gaande is of een vechtpartij of als er iemand in de gracht ligt of onder de trein

uitgepeuterd moet worden. Zij zijn de laatste persoon in de rij. De maatschappij mag blij zijn

met zo’n groep mensen, maar de minister van Veiligheid en Justitie denkt daar anders over. Hij

roept zijn respect uit over de politie en tegelijkertijd besteelt hij ze.

En dan de ‘verschuivingsuren’.

Voorbeeld: een politieman moet morgen werken van 10 tot 18 uur. Hij krijgt een bericht dat er

‘s avonds iets bijzonders te doen is en om overuren te voorkomen, wordt zijn dienst gewijzigd

naar 14 tot 22 uur. Nu krijgt deze politieman daar een verschuivingstoeslag voor van ongeveer

6 euro per verschoven uur. De minister vindt dit onzin en stelt dat de politieman zo flexibel

moet zijn (met dat salaris) om dit kosteloos te doen. Ze nemen je avond af en je krijgt er niets

voor terug. Privé kun je niets plannen. De minister walst over je privéleven heen en je

verwordt tot lijfeigene die geen kant op kan. En tot nu toe heeft de politieman recht op

minstens 26 vrije zondagen. De minister vindt 17 vrije zondagen in het jaar ook voldoende.

Hoe kan een politieman zijn vrije tijd nog indelen; hoe moet zijn vrouw haar werk indelen als

ook zij niet weet wanneer haar partner thuis is? En nogmaals; zonder één cent vergoeding!

Schandalig.

Maar we zijn er nog niet, want wat denkt u van de aspirant? Dit zijn mensen die op de

politieopleiding zitten. Vroeger was dit één jaar flink studeren tegen een vergoeding van

ongeveer 400 gulden zakgeld plus gratis kost en inwoning. Na een jaar was je klaar en kreeg

je de volle verantwoordelijkheid plus een volledig salaris. Tegenwoordig is de opleiding niet

meer intern en duurt deze 4 jaar, afwisselend theorie en praktijk.

Of dit werkelijk vier jaar moet duren, laat ik in het midden. Maar wat ik frappant vind, is dat de

minister voornemens is om deze aspirant in de toekomst te honoreren als een student. Hij

gaat dus een soort studiebeurs ontvangen. Kunt u zich voorstellen dat een politieman van een

jaar of 25 rond moet komen van een studiebeurs? We spreken dan over ongeveer 500 euro per

maand waarvan zijn totale levensonderhoud moet worden betaald? Mensen die ingezet worden

om zo’n risicovol werk te verrichten, mag je niet met een fooi de straat opsturen. Het is niet

alleen immoreel, maar ook heel risicovol. Deze leerlingen kunnen terugvallen op een

begeleider maar worden wel als tweede man (of vrouw) de straat op gestuurd. Daar sta je dan

als politieman met een leerling. En wat nu, als er wat gebeurt? Ik verwijt de aspirant niets,

maar wél degene die deze gok neemt. Hier komen we aan bij het punt veiligheid. Uw en mijn

veiligheid holt achteruit. Toen ik vertrok uit het Bossche waren er ‘s nachts gegarandeerd

(doordeweeks na 1 uur) drie auto’s op straat en tot een uur vier of vijf, om nog maar niet te

spreken over het weekend. Ik durf hier niet te vermelden hoeveel auto’s er nu surveilleren in

een gebied dat heel Noord-Oost Brabant bestrijkt en dus veel meer dan tien keer zo groot is:

met Uden, Veghel, Oss, Boekel, Boxmeer, Cuijk, Grave, Landerd, Mill en Sint-Hubert, Sint-

Anthonis, Maasdonk,Boxtel, Haaren,’s-Hertogenbosch, Heusden, Schijndel, Sint-Oedenrode en

Vught.

Het is ten hemel schreien! Ik zal voorbeelden geven: Er wordt bij mij ingebroken. (Dit is echt

gebeurd). De buren bellen 1-1-2 met de mededeling dat de dader vermoedelijk nog binnen zit.

Het duurt 40 minuten voordat er een eenheid ter plaatse is...

Een kennis van mij wordt een maand geleden zonder aanleiding in de binnenstad ernstig

mishandeld. Hij moest naar het ziekenhuis om behandeld te worden. Zijn gezicht is op een

aantal plaatsen gehecht en is nu bont en blauw. Aangifte doen was op dat moment niet

mogelijk, maar men zou uitkijken naar de daders. Men vroeg hem of hij zo vriendelijk wilde

zijn om zes dagen later aan het bureau te komen voor aangifte. Die aangifte kon hij niet in zijn

eigen woonplaats doen, maar daarvoor moest hij bijna 10 kilometer rijden. Hij vertelde me dat

hij daar het nut nu niet meer van in zag. En de minister en zijn vazallen maar roepen dat het

aantal misdrijven gedaald is. Nonsens! Het aantal aangiften is gedaald. De aangiftebereidheid

is veel minder geworden. Onlangs was het aantal aangiften wat nog afgewerkt moest worden,

zo groot geworden dat Justitie aan de bel trok met de mededeling dat er nu eindelijk maar

eens door gepakt moest worden.

De collega’s werken zich tien slagen in de rondte en kunnen de hoeveelheid werk niet aan.

Meer blauw op straat is een utopie. Dat was vroeger niet en nu nog steeds niet. Ook de

minister is geenszins van plan hiervoor concrete faciliteiten te verlenen. Het enige dat ‘Heer

Bommel’, zoals hij in Rotterdam nog wordt genoemd, wil is bezuinigen.

Neem het pensioen. Ook de agenten die uitgekeken hebben naar vervroegde uittreding zet hij

de voet nog even dwars door een rekenfout ( 750 miljoen euro). De fout - nota bene op zijn

ministerie gemaakt en waarvoor de bonden hem destijds al gewaarschuwd hadden- wentelt hij

af op de politieman die bijna bij de eindstreep is en van zijn verwachte en verdiende

(pre)pensioen wil gaan genieten. De minister verwacht geen grote problemen tijdens de

onderhandelingen met de politie, melden de media recent. Ja, de politieman is een

gezagsgetrouw iemand en daar maakt de minister op meer dan schandalige wijze misbruik

van. Politiemensen moeten eindelijk maar eens laten zien hoe boos ze echt zijn. De barricaden

op! De totale Nederlandse politie moet in actie komen, samen met hun gezinnen, maar ook

samen met u, de maatschappij. Want het is per slot van rekening uw veiligheid waarmee

gesold wordt.

Toine van Os uit Veghel is oud-politieagent van de gemeente Den Bosch.

De lente begint...

Een nieuw seizoen, nieuwe gedachten. Het wordt weer langer licht, dus we krijgen weer meer energie. Meer energie om langer op te blijven, langer op straat te blijven hangen. Tuinfeestjes, verjaardagfeestjes, schuurfeesten, festivals. Ik heb de planning voor de maanden mei, juni, juli en augustus eens bekeken en heb gezien dat we elke weekend wel een evenement hebben dat politie-inzicht vergt. Dat betekent waarschijnlijk dat we met zijn allen wel een paar extra weekenden zullen moeten werken. In het stadje waar ik werk worden het meeste aantal evenementen georganiseerd van de regio. En de mensen maar klagen dat er niks te beleven valt. Nou, zei de gemeente en de horeca, dan doen we er nog gewoon een paar feessies bij?

Mensen schijnen zich niet te beseffen dat als een feestavond de ( extra) inzet vraagt van laten we zeggen vier politiemensen, diezelfde vier politiemensen de daaropvolgende week minder ingezet kunnen  worden. Vanwege arbeidstijdregelingen, maar omdat politiemensen ook gewoon een sociaal leven hebben en hun geliefden ook wel eens willen zien terwijl ze níet liggen te slapen. Dat dat vervolgens weer koren is op de molen van inbrekers, dieven en ander gespuis, dat is dan kennelijk iets wat we op de koop toenemen. De wet van de communicerende vaten: als je hier drukt, dan doet het dáár pijn. We vinden de openbare orde dan dus belangrijker dan het vangen van boeven.

En het  is nodig ook, hoor. Afgelopen weekend was het eerste schuurfeest alweer, en als je ziet hoe vreselijk dronken de jeugd er vandaan komt. Alles op de fiets, acht kilometer over een rechte weg met zijn vijven naast elkaar ( waarvan drie op het fietspad) nauwelijks verlichting, om van de afwezigheid van coördinatievermogen maar te zwijgen. Ik kwam een groepje tegen de op de weg fietste en een auto erachter die er niet langs kon. Ik geloof niet eens dat ze beseften waar het licht vandaan kwam, maar handig was het wel.

En met de wisseling van seizoenen komen ook de gekken, dwazen en plannenmakers uit Den Haag uit hun schulp. Schudden de winterslaap eens van zich af en gaan gekke dingen bedenken. Soms pakken die dingen niet eens zo gek uit. Zo krijgen we waarschijnlijk een nieuwe wapenstok, een uitschuifbare, die beter in te zetten is bij openbare ordeproblematiek. Vrij vertaald: je kunt er harder mee meppen, het doet meer pijn en de afstand tussen jou en de dronkenlap is groter. Alleen, dan komt de lentegekheid weer terug: degene die hem uit gaan proberen zijn niet alleen een contingent dienders uit Zwolle ( niks mis mee) maar ook de parketpolitie en de Rijksrecherche. Huh?  De Rijksrecherche? Die doen toch alleen onderzoeken naar foute gedragingen van ambtenaren en zullen dus niet gauw in het nauw komen waarbij klappen vallen. Ik zie het al voor me, zeg: twee mannen in keurig kostuum , die belaagd worden door een afdeling financiën van de gemeente Lutjebroek. Met getrokken wapenstok en pepperspray houden ze de meute van zich af.

Maar gelukkig, de lente begint. Een korte periode van gekheid, net zoals de koeien die voor het eerst weer de wei in mogen. Je bent er zo weer aan gewend.

Maatschappelijk belang

Ik heb het al eerder gezegd: rechters zijn niet wijs. Ze worden wel zo gezien door de meesten: Vanachter een bureau en vanaf een afstand spreken zij recht, zonder aansziens des persoons, volgens de letter van de wet. En iedereen gaat er maar vanuit dat het goed gaat. Dat er zich de afgelopen jaren een aantal flagrane gevallen hebben voorgedaan van rechterlijke dwalingen, ja zelf van rechters die corrupt blijken te zijn, is toch een voorbeeld dat het óók wel eens fout kan gaan.

Ik las vanmorgen dat de burgemeester van Bergheze een ingezonden brief naar de Volkskrant had gestuurd waarin hij zijn beklag deed over een inbreker die door de rechter in vrijheid was gesteld. Dit ondanks het feit dat er tenminste zes woninginbraken aan deze onverlaat gelinkt konden worden. Hij vroeg zich in zijn brief af, of de rechter wel voldoende besefte welke maatschappelijke onrust deze beslissing met zich meenam? Of de rechter wel besefte, hoe de slachtoffers zich hier onder voelden?

Toevallig hadden wij afgelopen week bijna eenzelfde geval. Er loopt bij ons een woninginbreker los ( nou ja, eigenlijk fietst hij rond) die op grote schaal inbreekt en insluipt. Hij is zo goed in zijn vak, zo hoorde ik, dat hij in het Amsterdamse ( inbrekers houden zich niet aan regiogrenzen) op nummer 5 van de top 600 van veelplegers staat. En bij zijn laatste aanhouding was iedereen het er over eens: deze man mocht niet afgescheept worden met de standaardstraf die er voor woninginbraak staat, namelijk 3 maanden. Daar kijkt u van op he, van die drie maanden. Er staat namelijk een maximumstraf op van zes jaar, of negen als er zwaar letsel bij ontstaan. Maar drie maanden is de straf die in de praktijk vaak geëist wordt door de Officier van Justitie. Of de goede man nou 5 of 50 woninginbraken heeft gepleegd. Maar in sommige gevallen wordt er een ISD-maatregel uitgesproken, wat inhoudt dat de dief tenminste 2 jaar moet zitten. Tijd waarin hij verplicht kan afkicken en zich kan voorbereiden op resocialisatie. En we hadden iedereen mee: de reclassering, het Openbaar Ministerie, de wijkagenten van de getroffen gebieden. En weer komt de rechter-commissaris met een opzienbarend besluit: de verdachte wordt geschorst uit zijn voorlopige hechtenis en in vrijheid gesteld. Het is alsof de rechter hem een vrijbrief geeft: ga maar lekker verder met inbreken, vriend!

Rechters wordt 's avonds bij de rechtbank opgehaald in geblindeerde busjes, en met hoge snelheid afgevoerd naar een afgelegen bungalowpark. Daar kunnen ze in alle rust de nacht doorbrengen. Er is geen internet, geen krant en de films op het gesloten TV-net zijn allemaal tenminste 10 jaar oud. Er zijn geen vrouwen, geen kinderen, geen familie, alleen personeel dat de strikte opdracht heeft geen gesprek aan te gaan. Alleen zo kan een rechter onafhankelijk blijven. Hij of zij is voor het leven benoemd door de Kroon, dus niemand kan hem wat maken. En de volgende dag kan hij weer zo'n stupide beslissing nemen, omdat niemand hem ooit uitlegt of laat zien wat de gevolgen zijn van zijn beslissing. En gevangenisstraf? Bah, wat een vies woord. Asl rechters onderling met elkaar een spelletje monopoly spelen, gaan ze nooit naar de gevangenis, maar er is een speciaal vakje met "Taakstraf"

Maar daar schijnt verandering in te komen, hoor ik. Rechters moeten voortaan eens in de zoveel tijd op een maatschappelijke stage. Mee in de maatschappij waar ze zo boven staan. Zou het niet goed zijn om mee te gaan met de politie, aangiftes opnemen van woninginbraak en de verslagenheid en de angst voelen van mensen die dat overkomen is? Of nog beter: meedraaien met slachtofferhulp, waar ze uit eerste hand vernemen hoe het is als je niet meer durft te gaan slapen of niet meer over straat durft omdat je steeds maar bang bent.

Het zal best wel iets helpen, voor een week of wat. Maar omdat de mens een gewoontedier is, zal het effect beperkt blijven, ben ik bang. De tijd zal het leren. Het zal best een shock zijn voor de rechters, denk ik, om te zien waar hun beslissing allemaal toe lijdt.

Actie!

De afgelopen tijd werd er door de politiebonden enerzijds en de minister van Veiligheid en Justitie driftig onderhandeld over een nieuwe CAO voor de politie. Nou ja, onderhandeld...De standpunten lagen mijlenver uiteen, de partijen kwamen niet nader tot elkaar en de bonden gebruikten het toverwoord : actie voeren.

Ik weet niet of u er hetzelfde over denkt, maar als actievoerders stellen wij Nederlanders bijzonder weinig voor. Als we actie voeren, dan gaan we met bussen tegelijk naar Den Haag. Dragen we kleurige hoedjes en T-shirts met schreeuwerige teksten. Fluiten en ratels mee. Polonaise en een broodje worst. En aan het eind van de dag gaan we terug naar huis met de wetenschap: we hebben niks, maar dan ook helemaal niks bereikt. Maar wel een dag gestaakt. Nee, dan de landen om ons heen. Die deinzen er niet voor terug het hele vliegverkeer plat te gooien. Snelwegen te blokkeren. Tractors met volgeladen giertanks op te laten trekken richting de hoofdkwartieren van de EU, met het dreigement te doen wat zij willen of anders trekken we écht de beerput open. Maar wij? Laat me niet lachen.

Toch is de politie vandaag in drie regio's begonnen met actievoeren. In Utrecht, Flevoland en Gooi en Vechtstreek. Mijn regio. We gaan minder bonnen schrijven op straat. Nou, Ik ben niet één van 'we' . Want ik geloof niet in minder bonnen schrijven. Niet als actiemiddel en niet als enig ander doel. Want de enige die daarvan profiteert is de asociale hardrijder, de wildplasser, de dronkenlap op straat. En niet de gewone burger, die trouwens met het hele conflict niks te maken heeft. Nee, als we actie willen voeren, doe het dan goed. De vorige keer, toen er actie werd gevoerd, toen werd een briljante zet gedaan. Geen ME meer naar de voetbalwedstrijden. En de KNVB-baas Henk Kessler deed ongewild een goed woordje voor ons, door de politie uit te maken voor verwende kereltjes. De pot verwijt de ketel. De sympatieschaal sloeg door naar de politie en niet naar KNVB-bobo's. En dat is niet het enige actiemiddel. Alle bureau's dicht. Geen beveiliging meer op het binnenhof. Alleen maar naar buiten voor de prio-1 en 2 meldingen en verder niets. Dat zijn actiemiddelen die werken!

Maar waarvoor voeren we dan eigenlijk actie? Voor een beter salaris. Voor betere arbeidsomstandigheden. Denk ik. Want hoewel ik lid ben van een vakbond, zou ik het eigenlijk niet weten. Ik vertrouw er maar op dat ze weten wat ze doen voor mijn lidmaatschapsgeld. Krijg ik vanmorgen een schrijven dat mijn vakbond door de andere vakbonden min of meer geweigerd wordt aan de vergadertafel en dat de drie grote bonden het wel even uit zullen maken. Waarom? Ik weet het niet.

Als de overheid echter veel moet bezuinigen, moet ze ergens op korten. Want we willen allemaal dat het beter gaat met ons land en dat alle financiën op orde komen. En de overheid zal eerst naar zichzelf moeten kijken om dat op te lossen. Dus meer salaris kunnen we echt wel vergeten. Nee, de winst zit hem in de secundaire arbeidsvoorwaarden. Welke, dat weet ik ook niet zo gauw want ik ben maar een eenvoudig wijkagentje. Ik weet alleen maar, dat als je zoals de bonden een ultimatum aan iemand of iets wilt stellen, je een pressiemiddel achter de hand moet hebben waarvan je tegenstander tenminste het idee heeft dat het iets voorstelt. Want minder bonnen schrijven helpt niemand, en wel hierom: Vorig jaar zijn er een miljoen minder boetes geschreven. Laten we een gemiddelde prijs nemen van zo'n 80 euro per bon. Het kan wat meer zijn, of wat minder. Dat betekent zomaar 80 miljoen euro minder inkomsten voor de overheid. Peanuts, dus. Maar toch werd de pijn zodanig gevoeld dat de bonnenbedragen drastisch omhoog gingen. Zou daar een marge ingebouwd zijn om een tekort op te vangen voor als de politie weer ging staken? Want de bedragen zijn nu bij sommige overtredingen zo schandalig hoog, dat ik ze soms niet durf uit te schrijven. En ik ben niet de enige.

Daar zou eens iemand actie tegen moeten voeren! Heb je de publieke opinie ook gelijk mee....