Gisteren mocht ik deel uitmaken van een grote operatie, namelijk het bezoek van Hare majesteit de koningin aan de Utrechtse plaatsen Rhenen en Veenendaal. Met haar kwam natuurlijk ook de rest van het Koninklijk gevolg, de kroonprins en zijn vrouw en de overige prinsen en prinsessen. Voor zo'n bezoek wordt door de politie alles uit de kast gehaald, maanden van tevoren al. Ik heb daar natuurlijk niks mee te maken, al die planning vooraf, ik was 'slechts' een van de 1250 dienders die ingezet werd, voor mijn geval in Rhenen.
Met zo'n enorme operatie gaat er van alles mis, van grote tot kleine zaken. Dat is niet te voorkomen, omdat je in je planning niet alles kunt meenemen en omdat je afhankelijk bent van invloeden van buitenaf. Je moet met van alles rekening houden, van slechte weersomstandigheden tot een aanslag.
Ik was in ieder geval één van de 1250 werkbijen die om 04.15 uur ( ja, u leest het goed) mocht komen opdraven op de verzamellocatie. Tot mijn niet geringe verbazing en aangename verrassing was er een goed ontbijt geregeld. Kregen we een aantal gloednieuwe spullen en een briefing. Dames van de facilitaire dienst stonden bij rekken met schone en nieuwe kleding, voor het geval iemand iets vergeten was of dat er zaken aan vervanging toe waren ( vooral blauwe pantalons waren de afgelopen maanden al niet meer leverbaar) en stonden zelf knoopjes aan overhemden te naaien. We kregen nagelnieuwe portofoons en bikers kregen per koppel een GPS-locator, waarmee de meldkamer kon zien waar de bikers zich bevonden. Dat is niet ter controle maar wel bevorderlijk voor de veiligheid van genoemde biker en makkelijk om te weten als commandant wie het dichtste bij een potentiële brandhaard is. Ik zeg: uitreiken aan iedere biker! We kregen informatieboekjes en kaartjes, omdat de meesten van ons nog nooit in dat dorpje aan de Rijn geweest waren.
Aan de andere kant: er was geen vervoer geregeld voor de bikes naar de opkomstlocatie, zodat mijn maatje en ik twee fietsen gedemonteerd en wel in een fiësta gepropt hebben en aldaar aangekomen, werden alle collega's met bussen naar Rhenen gebracht. Van de bikers werd echter verwacht dat ze de 21 kilometer gingen fietsen. Normaal gesproken draaien we daar onze hand niet voor om, maar twee keer op een dag, na een 12-urig dienstverband was misschien iets te veel van het goede. En dat we zelf tot de conclusie moesten komen dat de weg, waarover de Koninklijke stoet zich zou begeven, niet voorzien was van afzetmateriaal en één van de drukste aanvoerroutes van publiek bleek te zijn, ach, die hebben we dan zelf maar leeggeveegd en afgezet net voordat de blauwe bus aankwam.
Kosten nog moeite zijn gespaard. Personeel van alle afdelingen, helikopters,boten, motorfietsen, nieuwe materialen, een gigantisch lunchpakket en een leuk presentje achteraf: het was allemaal de moeite waard. Maar wat ij het meeste trof, was dat toen het gezelschap vertrokken was en wij het verlof kregen om weer terug te keren naar de bussen, we applaus kregen van de bewoners en omstanders van Rhenen. Omdat het een feest was gebleven zonder één wanklank, omdat alles veilig en soepel was verlopen, en omdat wij daarvoor zo akelig vroeg begonnen waren. Dat was een warm bad van waardering. Zo voelde het bij mij.
Ik was kapot aan het einde van de dag en ik lag er vroeg in, maar ik heb het graag gedaan.
En oh ja: Deze week is de tweeduizendste bezoeker geweest! Dank daarvoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten