Strafonderzoeken naar ambtenaren en politieagenten in het bijzonder zijn niets nieuws. Een bericht over de Belgische Politie afgelopen week deed de wenkbrauwen toch wel even fronsen. Politiemannen zijn brokkenmakers, zo moet u weten. Aanrijdingen zijn aan de orde van de dag. Niet van die grote ongelukken, met letsel en zo, maar kleine aanrijdingen met schade, wat de Amerikanen fender-benders noemen. Een kwart van de aanrijdingen bij de Belgische Politie echter, gebeurde onder invloed van alcohol. Laat dat even op u inwerken: Belgische politiemensen schijnen dus, als ik de uitkomsten van het onderzoek mag geloven, regelmatig onder invloed te rijden en te werken. Er wordt dus gedronken vlak voor, of zelfs tijdens het werk. Dat is in Nederland echt onbestaanbaar. Zelfs met de komst van smakelijk alcoholvrij bier is het als politieman not done om met een schuimend glas bij je lunchpauze te zitten. Wat die reclame met filmster Charlie Sheen - die zeker niet in zijn eerste biertje gestikt is - ook mag beweren.
Ik had er van de week een leuke discussie over met Koos Spee via Twitter. Koos Spee, de goeroe van de alcohol - en snelheidscontroles, stelde dat het een goede zaak was dat pompstations geen alcohol mochten verkopen van de rechter. Dit zou gelijk staan met de kat op het spek binden, zeg maar. Ik vroeg me af of cijfers uit Duitsland, waar je bij een benzinepomp werkelijk alle soorten spiritualiën kunt krijgen, anders zijn. Ik kreeg als antwoord terug dat er in Nederland 32 verkeersdoden vallen per miljoen inwoners en in Duitsland 44 verkeersdoden per miljoen inwoners. En 25 % van die verkeersdoden zou direct of indirect tee wijten zijn aan alcoholgebruik. Toen ik stelde dat we niet meer genoeg mensen hadden om van die grote alcoholcontroles op te zetten zoals je die een jaar of twee geleden nog regelmatig zag, gaf mr. Spee als antwoord, dat we nog mensen genoeg hadden maar dat er andere keuzes worden gemaakt.
Hij heeft gelijk en ik heb ook gelijk. We hebben niet genoeg man om alles te kunnen doen wat de maatschappij van ons verlangt. En er zijn inderdaad andere keuzes gemaakt. Het AD gezien afgelopen week, met dat artikel over mobiel banditisme? Nederland wordt leeggeroofd door bendes uit Oost-Europese landen. Van alle inbraken in Nederland worden er maar 10 % opgelost, en dan ben ik nog optimistisch. Een inbraak heeft veel impact, maar hoe groot is de impact van een zwaar ongeluk met letsel of zelfs dodelijke afloop waarbij alcohol in het spel is? Bij een alcoholcontrole zie je zelden chagrijnige gezichten, behalve bij degenen die gepakt worden. Iedereen vindt het een goeie zaak. Bij een inbraak - waar we steevast te laat komen, hoe bitter dat ook is- is iedereen sceptisch. We horen er nooit meer iets van. De politie doet er niets aan.
Als het om inbraken gaat, zijn we afhankelijk van mensen die hun buurt het beste kennen en verdachte situaties melden. Van toevalligheden, als je het zo wilt stellen. Gisterenavond nog, vonden een aantal jochies tijdens het zwemmen een aantal sieraden in het water, die waarschijnlijk van een inbraak afkomstig zijn. Dat geeft weer een aanknopingspunt. Langzaam komen we er wel, maar we moeten de focus verleggen en een andere werkwijze ontwikkelen. Boefjes waarvan we weten, of op zijn minst vermoeden, dat ze op inbrekerspad zijn, stalken, plat controleren en voor elke overtreding schrijven. En vooral: alle informatie vastleggen als ze ergens gezien zijn. En met wie, in welk voertuig, wat voor kleding droegen ze.
Inmiddels is mijn wijkchef, altijd een trouw lezer van mijn stukjes, verkast naar een nieuwe stek. en hebben we weer een nieuwe wijkchef. Een vrouwelijke, deze keer. Niet dat dat er iets toe doet, maar het is voor mij een primeur. We zijn elkaar nog een beetje aan het aftasten, figuurlijk dan. Chefs komen en gaan. En sommigen laten een grotere indruk achter dan anderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten