De minister heeft gesproken. Het gebruik van Boa's ( bijzondere opsporingsambtenaren)door gemeentes gaat zo goed, dat het gebruik ervan wordt verruimd. Het wordt gemeentes toegestaan om meer Boa's in te huren, vaak via beveiligingsbedrijven. Deze boa's kunnen controleren op allerhande wetgeving, zoals milieu, openbaar vervoer, openbare ruimte cetera.
Boa's zijn nu nog nauwelijks herkenbaar, alleen door een tekentje op hun uniform van een vuist met een duimpje er bovenop. Maar in 2014 krijgen alle boa's hetzelfde uniform. Net zoals de politie overigens, waar gisteren de eerste officiële foto's van verschenen.
Veel mensen weten niet eens wat een boa is. Welnu, even een stukje opheldering. Een politieambtenaar is volgens artikel 141 van het Wetboek van Strafvordering belast met de opsporing van strafbare feiten. Omdat er geen limitatieve opsomming aan het artikel is gehangen, betekent dat, dat een politieagent ALLE strafbare feiten mag opsporen. Hij is dus een Algemeen opsporingsambtenaar. Een Bijzondere opsporingsambtenaar wordt benoemd in het volgende artikel. Dit is een aangewezen persoon die door de minister of het college van Procureurs generaal een akte tot opsporing heeft gekregen, waarin precies is afgebakend voor welke feitensoorten deze opsporingsbevoegdheid geldig is. Beveiligingsbeambten zijn geen Boa's, hebben geen opsporingsbevoegdheid en doen aanhoudingen voor bijvoorbeeld winkeldiefstal op grond van artikel 53 van het wetboek van Strafvordering. Iedereen - dus ook u!- is bevoegd een verdachte van een strafbaar feit op heterdaad aan te houden. Je ziet Boa's in het openbare leven bijvoorbeeld in de tram, als controleurs. In de vrije natuur, als boswachters of natuuropzichters. In het uitgaansleven, als controleurs van de Voedsel- en warenautoriteit of Milieudiensten. Ze zijn er meer dan je denkt. Begin 2013 telde ons land 30.000 Boa's, tegen 55.000 politieagenten.
Een Boa moet vaak aan meer eisen voldoen dan een politieagent. Zo moet een Boa iedere vijf jaar opnieuw examen doen om zijn of haar akte geldig te houden. Een politieman hoeft dat niet, op een jaarlijkse toets voor de ambtsinstructie waar geweldsgebruik in is geregeld.
Het wordt gemeentes dus toegestaan om meer Boa's in te huren, bijvoorbeeld bij grote evenementen of festiviteiten, maar ook bij calamiteiten of als er meer toezicht op straat nodig is en de politie dit niet kan leveren. Een rijke gemeente kan dus meer toezicht inkopen dan een arme gemeente. En dat doet toch denken aan een stukje rechtsongelijkheid. Want als een gemeente heel veel toezicht in kan kopen, zal de politie haar toezicht verschuiven naar andere gebieden. Dat kan goed, maar ook slecht uitpakken. Een politie zou zich meer op woninginbrekers kunnen storten, maar ook meer tijd voor opleidingen kunnen inplannen ( want de Boa's vangen de eerste klappen op) . Een slim beveiligingsbedrijf zal dus nu haar mensen aansporen om het Boa diploma te halen. En tegelijkertijd kan een gemeente, die nu Boa's in dienst heeft, deze ontslaan en voor een lagere beloning via een beveiligingsbedrijf in te huren. Want dat drukt niet zo zwaar meer op de betalingsbalans.
En wat was de reactie van de politiebonden op dit alles? Die waren bang dat er bonnenquota's terugkwamen. Want de Boa's worden ingehuurd en moeten zichzelf terugbetalen. Dus hoe meer bonnen zij schrijven, des te meer geld stroomt er in de staatskas en des te meer geld krijgen gemeentes voor het in stand houden van hun veiligheidsbeleid. En de politie kan dan niet achterblijven, dus moeten die ook meer bonnen gaan schrijven om hun bestaansrecht zeker te stellen.
De quota's zijn een paar jaar geleden afgeschaft en dat was een zeer slechte stap. Ik kreeg van de week toevallig een staatje onder ogen met het aantal boetes dat mijn teamleden en ik hadden geschreven. Ik had er 78 in de afgelopen 12 maanden en was daarmee op-één-na-eerste. terwijl ik er vijf jaar geleden gemakkelijk 250 in het jaar schreef en dan was ik nog niet eens een strenge schrijver. Er waren collega's die in 12 maanden tijd niet meer dan 5 bonnen hadden geschreven.
Politiemensen worden aangenomen om strafbare feiten op te sporen en te beboeten als het om eenvoudige zaken gaat. Verkeerszaken, bijvoorbeeld, maar ook misdragingen in de openbare ruimte. Bonnen schrijven en mensen straffen voor verkeerd gedrag, in de hoop dat ze dat voortaan niet meer zullen doen, is dus corebusiness voor politiemensen. En als je de drang van bovenaf weghaalt om dat werk goed te blijven doen, krijg je een versnipperd beeld. En dat moet je niet willen. Dan raak je verstrikt in eigen beleid. waar jij voor schrijft, daar schrijf ik niet voor. Een slangenkuil, dat krijg je...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten