Totaal aantal pageviews

donderdag 25 juli 2013

Oog om oog...

Iedereen moest het natuurlijk zien, want het geeft voeding aan ons onderbuik gevoel. Waar ik het over heb? De  beelden van Hart van Nederland, waar de vader van de doodgereden Donnie Rog de dader in de rechtszaal aanvalt en een paar flinke tikken verkoopt. En Nederland juicht hem van harte toe.

Vanmorgen vond ik op face-book - ja, ook ik heb me laten meezuigen in dat fenomeen - een stuk van een oudere neef van me, die een epistel had geschreven of gekopieerd over de schande dat de dader van die dodelijk aanrijding zo'n lage straf opgelegd had gekregen, dat hij maar goed achterom moest kijken en dat hij al vele verkeersovertredingen had gepleegd, zelfs ná de dodelijke aanrijding. Het stuk eindigde met de opsomming van artikel 307 Wetboek van Strafrecht, namelijk dood door schuld. Het was nog vroeg in de ochtend en er hadden nog niet veel mensen op gereageerd. Ik kon het natuurlijk niet laten. Ik hap veel te makkelijk...

Laat ik vooropstellen dat het gebeurde een tragedie is voor iedereen. Niemand heeft dit gewild, niemand heeft het zien aankomen. Maar het is wél gebeurd. En bij strafbare feiten hebben we een systeem in Nederland van rechtspraak. De verdachte heeft rechten, soms meer dan het slachtoffer, zo lijkt het wel. maar het blijft het systeem waarmee we werken en wat we met zijn allen te respecteren hebben. Totdat we iets beters uitvinden.

Want- en dat stond ook in mijn reactie op het oorspronkelijke stukje - wat willen we dan? Moet de dader overgoten worden met pek en veren en de grens over gezet worden? Willen we een publieke executie op de Dam? Moet zijn familie vervolgd worden? Natuurlijk lees je op internet dergelijke geluiden, vaak van anonieme bronnen die de kans niet onbenut laten om te brallen dat we in een kutland leven, Justitie niets waard is en de rechtspraak en straffen hier een lachertje zijn en dat we vooral snel naar het Amerikaanse systeem toe moeten. Ik kan niet helpen te denken dat de mensen die dat roepen, vooral hun verlangens waarheid moeten maken en een poosje in Amerika gaan wonen. Kunnen ze eens kijken hoe leuk het is, als je een verkeersovertreding begaat en je benaderd wordt door een agent met een taser of een getrokken vuurwapen en je bij het eerste sein van protest een stroomstoot krijgt die je ter plekke incontinent maakt.

Het Amerikaanse systeem. Three strikes and you're out. Als je drie maal de wet overtreedt, dan ga je voor minimaal 20 jaar de gevangenis in. Goed zo, denken we. Dat systeem laat tenminste geen ruimte voor persoonlijke beslommeringen, levensomstandigheden en cultuur. Drie maal een koetjesreep gejat bij de Albert Heijn en je mag 20 jaar brommen in de Bijlmer bajes. Maar we vergeten dat het niet bepaald gratis is om iemand 20 jaar op te sluiten en dat hij na die 20 jaar ook weinig meer bij te dragen heeft aan de maatschappij.

Ik zou graag willen verwijzen naar een film die ik onlangs heb gezien. Ik vond de film, genaamd Unthinkable met Samuel L. Jackson in de hoofdrol, niet echt goed en op sommige punten grof en gemeen. Er zit een scene in waarin een verdachte van terrorisme met een hakbijl van enkele vingers ontdaan wordt. En dan moeten de door hem geplaatste bommen nog afgaan. Nee, het goeie van de film zit hem in de boodschap ( grappig, want Nederlands filmmaker Dick Maas, bekend van de Lift en Flodder  vertelde ooit in een interview dat je 'voor boodschappen maar naar de Albert Heijn moest gaan')  en die luidt: hoe ver ben je bereid om te gaan? Ben je bereid een verdachte te martelen om de waarheid te achterhalen en net zo erg als hem te worden? Zijn burgerrechten te schenden die ieder mens gegeven zijn? Zonder enige vorm van proces iemand opsluiten of terechtstellen? In Amerika kan dat echt, getuige de opsluitingen van terroristen van Al- Qaida in Guantánamo Bay, Cuba. Of hou je je aan je eigen ethische normen en doe je alles volgens de regels, zodat je zeker weet dat, als de dag komt dat je zelf ergens van beschuldigd wordt, je op diezelfde ethiek mag rekenen? Met de zekerheid dat je geen resultaten behaalt, maar achteraf ook niet van barbaarsheden beschuldigd kunt worden?

Voor allen onder u die denken dat Nederland slap straft: wij straffen harder dan de landen om ons heen. Onderzoek heeft dat uitgewezen. En een aanrijding in het verkeer is niet strafbaar volgens het Wetboek van Strafrecht, maar volgens de Wegenverkeerswet. En wel artikel 6 van die wet, die stelt dat :

Het is een ieder die aan het verkeer deelneemt verboden zich zodanig te gedragen dat een aan zijn schuld te wijten verkeersongeval plaatsvindt waardoor een ander wordt gedood of waardoor een ander zwaar lichamelijk letsel wordt toegebracht of zodanig lichamelijk letsel dat daaruit tijdelijke ziekte of verhindering in de uitoefening van de normale bezigheden ontstaat.
 
en de daarbij behorende strafbaarheidsstelling:
 
 
Artikel 175
1.
Overtreding van artikel 6 wordt gestraft met:
a. gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vierde categorie, indien het een ongeval betreft waardoor een ander wordt gedood;
b. gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en zes maanden of geldboete van de vierde categorie, indien het een ongeval betreft waardoor een ander lichamelijk letsel wordt toegebracht.
2.
Indien de schuld bestaat in roekeloosheid, wordt overtreding van artikel 6gestraft met:
a. gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie, indien het een ongeval betreft waardoor een ander wordt gedood;
b. gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vierde categorie, indien het een ongeval betreft waardoor een ander lichamelijk letsel wordt toegebracht.
3.
Indien de schuldige verkeerde in de toestand, bedoeld in artikel 8, eerste, tweede, derde of vierde lid, dan wel na het feit niet heeft voldaan aan een bevel, gegeven krachtens artikel 163, tweede, zesde, achtste of negende lid, of indien het feit is veroorzaakt of mede is veroorzaakt doordat hij een krachtens deze wet vastgestelde maximumsnelheid in ernstige mate heeft overschreden, dan wel zeer dicht achter een ander voertuig is gaan rijden, geen voorrang heeft verleend of gevaarlijk heeft ingehaald kunnen de in het eerste en tweede lid bepaalde gevangenisstraffen met de helft worden verhoogd.
 
Het laatste woord is aan de rechter, die onafhankelijk, zonder rekening te houden met druk van buitenaf, een oordeel moet vellen. En dat moet hij in deze zaak nog steeds doen. Want er ligt nu slechts een strafeis op tafel, nog geen uitspraak.
 
Oog om oog, tand om tand.  Voor een volk dat steeds meet ontkerkt raakt, houden we er oudtestamentische ( boek Exodus 21:24)  opvattingen op na. Het klinkt leuk, maar het is niet werkbaar noch wenselijk. Geloof me.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten