Iedereen heeft op zijn tijd behoefte aan ontspanning. Even de batterijen opladen om er vervolgens weer hard tegenaan te kunnen. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. Ik doe het voornamelijk door veel te slapen, boeken te lezen en met de hond te gaan lopen, hoewel sporten ook hoog op mijn verlanglijstje staat.
Van de baas krijgen we ook ontspanning aangeboden, in de vorm van een stuk teambuilding. Eens per jaar mogen we twee dagen de hei op om te ontspannen, om leuke dingen te doen en een hapje en een drankje te nuttigen. Hoewel het budget hiervoor hopeloos ontoereikend is voor de meeste leuke dingen, weten we er toch altijd wel wat van te maken. De tweede dag is overigens voor eigen rekening en in de nabije toekomst zal die tweede dag helemaal verdwijnen, omdat - in ons geval - het basisteam in zijn geheel op teamdag zal gaan. En hoewel niemand het echt wil, bestaat er tussen de twee opstartlocaties nog een teveel wij-zij gevoel om dat goed te kunnen doen slagen.
We hebben al heel veel vreemde en leuke dingen gedaan, de afgelopen jaren. Was het in eerste instantie nog zo dat er tenminste een va-gerelateerd element in moest zitten, de laatste jaren is ook dat naar de achtergrond verdwenen. We hebben vorig jaar boogschieten en fierljeppen gedaan en kanovaren. Gourmetten is altijd een goeie. Een speurtocht in de sporen van rechercheur de Cock door de Rosse buurt van Amsterdam. Skiën in een indoorhal. Hindernisbanen, schieten en balspelen - we hebben het allemaal gedaan. We zijn zelfs - bij hoge uitzondering - met het hele team een week gaan skiën in Zwitserland, omdat onze toenmalige teamchef daar contacten had. Sindsdien ben ik behept met het wintersportvirus, maar dat is een ander verhaal.
Nu gaan we morgen weer op teamdag en ik heb er geen spat zin in! Hoe dat komt, kan ik voor mezelf niet echt verklaren, behalve dan dat het gedwongen karakter ervan me tegen is gaan staan. Ook het feit dat de organisatie steevast schijnt te denken dat je vooral ver weg moet gaan om iets leuks te gaan doen, is ook een drempel voor mij. In de afgelopen twee teamdagen zijn we al naar Friesland en Oost-Groningen gegaan, terwijl er dichterbij zat leuks te vinden is. Daarnaast merk ik - dat zal wel iets met ouder worden te maken hebben - dat ik er niet meer van houd om in het ongewisse gelaten te worden. Ik wil weten wat we gaan doen, wil een bepaalde zekerheid over de verblijflocatie. Wat kan ik daar verwachten. Kun je er even in alle rust douchen, even zitten, een hapje eten enzovoorts?
Nu zullen er ongetwijfeld mensen zijn die zeggen dat ik niet zo moet zeuren en dat i blij moet zijn met alle moeite die de organisatie heeft gedaan om ons een leuke dag te bezorgen. Dat is ergens ook wel zo, maar ik kan het gevoel van onbehagen toch niet opzij zetten. Ik heb dat ook gewoon kenbaar gemaakt aan de teamleiding en de organisatie, maar of mijn bezwaren echt gehoord werden, waag i te betwijfelen. Ik heb even geaarzeld of ik dan helemaal niet mee zou gaan ( ik zou met mijn gechagrijn de sfeer voor de rest niet willen bederven, want zo goed ken ik mezelf dan ook wel weer) maar dat wil ik dan ook weer niet.
Als ik het zelf mocht bepalen, zou ik een locatie boeken en eten en drinken verzorgen en dan gewoon iedereen vrij laten om te doen en te laten wat hij wilde. Gewoon even lekker ontspannen, een drankje en een spelletje, maar vooral niks moeten . Want dat is vooral ontspanning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten