Het was een nieuwsberichtje waar ik hartelijk om moest lachen vanmorgen: de politie in Almelo heeft een Poolse veelpleger, die het afgelopen half jaar al 66 maal was aangehouden voor winkeldiefstallen, een enkeltje Berlijn gegeven en op de trein gezet. Ze stelden, dat de tijd die in het afhandelen van deze winkeldiefstallen zó groot was, dat het niet naar de buitenwereld te verantwoorden was.
Ga maar na. De winkeldief wordt aangehouden, moet worden overgebracht naar het cellencomplex, moet worden afgehoord ( gelukkig zijn de meeste Polen niet zoveel in een gesprek met een raadsman, anders zou het hele proces nog meer vertraging hebben opgelopen), dan moet Justitie er iets van vinden en dan kan meneer weer gaan. 66 keer in het laatste half jaar, dat is gemiddeld eens in de drie dagen! Voordat Justitie er iets van gevonden heeft, echter, kan er zo maar een jaar verstreken zijn en dan nog is de helft van de zaken niet op zitting geweest. Vandaar dat staatssecretaris Fred Teeven wil, dat veroordeelden al 30 dagen na hun vonnis de gevangenis in gaan. Wat is er dan gebeurd me direct opsluiting, zodra de hamer van de rechter zijn laatste klap heeft gegeven?
En het is al van alle tijden, dat zwervers, overlastgevers, klap- en landlopers en veelplegers is een busje worden geladen en op de Utrechtsebrug ( in ons geval) eruit worden geflikkerd met de boodschap niet meer terug te komen. Het is niet fraai, niet eerlijk, maar soms kies je voor de oplossing die werkt, ook als dat betekent dat je iemand anders met jouw probleem opzadelt. Maar ach, als we nou toch één Politie geworden zijn, waarom mag de rest van de organisatie dan niet helpen met het oplossen van mijn probleem? toch?
Over justitie gesproken, soms gaat er echt wel iets goed. Afgelopen week zijn drie van mijn lokale boefjes veroordeeld tot gevangenisstraffen van 4 jaar, waarvan 18 maanden voorwaardelijk, voor het plegen van een overval. De eerste werd door omstanders van zijn brommer getrokken, dus ontkennen was er voor hem niet bij. De twee anderen echter, werden na degelijk recherchewerk achterover getrokken en vastgehouden. Zij weigerden echter een verklaring af te leggen en beriepen zich op hun zwijgrecht. Dat mag, want het is een recht. Zelfs in de rechtszaal hielden ze dat vol en verklaarden vertrouwen te hebben in hun advocaat en niets te willen zeggen. De rechter pareerde dat met de stelling, dat vertrouwen goed was en dat ze inderdaad het recht hadden om geen verklaring te leggen, maar dat hun advocaat niet kon verklaren waarom er zoveel toevalligheden waren, zoveel bewijs, dat ze daadwerkelijk bij de overval betrokken waren geweest. Desondanks volhardden ze in stilzwijgen. En de rechter heeft gezegd dat als er geen aannemende verklaring kwam, hij niet anders on dan aannemen dat ze schuldig waren. 1-0 voor de rechterlijke macht. Er zal vast een hoger beroep uit voortkomen, maar sinds de aanhoudingen is het erg stil geweest op straat en zijn het aantal eenvoudige kraakjes, waar we zo'n kast van hadden, teruggebracht tot nul. En dat zegt ook wel iets, vind ik.
Nee, veelplegers, draaideurcriminelen of onverbeterlijke boeven: ons rechtssysteem is daar nog lang niet op aangepast. En aanpassingen kosten tijd, zegt men dan. Ik zeg: we lopen achter de feiten aan. Jammer dat wij in de gemeente geen treinstation met een internationale verbinding hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten