Zoenoffer

De afgelopen dagen kenmerkten zich weer door alle hectiek rondom de komende jaarwisseling. Waar gewone  mensen zich druk maken over vuurwerk, oliebollen en 'is er wel genoeg eten in huis ' maakt de politie zich ook zorgen over vuurwerk ( maar dan de zwaarte ervan), over de tweederangs oliebollen die gelukkig niet door het AD zijn getest en over 'waar zullen ze ons nu qua eten weer mee afschepen '. Dan wordt er druk geïmproviseerd, mensen maken zelf hapjes en nemen die mee. Je leert om te overleven.

Ook de korpsleiding maakt zich druk. Ruim 10.000 agenten werden ingezet tijdens de jaarwisseling, een zesde van het totaal aantal politiemensen in Nederland. En ondanks de campagnes vooraf over vuurwerkmisbruik en de gevaren daarvan, ging het toch weer een aantal malen gruwelijk fout. En ondanks de eveneens zo uitputtende campagnes 'handen af van onze hulpverleners 'ging het óók op dat vlak weer een aantal keren fout. Ruim 800 mensen werden aangehouden. De schade bedroeg ruim 9 miljoen euro. De brandweer en ambulance moest bijna 42 % meer dan vorig jaar een beroep doen op de politie om veilig haar werkzaamheden uit te kunnen voeren. Brandweermensen, waar ik best even een lans voor wil breken, die 'gewone ' burgers zijn die van huis komen om mensen te helpen. Ik snap niet dat ze daar niet wat vaker de hogedrukslang uitrollen en dat geteisem wegspuiten, maar ik snap wel meer dingen niet.

Met al dat campagnegeweld sneeuwde de laatste interne campagne van de NP ietwat onder. Dat ging ongeveer zo. Opeens stond er een man in de teamkamer die ik kende van een aantal Multiculturele lesprogramma's uit het verre verleden. Hij overhandigde een stapeltje foldertjes, die verwezen naar een intranetpagina. Waar ons in fijne taal werd uitgelegd, dat de gewoonte om in Nederland het nieuwe jaar en de beste wensen met drie zoenen in te luiden, lang niet altijd geaccepteerd wordt.

.........


Dan val je toch he-le-maal stil. Gelukkig dat dit soort dingen echt gebeuren, want anders had ik vrij weinig om over te schrijven. Maar toch.

Politiemensen delen lief en leed met elkaar. Tijdens eenzame uren in de surveillanceauto kom je soms meer over je maatje te weten dan zijn of haar eigen echtgenoot weet. Soms zijn het dingen die je helemaal niet wilt weten, maar vooruit. Je bouwt een vertrouwensband op. Dan zal je toch wel weten of die collega het op prijs stelt, om haar wang tegen de jouwe te drukken en smakgeluiden in de buurt van elkaars oren te maken? Kom op zeg! Folders en een intranetpagina, wat heeft dat wel niet gekost aan tijd, moeite en geld? De folder, die ons nota bene aanraadde om, als we niet wilde zoenen of gezoend worden, met een uitgestrekte hand iemand te benaderen zodat deze daaruit kon opmaken, dat je niet gezoend wilde worden.

Na openbaring van deze wijsheden heb ik een mannelijke collega spontaan drie zoenen op zijn wang gegeven, die overigens net zo ernstig beantwoord werden. Zo. Vragen, iemand? Waar gaan we het nu eens over hebben?