Prikkelen

Ik had laatst een interessante discussie met iemand. Die iemand is een vriend van me die in het buitenland woont, maar om zijn privacy te respecteren al ik zijn naam niet noemen. Het was ook eigenlijk een discussie van niks. Het was meer een uitwisseling van tweets. Ik had mijn vorige stukje geschreven over het hemelvaartweekend en  kennelijk als reactie daarop kreeg ik een tweet waarin stond "en jij denkt dat het toeval is dat degene die het systeem het minst analyseren aangesteld worden om het te verdedigen?"

Ik begreep het wel en ik begreep het niet. Ziet u, mijn vriend is iemand die graag plaagstootjes uitdeelt met de kennelijke bedoeling om mensen aan het denken te zetten, om de discussie aan te wakkeren. Hij woont in het buitenland maar is geboren in Nederland. Hij heeft echter een hekel gekregen aan de Nederlandse politiek en de levenshouding van Nederlanders, en steekt dat niet onder stoelen of banken. Ik heb normaal gesproken niet veel op met mensen die afgeven op Nederland en vaak denk ik dan "ga dan weg, als het je hier niet bevalt". Dat heeft hij ook gedaan en daarmee steeg hij in mijn achting.

Maar aan de andere kant zag ik het als een beschuldiging aan mijn adres. Hij dichtte mij kennelijk toe dat ik niet geneigd was het systeem, waar ik immers een klein onderdeel van uitmaak, te analyseren. Juist ómdat ik een onderdeel ben, omdat het systeem mij ook in leven houdt, zou ik niet genegen zijn om vraagtekens te plaatsen bij de werking van het systeem dat wij kennen als rijksoverheid en volgzaam zou doen wat mij wordt opgedragen. Ik vond de toonzetting minderwaardig en tweette dat terug.

Hij antwoordde vervolgens" Niks minderwaardigs aan. Een agent die het systeem in twijfel trekt functioneert niet. Daardoor zijn het vaak de volgzame types".  Omdat ik mijn vriend ken, begreep ik zijn stellingname, maar wist ook dat hij ernaast zat. Want de gemiddelde Nederlandse politieman- of vrouw, is vaak helemaal niet volgzaam. Hij ( of zij) heeft een grote handelingsvrijheid, mag vaak zelf beslissen hoe hij zaken aanpakt en afhandelt. Mag  het systeem becommentariëren, mag kritiek hebben en wordt door de chefs vaak uitgenodigd om die kritiek te uiten en mee te denken aan een oplossing. Oplossingen die vaak in praktijk gebracht worden. En niet eens om meerdere eer en glorie te oogsten, maar gewoon, om het werk werkbaarder te maken. Natuurlijk, ieder systeem kent zijn volgers. Degene die trachten niet op te vallen, maar met de stroom mee te gaan. Die niet origineel zijn. Maar neem van mij aan, dat de succesvolle agenten hun mond hebben opengetrokken. Denk maar an de politiechef uit Zeeland- Westbrabant, Hans Visser, die de boetebedragen in Nederland 'absurd hoog' noemde en gelijk onder uit de zak kreeg van Minister Opstelten. Maar tegelijkertijd lof oogstte uit zijn eigen organisatie en uit de pers, zodat de minister uiteindelijk in een kamerdebat toch moest toezeggen bij een volgende verhoging van de boetebedragen  die er onvermijdelijk gaat komen - eerst de effecten van die verhoging op het politiewerk te zullen laten bestuderen.

In deze blog heb ik veel geschreven over boetebedragen en de aarzeling die collega's hebben om boetes uit te schrijven en dat ik die aarzeling zelf zelden of nooit ken. Gisterenavond heb ik iemand opgeschreven die met een bromfiets over het trottoir reed, in de volle wetenschap dat de boete hoog was en dat deze jongeman die avond en de komende avonden voor de staatskas moest werken. De manier waarop hij zijn overtreding pleegde- met totale minachting voor de veiligheid van de voetgangers en de regels - gaf mij echter de overtuiging dat hij de boete echt wel verdiend had. De rest van de avond - het dorp is klein, dus ik kwam nog een paar keer langs dezelfde locatie - zag ik hem netjes met zijn brommert naar de stoeprand lopen en daar pas de motor starten en wegrijden. Dan heeft het toch effect gehad, dacht ik, en daarbij is zijn verhaal de beste reclame die ik me kan wensen. Want zijn collega's zullen voorlopig óók niet op de stoep rijden. Dan komen de pizza's maar vijf minuten later.

Discussies zijn bedoeld om te prikkelen, om na te denken over je gedrag, je houding, je opvattingen. Soms zetten discussies de verhoudingen, vriendschappen, relaties,  even op scherp. Maar daarna, als je aken geanalyseerd hebt en je weet war je staat en je respect kunt opbrengen voor elkaars standpunten, kun je gewoon weer verder met elkaar.