Mijn favoriet nieuwssite kopte gisterenavond dat "aspirant-agenten en dienstwapens een gevaarlijke situatie kan zijn". Ik dacht: ja hoor, daar gaan we weer. Maar gaandeweg het artikel moest ik ze toch wel enigszins gelijk geven. Want de berichtgeving in de pers de laatste tijd doet niet hoopvol stemmen. Drie incidenten die eruit springen de laatste tijd zijn natuurlijk de vreselijke moord op een cassiere in Almelo door een aspirant uit Amsterdam-Amstelland, de zelfmoord van eveneens een aspirant uit datzelfde korps en de - nu nog steeds- vermiste politieman uit Groningen, die zijn dienstwapen heeft meegenomen en waarvan elk spoor tot op heden ontbreekt.
De politie heeft van oudsher het geweldsmonopolie: de enige organisatie die, binnen de landsgrenzen, gelegitimeerd geweld mag gebruiken, mits redelijk in verhouding tot het te bereiken doel en beëindiging van het geweld als dat doel is bereikt. Er is geen goed punt in een opleiding of carriére van een politieman- of vrouw om hem/haar vertrouwd te maken met een vuurwapen. Toen ik de opleiding volgde, kregen we ruwweg in de vierde maand schietles en een vuurwapen. Dat is nu ruwweg hetzelfde. Maar aangezien je nooit in iemands anders hart kunt kijken, weet je ook nooit wat daarin leeft. Je kunt alleen maar hopen dat de psychologen bij de selectie hun werk goed hebben gedaan.
Door de tijd hebben wij ook werkstudenten of volledig afgestudeerde collega's gekend wier dienstverband beëindigd werd, naar eigen keus of die van de organisatie. Bij hen werd vrijwel direct hun wapen ingenomen, zodat ze niet op verkeerde gedachten konden komen. Uitzonderingen zijn er op iedere regel: een werkstudent die onlangs ons team moest verlaten omdat hij vanwege zijn medische conditie de opleiding niet kon en mocht voltooien, kreeg op zaterdag - de dag dat er werkelijk niemand bij de politie overdag in het bureau is, behalve een vijftal collega's die de noodhulp bemensen - ruimschoots de gelegenheid om zijn uniform en wapen in te leveren. Ik vraag me af of daar toezicht op was. En enkele jaren geleden kwam een collega, die enkele maanden daarvoor met pensioen was gegaan, een bakkie doen bij zijn oud-collega's op kantoor. Hij bemerkte dat zijn toegangspas nog niet geblokkeerd was, dat zijn password voor de computer nog steeds werkte en, omdat ze zijn sleutels niet hadden teruggevraagd, hij zo bij zijn wapenkluis kon, waar zijn pistool en pepperspray gewoon op hem lagen te wachten.
Er zal meer controle en discipline moeten komen als het gaat om politie en vuurwapens. Niet zozeer op het gebruik ervan, maar wel op het opbergen ervan. Ik hoorde van collega's bij het KLPD Driebergen, dat zij onlangs doorzichte, perspexglazen wapenkluizen hebben gekregen met aparte vakken voor de munitie en houders. Zodat iedereen kan zien welke dienstwapens er zijn en welke er zouden móeten zijn. Da's trouwens vrij nieuw hoor, die aparte vakken. Iedere sportschutter die zijn munitie opbergt bij zijn wapens raakt zijn verlof kwijt, maar de politie legt vrolijk alles in hetzelfde vak.
Ik heb redelijk wat ervaring met vuurwapens. Ik ben lid geweest van een schietvereniging. U kent dat wel ( of niet): dan krijg je les van kromme, oude mannetjes met ervaring uit de tweede wereldoorlog waar je rustig een schop voor je hol kreeg als je iets fout deed. Ik heb in dienst gezeten en daar leren schieten op de karabijn en de UZI. En nu bij de politie. Ik ben de enige op het bureau die consequent aan het begin van de dienst zijn wapen doorlaadt. En na de dienst weer ontlaadt. Dat is voor mij een ritueel van veiligheid, maar wat mij betreft zou iedereen dat moeten doen. Gewoon, om te weten dat je wapen leeg is.
Veiligheid, veiligheid, veiligheid. Als het aankomt op wapens kun je niet zeker genoeg zijn. Een vuurwapen is altijd geladen, daar ga je van uit. Ik pretendeer niet de oplossing te weten voor de problemen ( voor een keertje). Ik hoop alleen dat de collega uit Groningen, Friso Wouda, in goede gezondheid wordt gevonden. En dat er een volkomen logische reden is dat hij zijn vuurwapen heeft meegenomen. Hoewel ik twijfel aan dat laatste....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten