De afgelopen dagen tekenden zich door hectiek. Niet omdat het nou zo druk is. Eigenlijk mogen we onze handen dichtknijpen bij ons huidige criminaliteitsbeeld als je dat vergelijkt met naburige gemeenten. Weinig woninginbraken, één auto-inbraakje, het blijft rustig. Stilte voor de storm? Er is soms gewoon geen verklaring voor, al maken we als politie onszelf soms wijs dat het komt door onze constante aanwezigheid op straat. Dat zal er best aan bijdragen, maar geluk komt zeker om de hoek kijken.
Waar was ik dan zo druk mee? Losse eindjes en eigen koninkrijkjes, als ik het in weinig woorden moet samenvatten. Net als iedere wijkagent heb ik een aantal strafzaken onder mijn beheer. Vernieling van een ruit als gevolg van een burenruzie, oplichting en pesterijen over het internet, computervredebreuk en drugshandel. Een paar zaken liggen stil en met andere kom ik steeds kleine stapjes verder. Vooral dat computervredebreuk is een hoofdpijndossier. Als je ex-vriend bijvoorbeeld jouw wachtwoord gebruikt om op jouw hotmail of live-account in te loggen, pleegt hij het strafbare feit computervredebreuk. Hij had niks te zoeken in die account. Vervelende is, dat Microsoft eigenaar is van hotmail en dat bevragingen, dus met vorderingen, rechtshulpverzoeken en officieren van Justitie uitgevochten moeten worden. En ondersteunende afdelingen die allemaal schermen met een eigen protocol over Hoe Dingen Moeten Lopen ( en wee degene die van dat protocol afwijkt) zijn niet bepaald een hulp in dit soort zaken. Als je namelijk een vordering indient waar een fout in zit bellen ze jou niet op. Nee, als ik na twee weken bel om te vragen naar de stand van zaken, dan zeggen ze doodleuk dat ik een fout heb gemaakt en dat de vordering in de prullenbak is verdwenen. Dan kan ik weer overnieuw beginnen. Eigenlijk is internet nergens goed voor: er komt alleen maar ellende van.
Verder ben ik druk met een opleiding die volgende week gaat beginnen, maar waar op het laatste moment erg veel voor moest worden geregeld, vooral op het gebied van verzorging en overnachting. En over wie-gaat-dat-betalen-zoete-lieve-gerritje. Uiteindelijk heb ik gewonnen ( denk ik) maar niks is zeker.
Ik mocht deze week ook nog twee keer leiding geven aan zowel mijn eigen team als een clubje noodhulpers en dat neemt ook de nodige zorgen met zich mee. Gesprekken met buurtbewoners. Gesprekken met woningbouw. Vergaderingen met de gemeente over wéér een festival. Vastlopende computers. Een chef die veel afwezig is vanwege examens. ( hij leest dit waarschijnlijk ook, en hij is ook nog geslaagd ervoor, dus gefeliciteerd!). Veel gedroomd over het werk afgelopen week, met collega's in potsierlijke poses en rollen. Teken dat ik ook 's nachts veel te druk met werk bezig ben. Gewoon, druk met de beslommeringen van alledag. Ik ben kapot als ik thuiskom, maar ik heb een mooie en uitdagende baan. En dat is ook wat waard. Gelukkig kan ik het komende weekend lekker op de fiets naar buiten. Als iedereen nou een beetje lief is voor elkaar, dan komt het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten