Er was een tijd dat, wanneer iets op beeld vastgelegd werd, het als absolute waarheid werd beschouwd. Een foto zegt meer als 1000 woorden, is het spreekwoord. In de moderne tijd, met software om beelden niet alleen scherper te maken, maar ook allerlei objecten en omstandigheden toe te voegen of te veranderen die er eerst niet waren, gaat dat spreekwoord nauwelijks meer op. Zomaar een gedachte die me te binnen schoot na een discussie op twitter. Ik had vrijdag namelijk beelden binnengekregen van drie dames, die van winkeldiefstal en wisseltrucs hun beroep hebben gemaakt. De winkel waar de beelden gemaakt waren, beschikt over een redelijk hoogwaardig camerasysteem. De beelden die we aangeleverd kregen echter, waren zo dramatisch slecht dat ik mijn eigen vrouw er nog niet op herkend zou hebben. Ik plaatste daarover een tweet waarin min of meer stond, dat in dit digitale tijdperk de algemene kwaliteit van de beelden die wij als politie opvroegen, zeer slecht te noemen was. Een ondernemer ging daartegen in beroep en vond, dat camerabeelden van een particulier of een ondernemer een extraatje waren en dat de politie daaraan geen eisen behoorde te stellen. Zeker omdat wij de kosten voor dat systeem niet betalen. Ik ging daar weer tegen in, omdat ik iets weet wat niet heel veel kleine ondernemers weten, namelijk dat je van het ministerie van Economische zaken een bedrag van 10.000 euro kunt krijgen om de veiligheid van je winkel op vlieghoogte te brengen. Uiteindelijk stopte de discussie, maar ik bleef met een onbevredigend gevoel achter.
Ik moet eerlijk zijn en ook de hand in eigen boezem steken. Het probleem ligt namelijk niet alleen maar bij de ondernemers, maar ook bij het OM en de politie. De ondernemers kopen een systeem, maar onderhouden dat niet altijd even goed - cameralenzen moeten echt om de zoveel tijd schoongemaakt worden en videobanden ( ze bestaan echt nog!) moeten vervangen worden - maar het OM gooit huizenhoge barrières op als het gaat om het verkrijgen van de beelden en de politie, als ze al niet kwijtraken, weet niet hoe ze de beelden technisch kunnen opwaarderen om een goede herkenning mogelijk te maken. Kwijtraken, zegt u? Helaas is het al meerdere malen gebeurd, dat de beelddragers tussen mijn bureau en het uitkijkstation verloren gingen. Nee, dat klopt. We hebben geen computer op ons eigen bureau waarin we een simpele CD-ROM kunnen stoppen en uitkijken. En er zelf een neerzetten als iemand thuis zijn computer heeft vervangen, is verboden, want dan komt de leverancier in opstand en roept luidkeels "contractbreuk" en stapt naar de rechter. En dan, als de kwaliteit echt zo slecht is als ik beschreef, dan is er geen verbeteringssoftware beschikbaar of iemand die daarmee om zou kunnen gaan. Op hoger niveau, bij de Nationale recherche of bij de afdeling Forensische Opsporing ( wat vroeger de technische recherche heette), daar hebben ze dat soort speeltjes en kennis wel, maar die zijn stervensdruk en moeten dus een keuze maken tussen de grote en kleine misdrijven. Er wordt stelselmatig voor de grote gekozen, maar daarbij wordt wel vergeten dat burgers meer last hebben van kleine criminaliteit.
Dus wat moet er gebeuren? Meer zorgvuldigheid, meer opgeleide mensen en meer en betere apparatuur en software. Want uiteindelijk is de bewijskracht van foto's en films nog altijd even hoog. Kijk maar naar de rellen in Haren en in Utrecht rondom de voetbalwedstrijd met Twente. Daarom heeft de Mobiele Eenheid al jaren een video-eenheid, een cameravoertuig die foto's en opnames maakt van alle aanwezigheid voor het geval dat er strafrechtelijk bewijs nodig is.
Smile, you're on candid camera.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten