Misschien dat de gemiddelde beroepscrimineel de titel van dit verhaal niet graag hoort; het betekent dat er een team van goed getrainde en absoluut onopvallende specialisten achter hem aan zit om zijn handel en wandel vast te leggen. Vroeger werd die afdeling de 'volgerij' genoemd, tegenwoordig staan ze bekend onder een afkorting die u toch niets zegt. Al heel vroeg besefte de recherche dat het laten volgen van criminelen onschatbare informatie opleverde ( de techniek van telefoontappen bestond toen nog niet). Immers, aan het gedrag, de plaatsen waar iemand naartoe ging en met wie hij omging bracht patronen aan het licht die tot dan toe onbekend waren.
Ik word óók gevolgd. Niet omdat ik een beroepscrimineel ben- echt niet! - aar omdat ik voor mijn werk als wijkagent de waarden van een twitteraccount inzag. Eén van mijn collega's begon ermee en oogstte zoveel volgers en ontmoetingen ( hij noemde ze 'meet & tweet) dat ik het schaamteloos heb gestolen. Een goeie twee maanden geleden zat ik op 900 volgers en mijn chef kwam met het idee dat ik bij de 1000ste volger een burger kon uitkiezen om een dienst mee te lopen. Ik heb dit idee gepost op twitter en mijn volgersaantal steeg dramatisch. Toen de teller inderdaad de 1000 had bereikt heb ik een aantal mensen geselecteerd en even wat graafwerk naar hun achtergronden gedaan: ik kon het immers niet maken om een crimineel of iemand met criminele banden mee te nemen op surveillance. De keus viel uiteindelijk op een jongedame die studeert voor verzorgende en door wil gaan voor verpleegkunde, maar een enthousiast volger is van alles wat met politie te maken heeft. Gisterenavond, tijdens de openbare orde dienst is ze met me meegeweest. En omdat de pers ook twitter afspeurt naar scoops ( één van mijn collega's klaagde laatst dat hij zijn tweets onverkort terug zag in de lokale pers, zonder dat er verder navraag naar gedaan was of achtergronden waren onderzocht) kreeg ik via de persvoorlichter het verzoek of de TV-ploeg van de regionale omroep en de lokale persfotograaf ook meemochten. Voor mij geen enkel probleem.
De dienst is zeer rustig verlopen. Er zijn nauwelijks spannende meldingen geweest, hoewel we wel wat onderzoekjes her en der hebben gepleegd. Dat is voor ons goed, maar ik snap dat iemand die een keertje meegaat graag wat vuurwerk had gezien en voor de pers had ook leuk geweest. Helaas, politiewerk is onvoorspelbaar en het is lang niet altijd zo als in de film of op TV.
We troffen op zeker tijdstip een brommer, waarvan de buddyseat niet afgesloten was. Ik trof daar een portemonnee met pinpasjes en rijbewijs van de eigenaar, alsmede zijn huis- en brommersleutels. Een korte zoekslag leverde niks op en zijn telefoon nam hij niet op. Een ritje langs het huisadres leerde dat daar alles donker was, dus pa en ma lagen waarschijnlijk al op één oor. Na een uurtje werd ik gebeld via het Landelijk Telefoonnummer Politie. De jongeman had de vermissing bemerkt en wilde zijn spullen graag terug. Dat was geen probleem en enige tijd later werden zaken en eigenaar herenigd. Ik vroeg hem of hij wat gedronken had - logisch op zaterdagavond bij de populairste kroeg van het dorp - en dat bevestigde hij, maar hij beloofde niet te gaan rijden. Die belofte werd tien minuten later gebroken toen mijn collega's dezelfde jongeman zagen rijden op zijn brommer zonder helm en - natuurlijk - met teveel alcohol op. Ik kan u vertellen, moeder was niet blij toen we haar uit bed belden, iets dat verplicht is als we een minderjarige aanhouden. En aangezien drank niet het enige probleem was, want hij rookte ook vaak hele goeie nederwiet, denk ik dat er thuis nog wel wat verhitte discussies zullen volgen.
Toen de pers en mijn volgster omstreeks 04.00 uur naar huis gingen en wij gingen afbouwen, kwamen de spoedmeldingen binnen. Dat zul je ook altijd zien. Gelukkig werd de soep niet zo heet gegeten, maar toch. Mosterd na de maaltijd.
Ik vond het leuk om een burger een kijkje in de politiekeuken te gunnen en misschien doe ik het nog wel eens. Dan kunnen zij op verjaardagsfeestjes en andere sociale gebeurtenissen getuigen van hoe lastig, maar ook hoe leuk politiewerk kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten