Ik heb de afgelopen paar dagen doorgebracht met een onderzoek naar een nogal forse vechtpartij, die gebeurde in een tent, net voor oud en nieuw. Dat feitje alleen al zal wenkbrauwen doen fronsen: werkt de politie dan zó langzaam , dat vier maanden na dato een onderzoek gedraaid kan worden? Ja en nee. Ik heb de zaak al sinds half januari onder mijn beheer. Sinds die tijd heb ik bijzonder veel tijd doorgebracht met het horen van getuigen, maar ook met het benaderen van die getuigen om ze überhaupt zo ver te krijgen dat ze een verklaring wilden afleggen. Daar gaan zo maar enkele weken overheen. En toen ik eenmaal zo ver was dat ik verdachten kon gaan aanhouden, moest ik dat nog in mijn drukbezette agenda zien weg te plannen. Want voor een onderzoek als deze, waarbij verdachten de kans lopen in verzekering gesteld te worden, moet ik tenminste twee hele dagen uittrekken. En dat valt niet mee, want ook mijn agenda staat soms ernstig onder druk.
De verdachten op hun beurt, verweten mij dat we deze zaak na vier maanden nog oppakten en dat ze ook wel gekomen waren als we hadden gebeld met de vraag of ze even langs wilden komen. Dat klinkt wel heel leuk, maar als ze tijdens het verhoor ineens besluiten niet meer me te werken en ze lopen de deur uit, dan kan ik ze niet meer tegenhouden en kan ik ook geen verdere dwangmiddelen toepassen. Daarnaast ontzeggen ze zichzelf de kans op rechtsbijstand van een advocaat. Voor een aangehouden verdachte waarschuwt de politie een advocaat; Voor een verdachte die zich vrijwillig meldt voor verhoor doen we dat niet en vaak beslist de verdachte in zijn onwetendheid om geen advocaat te nemen.
Hoe dan ook, na verhoor van deze verdachten en een aantal getuigen waarmee zij op de proppen kwamen, moest ik mijn beeld van wat er nou precies had plaatsgevonden tijdens de vechtpartij, bijstellen. En dat was niet de eerste keer. Een andere zaak die ik een paar maanden geleden afrondde had een zelfde soort afloop waaruit in ieder geval bleek dat de aangevers niet zo brandschoon waren als ze deden voorkomen. Nu leek het er zelfs op dat ze willens en wetens hun aangiftes hadden aangedikt of zelfs mogelijk (deels) hadden verzonnen zodat de verdachten door de politie zouden worden aangehouden en tenminste enige uren, zo niet dagen in een politiecel zouden doorbrengen. En dat lijkt ook te kloppen met het feit dat de getuigen onwillig waren en dat de aangever, die vorstelijk mishandeld was, niet naar een dokter wilde gaan en mijn terugbelverzoeken negeerde. Volgens de verdachten namelijk, waren ze na deze vechtpartij bij nog een andere vechtpartij betrokken geweest en daar zou het letsel ook door veroorzaakt kunnen zijn.
Bij de politie draait in enkele regio's een experiment genaamd ZSM. De afkorting staat voor Zo Slim/Snel/Simpel Mogelijk. Het werkt relatief simpel. Bij een aanhouding vult de Hulpofficier van Justitie, die de verdachte voorgeleid, een formulier in en mailt dat aan ZSM. Daar zitten een Officier van Justitie, een medewerker van de reclassering, Bureau Jeugdzorg en enkele andere belanghebbenden. Zij lezen de zaak in en bekijken of die voor de rechter moet worden gebracht, of dat er een andere simpelere afdoening mogelijk is. Er kan bijvoorbeeld direct een boete uitgesproken worden, of een alternatief traject. Ook kan er hulpverlening worden opgestart. Als verdachte weet je gelijk waar je aan toe bent als je de deur uitloopt. Er kan een voorstel gedaan worden tot afdoening dat je kunt accepteren. Ben je het daar niet mee eens, dan kun je de zaak alsnog voor de rechter laten komen, zij het dat de Officier op zitting een hogere straf zal eisen. En het vermindert de werkdruk bij de rechter en in mindere mate bij de politie, dus vrijwel iedereen is blij. In deze aak echter, besloot men de zaak op een nader tijdstip beter te bestuderen en konden de verdachten voorlopig vrijuit gaan.
Een hoop werk en een onbevredigend gevoel. Want ben ik nou wel of niet voor het karretje gespannen? Misschien zal ik het nooit weten. Maar het noopt me wel om bij een aangifte van een strafbaar feit, waarbij drank in het spel was, kritischer te kijken naar de motieven van de aangever. Is het echt wel zo gebeurd als hij zegt, of speelt er meer mee? En dat is jammer, want een aangever komt naar de politie omdat hem onrecht is gedaan en als de politie de indruk wekt hem niet te geloven, dan komt hij de volgende keer niet meer. En dat willen we ook weer niet bereiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten