Ik heb in 13 jaar tijd bij de politie al heel wat opleidingen mogen volgen. ME-opleiding op Ossendrecht. Politie-vaarbewijs. Laser gun, ademanalyse. Maar ook ontwikkelopleidingen zoals een wijkagentenopleiding en recenter, effectief leidinggeven. Politiewerk is een leven lang leren, een leven lang mee veranderen met de maatschappij.
De mate van vakmanschap waarmee deze opleidingen gegeven worden, verschillen als dag en nacht. Sommige opleidingen bij de politie worden gegeven door trainers of bureaus van buitenaf. Die hebben als voordeel dat ze de stof goed kennen en goed zijn in lesgeven, maar vaak wat minder van de politiepraktijk weten of de directe toepasbaarheid van hun training. Want als politiemensen iets willen, is het aan het eind van een opleidingsdag naar huis kunnen gaan met de gedachte, dat hetgeen ze geleerd hebben morgen op straat in praktijk gebracht kan worden. Soms wordt de stof gegeven door politiemensen, die helemaal gek zijn van hun vak. Ze zijn dan niet bedreven in het lesgeven, maar hun enthousiasme werkt vaak zo aanstekelijk dat de kennis toch goed overgebracht wordt.
De laatste tijd echter, maakt de politie gebruik van zogenaamde kerninstructeurs. Dat werkt als volgt: je neemt een aantal mensen ( zonder dat het ertoe doet of die mensen daar zelf om gevraagd hebben) en je stampt ze een week vol met allerlei kennis over één bepaald onderwerp. Daarna mogen deze kerninstructeurs andere mensen gaan opleiden. Hoewel ze dat waarschijnlijk best leuk vinden, is het nog maar de vraag of ze er goed in zijn. Want lesgeven, beste mensen, is een vàk. Een heel moeilijk vak. En - ook niet onbelangrijk - die mensen zijn tóch al in dienst van de politie, dus het scheelt aardig op je betalingsbalans of je een training kunt geven met behulp van eigen mensen of met inhuurkrachten.
Komt nog bij dat de firma Microsoft het programma PowerPoint heeft bedacht. Dit is ongetwijfeld bedoeld om met een flitsende diapresentatie de les te ondersteunen. Maar dat heeft vaak als onbedoeld gevolg dat de presentatie van het scherm wordt voorgelezen en er verder niks bij wordt verteld. Dat is killing voor de aandacht, neem dat maar van mij aan.
Vanmorgen kreeg ik een les van zo'n kerninstructeur over het nieuwe programma van de overheid om ervoor te zorgen dat bij verdachten - en in mindere mate bij getuigen - de juiste identiteit wordt vastgesteld. Want er zijn nogal wat zaken geweest waarbij mensen de gevangenis is gingen onder een hele andere naam dan waarmee ze geboren werden, en zo andermans straf opknapten. Ook is er een levendige handel en gebruik van valse identiteitsbewijzen. Dat moet afgelopen zijn, zo besloot de overheid. En nu moet de politie dus meer aandacht besteden aan de identiteit en de daarbij behorende bewijzen die verdachten op straat of in het bureau tonen. Moeten verdachten, die verdacht worden van een delict waar vier of mee jaren gevangenisstraf op staat, door een identiteitszuil gehaald worden, die vingerafdrukken en foto's neemt, en gegevens gaat vergelijken met eerdere gegevens. Zodat het moeilijker wordt voor een verdachte, met een valse naam of alias te werken. Dat het systeem de nodige haken en ogen kent, alsmede een beperkte praktische toepassing, zal u niet verbazen. Dit is nou eenmaal de overheid en die doet nooit iets direct goed. Er zijn altijd mensen - vaak vanuit de praktijk - die met veel betere, slimmere en uitvoerbaardere oplossingen komen dat de 'mensen van het ministerie '. Maar ja, die hadden waarschijnlijk wel geld om een goede trainer in te huren om de zoveelste cursus te volgen.
Zo kon een cursus van vandaag, waarvoor acht uur gepland stond, binnen vijfenhalf uur afgerond zijn. Omdat we de PowerPoint, die de instructeur gebruikte, al een week eerder aan ons gemaild was en we die al doorgenomen hadden. En omdat de stof zichzelf vrijwel wijst.
Een leven lang leren? Ja graag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten