Dagboek van een NSS-er

De afgelopen vier dagen heeft de Nederlandse Politie een veiligheidsoperatie uitgevoerd die zijn weerga niet kent. Het kan niemand in de wereld ontgaan zijn, dat Nederland het toneel was van de Nucleair Security Summit, waarbij zo'n beetje alle wereldleiders in Nederland aanwezig waren in de hoop de wereld een beetje veiliger te maken. Ik mocht een heel klein deeltje van die veiligheidsoperatie zijn en dat vond ik , behalve leuk om te doen, ook een eer. Want met zijn allen hebben we het toch maar mooi gedaan: 13.000 politie mensen, 4000 militairen, 3000 verkeersregelaars en al die andere duizenden medewerkers in de catering, opbouwers en ga zo maar door. Ik wil u graag vertellen over mijn ervaringen tijdens de top, zowel de positieve als de negatieve. Ook vertel ik wat dingen die mij ter oren zijn gekomen als het gaat over de ervaringen van collega's. Ik heb twee vroege diensten gedraaid, één in Scheveningen en één in Den Haag. En vroege diensten betekenden in dit geval echt vroeg. Ik was er om 04.00 uur uit en zat om half zes op locatie, daarbij geholpen door het feit dat ik vlak bij Den Haag woon en door een last-minute dienstwisseling mocht ik ook rechtstreeks naar Den Haag komen. Andere collega's van mij waren niet zo gelukkig en konden, soms al een dag van te voren opkomen en werden per bus naar Den Haag vervoerd en ingekwartierd in hotels. Ik was er dus al vroeg, maar aangezien niemand precies wist wat er moest gebeuren en hoe laat de briefing zou beginnen heb ik daar anderhalf uur gezeten en me nuttig gemaakt met wat opruimwerkzaamheden (zet een ploeg politiemensen een nachtje in een ruimte om te eten en te vertoeven en het is een zwijnenstal van heb ik jou daar) en koffie zetten. Toen er zich rond een uur of zeven genoeg mensen hadden verzameld om de dienst over te kunnen nemen, kwam men er achter dat als we een briefing zouden doen, de aflossing van de nachtdienst wel erg lang op zich zou laten wachten, dus ik kreeg een paar papieren in mijn hand gedrukt en ging met een groepje mensen naar mijn locatie. Gelukkig had ik een aspirant bij me die jaren lang in Scheveningen had gewoond, dus die kon me wegwijs maken. Na een paar instructies van mijn vermoeide voorganger, was de overdracht van de dienst een feit en had ik de leiding van een klein detachement. De hele dienst hebben we daar beveiligingswerkzaamheden uitgevoerd, patrouilles gelopen en voor de deur in de zon gestaan. Ik heb me verwonderd over de enorme politiemacht die ik voor mijn locatie voorbij heb zien trekken. Helikopters die de hele dag door in de lucht waren. Grote groepen bomverkenners, zelf tot Duitsland en Hongarije aan toe. Onopvallende voertuigen, collega's in burger ( maar herkenbaar voor het geoefende oog). Het meest opwindende wat gebeurd is tijdens die dienst is de aankomst van een staatshoofd van niet nader te noemen afkomst. Voor die tijd moest de parkeerstrook voor het hotel, waar alleen gestopt mag worden om mensen af te zetten, leeggemaakt worden. Omdat er in het hotel ook een aantal politiemensen sliepen, stonden er ook de nodige politievoertuigen in die strook geparkeerd, soms half op de stoep. Ik heb mijn best gedaan om de eigenaren te achterhalen, maar toen dat niet lukte heeft de Haagse Politiesleepdienst twee politievoertuigen afgetakeld. Ik had de gezichten van de collega's wel willen zien toen ze erachter kwamen dat hun auto's weg waren, maar ik hoop dat het ook een goeie waarschuwing is geweest. Zo laat je je auto niet achter, zeker niet als politieman. De lunch was prima geregeld en de aflossing was stipt op tijd, dus ik had die eerste dag geen klagen, zij het dan dat ik aardig vermoeid was van een hele dag lopen en staan. De tweede dag verliep helaas wat minder positief. Ik had een andere taak en was dus op een ander opkomstpunt present rond een uur of zes. Vandaar reden we met een bus naar een ander opkomstpunt gebracht om daar een briefing te krijgen. Helaas kwamen we er achter, toen we daar waren, dat dit het verkeerde opkomstpunt was en dat we heel ergens anders onze briefing zouden moeten krijgen. De bus was al weg en dus zat er niks anders op om te gaan lopen. Nu kijk ik niet op tegen een stukje lopen, maar de commentaren van de collega's die dat niet gewend waren, waren niet van de lucht. Gelukkig wisten we toch nog een bus te vorderen en werden we - een half uur te laat -afgezet op de juiste briefingslocatie. Aldaar bleek al snel bij het afroepen van de presentielijsten, dat de helft die er had moeten zijn, er niet was en dat er een groot aantal mensen wel waren, die niet op de lijst stonden. Voordat dat was opgelost, liep het al tegen achten en was er geen tijd meer voor een briefing. We werden naar de locatie gebracht en op een post neergezet zonder enig idee wat we daar moesten doen of waar we specifiek op moesten letten. Dat was lastig, want we stonden recht voor het perscentrum waar alle belangrijke buitenlandse verslaggevers aankwamen. Terwijl de dag zich bewoog naar de aflossingstijd, waren er ook heel veel leuke momenten, hoor. Het contact met de burgers op straat was zonder uitzondering positief. Iedereen stond met een fotocamera klaar om een glimp op te vangen van de delegaties die achter het hek voorbij kwamen. Iedereen stond natuurlijk te wachten op de Amerikaanse President, mr. Barack Obama en zijn gevolg. Ik heb de stoet drie keer langs zijn komen, maar omdat hijzelf in een tent uitstapte, heeft niemand hem in levende lijve gezien, althans niet vanaf onze post. Ook het contact met de pers verliep soepeltjes, al hadden mijn collega's wel een aanvaring met Powned news, maar dat is hun handelsmerk dus daar maken we ons niet druk om. Rondom de aflossingstijd echter, werd duidelijk dat de organisatie 'vergeten' was om bussen te regelen die personeel van de opkomstlocatie de stad in moest rijden en voordat dat geregeld was, waren we al anderhalf uur verder. Al met al was ik pas tegen een uur of zes thuis en kwam het instortmoment ongeveer vijf minuten na het avondeten. Al met al was het een fantastische ervaring en ik ben trots dat ik er een deel van uit heb mogen maken. Een top als dit organiseren is een enorme klus en er gaan duizend dingen fout, maar er gaan ook heel veel dingen goed. Nu, na een nachtje goed doorslapen en een normale tijdstip van wakker worden, lijken de 'ontberingen' van gisteren alweer ver in het verleden. Alleen de spierpijn in mijn kuiten van het onafgebroken staan herinnert me nog aan de dag van gisteren. Ik vind dat we het prima gedaan hebben met zijn allen. Er zijn nauwelijks incidenten geweest. Er waren geen files. Ik heb gen wanklanken gehoord. Goed, de aflossing en de briefing had beter gedeeld kunnen worden. Bij andere grote evenementen kregen we als politie vaak een klein info-boekje met belangrijke punten en dat had nu heel handig geweest, maar helaas. En het feit, dat er voor een aantal collega's, die uit de nachtdienst kwamen, geen hotelovernachting geregeld was, was beneden alle peil. Maar al met al? Ik zou het morgen zo weer willen doen.