Regelneven

Nederlanders zijn er raar volkje, zelden begrepen door andere wereldburgers. Mensen van buiten Nederland zitten vol met vragen over dat rare kleine landje achter de dijken. Meestal gaat dat over zaken die wij als gegeven beschouwen en ons allang niet meer de wenkbrauwen doet fronsen. Openlijk gebruik en verkoop van softdrugs. Red-Light zones in diverse steden. Veel verschillende rassen en culturen.

In Nederland is alles goed geregeld. Vaak zo goed geregeld dat alles over-geregeld is. Er is maar één overtreffende trap als het gaat om regelneverij, en dat is Europa. Dit getuige het feit dat een richtlijn vanuit Europa onlangs de wereld in werd geslingerd, dat je voor het gebruik van confetti en roltoeters tenminste acht jaar oud zou moeten zijn. Ik bedoel, is er dan werkelijk ergens een ambtenaar of een commissie die zich daar hard voor gemaakt heeft en serieus gelooft dat hij van Europa een veiliger en beter oord heeft gemaakt?

In Nederland kan ook veel. Onlangs is de jongste coma-zuiper aller tijden binnengebracht: een jongetje van 10 jaar oud had gelurkt aan de drankfles en was bewusteloos geraakt. Natuurlijk is er op die leeftijd niet veel voor nodig om van alcohol bewusteloos te raken,maar toch. Alcohol. Dat kan toch geen kwaad? Ik bedoel, de flessen anti-vries, schoonmaakmiddel en onkruidverdelger staan veilig in de schuur op de hoogste plank, maar de alcohol staat in de vitrinekast, waar kinderen er zomaar bij kunnen. En hoe oud was u eigenlijk toen u uw eerste biertje of wijntje dronk, al dan niet onder toeziend oog van uw ouders? Want in Nederland drinken kinderen gemiddeld véél meer dan in landen om ons heen. En wij als Nederlanders zijn geneigd dat probleem te bagatelliseren. Want hoe erg is het nou werkelijk? Ik zou zeggen: ga op een zaterdagavond eens níet iets drinken en loop met me mee naar de plaatselijke discotheek en zie hoe de kinderen van net 16 volledig naar de klote ( anders kan ik het niet noemen, sorry!) naar buiten wankelen. En de volgende morgen tot diep in de middag in hun nest liggen te stinken.

De regeldruk wordt soms zo groot dat er een roep ontstaat om dan maar schijt te hebben aan de regels. Onlangs werd bekend dat er in korte tijd 2300 boetes ( á 180 euro per stuk) zijn uitgedeeld voor mensen die het rode kruis op de snelweg negeerden. En wat schrijven de commentaren? Automobilistje pesten! Dat die kruisen er al ver van tevoren staan om wegwerkers of hulpdiensten de gelegenheid te geven hun werk goed te doen, vergeten we dan maar. Want we zijn toch van die fantastische chauffeurs, met een enorm goed reactievermogen? Of wat te denken van de maximum snelheid, die we met zijn allen stelselmatig negeren? En maar klagen als er een boete op de mat valt. Maar ik zeg u hier en nu, dat de invoering van stelselmatige snelheidscontrole absoluut heeft bijgedragen aan het terugbrengen van het aantal verkeersdoden. Want wij Nederlanders luisteren pas naar iemand anders als het dreigt in onze portemonnee toe te slaan. Maar niet voordat we natuurlijk naar een veel belangrijker probleem hebben verwezen, want eigen fouten toegeven doen  we ook al niet graag.

Ik zeg niet dat handhaving blindelings moet plaatsvinden omdat er regels zijn. Maar het merendeel van die regels zijn er wel om ons leven een stukje makkelijker, veiliger of aangenamer te maken. Ook al zie je soms door de regelneven het bos niet meer.

Nederland. Een geweldig land om in te leven. Als de inwoners nou eens wat verdraagzamer werden, dan kwamen we al weer een heel eind op de goede weg.