Niet inzetbaar

Door de jaren heen heb ik geleerd, niet in de hitte van het moment een mailtje te beantwoorden, de telefoon op te pakken en in verontwaardiging iemand op te bellen en de huis vol te schelden. Ik heb min of meer geleerd mijn emoties te beteugelen. Niet helemaal natuurlijk, want emoties zijn een belangrijke karaktertrek en dat laat zich erg moeilijk veranderen.

Vanavond was het leading issue van het RTL nieuws dat 1 op de 4 agenten niet inzetbaar was voor de drie hoofdtaken van de politie: noodhulp, opsporing en handhaving. De researchafdeling van dat nieuwsprogramma had de roosters opgevraagd van de 26 korpsen en daar deze cijfers uit gedistilleerd.

Even een stukje achtergrondinformatie: sinds een jaar of drie verantwoordt de politie haar uren in een programma genaamd BVCM. Daarin zouden ( let op: zouden) politieagenten per uur moeten aangeven waar ze zich mee bezig hadden gehouden op een werkdag. Alleen merkten we al gauw, dat het verantwoorden van de uren soms een groot deel van die werkbare uren op de dag opslokte, dus werd teruggegrepen op de meer algemene noemers "uitvoeren wijkzorg" of " afhandelen melding". Dat was veel makkelijker, mar geeft dus ook wel een vertekend beeld. Uit dit programma haalt RTL dus haar cijfers.

Ik las op de site van RTL ook nog het volgende: Wat verder opvalt is dat gemiddeld 17 procent van de tijd opgaat aan het volgen van vaardigheidstrainingen en opleidingen. Het hoge percentage is voor een deel te verklaren doordat agenten in opleiding ook in de politiesterkte wordt meegenomen en die zitten een groot deel van hun tijd in de schoolbanken.

Dan draai je je kijkers wel een rad voor de ogen hoor! Dat betekent dus, dat elke werkstudent, die een drie- of vierjarige opleiding volgt, waarin hij of zij de helft van die opleidingstijd in de schoolbanken hoort door te brengen, ook meegerekend worden als cursus. Zo lust ik er nog wel een paar!
Om alvast even een voorsprong te nemen op de opleidingstijd: een politieagent blijft zijn leven lang leren. Komend jaar staat voor elke agent vier dagen IBT weggezet voor trainingen en toetsen, moet iedereen een driedaagse weerbaarheidstraining volgen om de stressbestendigheid te testen en te verhogen en wordt het nieuwe dienstwapen geïntroduceerd, waar per korpslid ook nog eens 28 uur voor gereserveerd is. Dan ontkom je er niet aan dat we veel op cursus zijn. En dan reken ik andere cursussen, zoals leiderschapscursussen, laser- en ademanalysetesten, vaarbewijs, rijvaardigheidstrainingen, motoropleiding, ME-opleidingen en ga zo maar door, gemakshalve nog maar niet mee.

Het ziekteverzuim is overigens wel schrikbarend hoog. Daar moet ik ze wel weer gelijk in geven. 11 % van je mensen ziek thuis is gewoon veel. Als ik dat betrek op mijn eigen team, zie ik dat er een man aan het reintegreren is wegens een beroepsgerelateerde ziekte, en dat een ander onlangs te horen kreeg dat hij ook behoorlijk ziek is. Dan was er nog een surveillant die uitgleed tijdens een achtervolging en zijn schouder blesseerde. En zo loopt het aardig op.

Eerste scene, tweede akte: de bezemkast gaat open en wie komt daar van rechts het toneel op: Magda Berndsen, die enige niet politie-vrouw die wel een politie-uniform heeft gedragen, vanuit het niets korpschef is geweest en uit carrière-overwegingen een kamerlidmaatschap voor de D66 innam.Toch wordt zij regelmatig bevraagd door diverse journalisten als het gaat om politie-gerelateerde zaken, terwijl ze hooguit in de kantine af en toe echte politiemensen tegenkwam. Vraag het dan aan iemand die er écht verstand van heeft. En daarmee bedoel ik niet aan mij, hoor. Ik ben maar gewoon een simpele werkbij die zijn loon verdient met hard werken. En nee, ik ben bijna nooit ziek. Ik volg wel zoveel mogelijk cursussen. Want daar wordt je nooit slechter van.

Kortom: ik ben dus zoveel mogelijk inzetbaar. Maar ik wil graag goed beslagen ten ijs komen...