één-één-twee!

Ik wilde dit podium even aangrijpen om wat misverstanden uit de wereld te helpen rondom het nationale noodnummer 1-1-2. Het nummer is van kracht in bijna heel Europa: Andorra, België, Bulgarije, Cyprus, Denemarken, Duitsland, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Ierland, IJsland, Kroatië, Letland, Liechtenstein, Litouwen, Luxemburg, Malta, Macedonië, Monaco, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk, Oekraïne, Polen, Portugal, Roemenië, San Marino, Servië, Slowakije, Slovenië, Spanje, Tsjechië, Turkije, Vaticaanstad, Verenigd Koninkrijk, Zweden en Zwitserland. Iemand vertelde me zelfs eens, dat als Amerikaanse toeristen in Europa het hun bekende 911 bellen, ze automatisch worden doorverbonden met de alarmcentrale van land waar ze zich in bevinden. Ik heb het nooit zelf uitgeprobeerd, want misbruik van het alarmnummer is strafbaar.

Daar komt gelijk het grootste misverstand rond het alarmnummer vandaan; In Nederland wordt vooral gedacht dat als je ten onrechte 112 belt, je een bekeuring kunt krijgen. Welnu, daar wilde ik het dus even over hebben, want die angst zorgt ervoor dat mensen liever niet 112 bellen. Je kunt inderdaad een proces-verbaal krijgen volgens artikel 142 Wetboek van Strafrecht, dat stelt:

1 Hij die opzettelijk door valse alarmkreten of signalen de rust verstoort, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de vierde categorie.

2 Hij die opzettelijk, zonder dat daartoe de noodzaak aanwezig is, gebruik maakt van een alarmnummer voor publieke diensten wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van de derde categorie.

 

Dat geldt dus voor mensen die opzettelijk  misbruik maken van het alarmnummer, bijvoorbeeld door vele malen achter elkaar te bellen, voor zogenaamde broekzakgesprekken of aandachtvragers. Berucht is de vrouw, die afgelopen weekend honderden malen de alarmcentrale belde met als laatste verzoek of de politie om acht uur terug kon bellen, want 'haar wekker was kapot'.

 

Ik ben voor mijn hobby LOTUS slachtoffer bij een EHBO vereniging en ik merk daar ook de angst. "112? Dat mag toch alleen als er iemand dood ligt te gaan?" Nee, er zijn nog meer doeleinden voor.

 

De politie propagandeert om 112 te bellen bij 'verdachte situaties'. Dat is een wijds begrip. Want wat is precies een verdachte situatie? Een betere omschrijving is  een 'dader-slachtoffer-confrontatie'. Makkelijk gezegd, als u oog in oog staat met iemand die u of iemand anders kwaad wil aandoen, zoals bij een vechtpartij, een inbraak die voor uw ogen gebeurt, een vernieling van een bushokje of welke andere situatie waarbij de politiekomst meteen gewenst is, dan mag u 112 bellen. Graag zelfs! Ik heb liever dat u tien keer belt dat we net te laat zijn, dan dat u besluit niet te bellen en dat er achteraf iets heel ergs is gebeurd. Zoals afgelopen weekend, toen bewoners in Diemen wakker werden van vuurwerkknallen en besloten niet te bellen. Totdat de volgende morgen bleek dat een bekende crimineel nog een openstaande rekening had, die ter plekke werd afgerekend. Dor middel van enkele pistoolschoten. Maar ook als u niet het slachtoffer bent, maar de maatschappij, dan mag u ook bellen. Dat klinkt een beetje als klikken, maar dat is het niet. We storen ons toch allemaal aan het vuurwerk, de vernielingen van bushokjes, of gebouwen die onder de graffiti worden gespoten? Nou dan! Bel ons dus.

 

Als u 112 belt met een vaste aansluiting, komt u direct terecht in de alarmcentrale van uw woonomgeving en wordt daar gevraagd wie u wilt spreken: politie, ambulance of brandweer. En daarvandaan wordt u doorgeschakeld. Belt u met een mobiele telefoon, dan krijgt u het KLPD in Driebergen als eerste aan de lijn. Dat verschil merkt u trouwens niet, want ze stellen dezelfde vraag en handelen volgens hetzelfde protocol. Berucht overigens zijn wel de verhalen van mensen die claimen 112 gebeld te hebben en dat de centralist hun situatie geen noodzaak vond en geen politie wilde sturen. Dat zal best eens voorgekomen zijn, maar over het algemeen zijn we de moeilijkste niet. We komen dus zo vaak mogelijk, maar als we niet helemaal kunnen vaststellen hoe ernstig de situatie is, of er is toevallig nog een ander incident waar we nodig zijn, dan gaat dat voor.

 

En als u vermoeden heeft dat de buurman of die aardige man op straat niet helemaal lekker wordt maar u denkt ' nou ja, hij zal voorlopig nog niet dood gaan' bel dan toch ook maar 112. Want als u vraagt naar de ambulance dienst, krijgt u op de centrale een ambulance-verpleegkundige aan de lijn die u desnoods stap voor stap helpt met de juiste maatregelen te treffen en het ziektebeeld te herkennen. Dat vinden ze helemaal niet erg. Ook voor hun geldt: ze worden liever een keer te veel gebeld als te weinig. Gelukkig heeft de brandweer geen echte telefoonnummers meer die je kunt bellen als je denkt dat de situatie nét niet ernstig genoeg is. Bij brand weet iedereen het: bel 112 en de grote rode auto rijdt voor met allemaal enthousiaste mannen en vrouwen om u te helpen.

 

Bel ons dus! We worden niet boos als u met goede bedoelingen de politie waarschuwt. De politie kan de misdaad namelijk niet alleen aanpakken. Daar hebben we burgers voor nodig. Sterker nog, ik las van de week in diverse kranten dat 80 % van de aanhoudingen die de politie op heterdaad ( dus terwijl of direct nadat het feit gepleegd werd) verrichtte, op aanwijzingen van een burger werd gedaan. Dat geeft de noodzaak van een oplettende burger wel aan, denk ik.