Ik moest net even een paar boodschappen doen voor het avondeten. Als goed afgetrainde - zeg liever afgerichte- huisman sjokte ik braaf naar de buurtsuper. Toen ik weer naar buiten liep met benodigdheden voor een stevige winterkost, liep voor mij uit een jongeman van pakweg 18 jaar, aan zijn lengte te oordelen. Lang blond haar onder een baseballpetje.Geruit overhemd en een vale spijkerbroek met het kruis tot halverwege zijn knieën. Dat laaghangende kruis zorgde ervoor dat hij niet rechtuit kon lopen, maar wat wijdbeens moest lopen, een beetje zoals een cowboy die te lang op een paard heeft gereden. Hij liep ook nog wat ineengedoken, dus dit leek meer op een waggelende moedereend. In zijn hand een halve literblik bier dat het vast niet erg lang zou redden. En ik dacht een typische ouwe-lullengedachte: Moeten we daar nou de oorlog mee winnen? Is dat de toekomst van mijn prachtige Nederland?
Dezelfde gedachten had ik toen ik vanmorgen de krant opensloeg en wederom de foto's van Wesley van W. zag en het bericht over zijn rechtszaak las. En de foto's van zijn facebookpagina zag, met een lange joint en flessen drank, wat kennelijk zijn grootste hobbies zijn. Onder invloed van een halve fles cognac en opgejut door zijn maten besloot hij daad bij woord te voegen en het veld op te rennen om de keeper van AZ te schoppen. En tijdens de rechtszaak werd ook nog een ander delict behandeld, namelijk het zonder enige reden in elkaar slaan van een man en vrouw in Amsterdam, in Februari van dit jaar. Wesley kon zich niet meer alle details herinneren. "Dronkenschap" luidde het politierapport. Maar Wesley weet dit aan het feit, dat Justitie er zo lang over had gedaan voordat hij werd opgeroepen, dat hij de details vergeten was. "Jullie schuld!" was zijn verweer. De straf is in mijn ogen zeer mild: zes maanden gevangenisstraf waarvan twee maanden voorwaardelijk en twee jaar stadionverbod voor alle wedstrijden van Ajax, AZ of Oranje. Moeten we met dit soort lui een dialoog aangaan over waarom ze niet zo dom moeten doen? Ga toch weg. Die zijn allang verloren. Hoeveel stoornissen iemand ook heeft, als hij keer op keer wordt opgepakt moet er toch ooit een lichtje gaan schijnen in de lege schedel van hun?
Het is ouwemannen gebral, ik weet het. Door de eeuwen heen zetten jongeren zich af tegen hun ouders, draaien muziek die ouderen bestempelen als teringherrie, dragen kleren waarin een zwerver zich niet zou willen laten zien en veranderen later in precies dezelfde moraalridders die hun ouders ooit waren en gezworen hadden nooit te zullen worden, een enkele uitzondering daargelaten. Soms ligt het aan de opvoeding thuis, of op school. Soms functioneert het gebrekkig daar bovenin. En er zijn er ook die bewust de verkeerde kant opzoeken, al dan niet meegesleept door hun vriendjes, die geen kans onbenut laten om elkaar te verraden als ze er zelf beter van worden. En als ze de 30 gepasseerd zijn, worden het langdurig werkelozen met net genoeg hersencellen om de keuken niet onder te schijten.
Er helpt maar één ding tegen: Ze moeten aan de vrouw!(M/V). Dat had u niet gedacht he? Maar probleemjochies die een relatie krijgen, verdwijnen bij ons al heel gauw uit beeld. Omdat ze gaan settelen, samenwonen, trouwen, kinderen krijgen, niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Een project van de Amsterdamse politie ( hé! eindelijk eens wat goeds uit Amsterdam!) was zeer succesvol: een oproep aan meisjes om hun vriendjes aan te geven als ze een overval hadden gepleegd leverde heel wat verdachten op. Gewoon omdat ze vonden dat dat niet kon. Als criminelen merken dat zelfs hun eigen thuisfront zich tegen hen keert, dan bedenken ze zich misschien wel twee keer.
Je moet soms gewoon een beetje een ouwe lul zijn om een goede agent te zijn, denk ik wel eens. En bij sommigen komt dat talent gewoon aanwaaien.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten