Krapte...

De politie verkeert op krepeersterkte. Het is helaas waar. Ik roep het al een tijdje en gelukkig ben ik niet de enige, maar we zijn een roepende in de woestijn. Je merkt het aan alles. Gaten in de roosters, bijvoorbeeld. Niet zelden komt mijn chef terug van het overleg met zijn gelijken om dan verhalen te vertellen over hoe er met pure koehandel gaten worden gedicht om tenminste de eerstelijnszorg op gang te houden. Zo van "Als jij dan die dienst draait vanuit jouw team, dan lever ik twee mensen voor díe dienst". En naast die eerstelijnszorg willen we als politie nog veel meer. Een donkere dagen offensief. Een flex-team. Levering aan de recherche. En ga zo maar door. En omdat politieroosters dan ook nog eens onder druk staan door arbeidstijdenwetgeving, vakantie en vrije weekenden, merk je dat er niks meer kan. En een ander bijverschijnsel is dat de jonge collega's, die het vaak niet zo breed hebben, bereid zijn om voor de extra centen een paar extra diensten te draaien. Vooral 's nachts en in het weekend, vanwege de extra toeslagen. Gezond kan het nooit zijn, maar het extra geld is mooi meegenomen. Goed beschouwd is het tientjeswerk hoor, die onregelmatigheidstoeslag, maar geld is geld.

Ik merkte de krapte vandaag en eerder vorige week. Omdat wij veel mensen controleren op een bijzonder snelle en efficiënte manier, namelijk door middel van de ANPR, trekken wij precies die mensen eruit die onze aandacht verdienen. Mensen die Koningin en Vaderland nog wat geld schuldig zijn, of enige dagen of weken moeten brommen. Vorige week hadden we zo'n geval. Een meneer die ruim 3500 euro schuldig was aan onbetaalde boetes en nog werd gezocht door een andere regio voor en vernieling. Toen wij die regio belden zeiden ze: We hebben het zo druk! Zouden jullie hem af willen horen? Nou, vooruit dan maar weer. Maar een andere regio bleek deze man ook te zoeken voor een misdrijf waarmee ze toevallig díe avond bij Opsporing Verzocht op TV zouden komen. Ze vroegen ons hun compositiefoto te vergelijken met de vent die wij in de cel hadden zitten. En met zijn allen waren we het er over eens: Het zou zo maar eens kunnen! Maar ook deze regio had geen capaciteit en vroeg ons om deze man nog wat extra vragen te stellen. Want iedereen was nodig om die avond de telefoon te kunnen beantwoorden, als er getuigen belden. Zucht. Steun. Vooruit dan maar weer....

Vandaag controleerden we een autootje met drie vrouwen. Van die drie stonden er twee gesignaleerd. Een voor fraude met bankpassen en één omdat er nog 14 dagen openstonden van een eerder delict. Ik heb gebeld met de regio waarvoor de eerste vrouw gezocht werd en die zeiden doodleuk: het loont voor jou niet de moeite om haar helemaal naar Zutphen te brengen, hoor haar daar maar af. Niks geen vraag, gewoon een stelling! Maar zo zijn we niet getrouwd, zeg! We hebben als aanhouder een brengplicht en dat doen we dan ook, maar we gaan je niet zomaar werk uit handen nemen. Uiteindelijk is ze door de collega;s van het KLPD die kant op gebracht. Met een onopvallende, doch zeer snelle Mercedes. Ik schat dat ze die 100 kilometer in minder dan drie kwartier hebben gedaan. En mevrouw nummer twee werd ons door andere welwillende collega's uit handen genomen. Zo help je mekaar toch nog. Uit pure krapte....