Ik zie en hoor het steeds vaker om me heen. Als je geïnteresseerd bent in je beroep, speur je de berichtgeving op TV, radio en internet af op zoek naar leuke stukjes, die ik dan vervolgens weer kan verwerken in dit weblogje. Er is zat te vinden op het internet, met dank aan al die mobieltjes met camera's waardoor al je verrichtingen zomaar ineens op youtube kunnen staan, zoals een collega uit mijn district overkwam, toen de eeuwigdurende jacht op scooterrijdende inbrekertjes in Maarssen hem even te veel werd en hij zijn pistoolkoppel afgooide en de hangjongere ( 'mocro's' worden ze tegenwoordig genoemd) uitdaagde tot een eerlijk gevecht.
Als je de berichtgeving volgt, lees je vast ook wel eens de commentaren die iedereen mag posten op een bericht. Het is een godgegeven recht in dit land om ergens een mening over te hebben. Dirty Harry Calahan zei het al "opinions are just like assholes; everbody's got one!" Ja, en net als dat voornoemde poepgat, zou iedereen zo nu en dan eens moeten leren dit dicht te knijpen en zijn mening voor zich te houden.
In die commentaren wordt de politie afgeschilderd voor alles wat mooi – en vooral- lelijk is. We zijn een stelletje bonnenschrijvers, een stelletje klunzen, we worden op één hoop geveegd met Justitie als die wéér eens een taakstraf aan een pedofiel geeft, terwijl de politie dat nét zo erg vindt als alle andere burgers, we rijden te snel en doen dingen waar andere mensen een bon voor krijgen, we moeten boeven gaan vangen enzovoorts, enzovoorts. Ik stoor me daar gigantisch aan, want ik weet dat er ook heel veel dingen goed gaan en dat het zeker niet ligt aan gebrek aan inspanningen.
Ik fiets vaak door de dorpsstraat bij ons en waarschuw fietsers die daar in het voetgangersgebied fietsen. Let wel, ik waarschuw ze, ik schrijf géén bon. Ja, maar U fietst hier toch ook? is dan het veelgehoorde commentaar. Ik leg dan netjes uit- voor de honderdduizendste keer- dat de politie dit mag als het nodig is voor de toezichthoudende taak en dat het zo in de wet is geregeld. Meer moeite heb ik met de mensen die achter mijn rug roepen: "Hé, je mag hier niet fietsen hoor". Meestel roep ik dan zoiets van "ja, dat weet ik" en fiets door. Mijn hoofd staat niet altijd naar een discussie. Maar soms draai ik om en verzoek de brenger van het goede nieuws, mij dit nog even in mijn gezicht te zeggen in plaats van naar mijn rug te roepen. Soms doen ze het, soms niet. En op verjaardagen en feestjes maar klagen over die snelheidsbekeuring die ze hebben gekregen.
Want daar zit het hem vaak in. Als iemand bekeurd is, dan is het heel gewoon om te zeiken op de politie, want 'die hadden niks beters te doen ' dan bij zichzelf te rade te gaan en te beseffen dat ze zelf een fout hebben begaan, of een risico hebben genomen. Als ze dan vervolgens gepakt worden is het wel zo sportief om te zeggen "ja, stom, volgende keer beter opletten". Dat zo'n besef dan geld kost, is bitter, maar des te groter is de kans dat je die fout de volgende keer niet zult begaan.
Dus kom op: Wij doen onze uiterste best en er gaat heus wel eens iets fout, maar in de regel pakken wij onze boeven op dorpsniveau ( die op hoger niveau zijn voor de recherche en voor hun fouten ben ik niet aansprakelijk )) en doen onze stinkende best om de leefomgeving leefbaar te houden. En het zou helpen als de burger dat ook inziet en ons een handje helpt. We hoeven echt niet iedere zaterdagmiddag een klopje op de schouder, maar af te toe te horen dat we het goed gedaan hebben doet wonderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten