Als je vroeger op missie ging, dan ging je, meestal voor een kerkgenootschap, naar landen als Papoea of Suriname om daar de inboorlingen het ware geloof bij te brengen. In barbaarse omstandigheden trachtte je de mensen wat westerse gewoonten bij te brengen. Want wat ze daar al eeuwen deden, kon in onze ogen natuurlijk niet goed zijn. Dus leerden we ze bidden. Brachten stromend water. Pikten hun grondstoffen en rijkdommen. Hielden ze dom. Dat soort dingen.
Nu gaat Nederland op een nieuwe missie, hoewel een groot gedeelte van de Nederlandse bevolking er tegen is. Dat is het kenmerk van politiek: precies dat doen waar ze in de verkiezingstijd zo op tegen waren. We gaan de politie in Afghanistan trainen. In de hoop dat het mettertijd allemaal wat beter zal gaan in dat land. Dat de oorlog daar eindelijk zal ophouden. We gaan dat doen in Kunduz, waar nogal veel drugs in de vorm van papaver geteeld wordt. Papaver, waar opium uit getrokken wordt en waar in een later stadium dan weer heroïne van gemaakt wordt. De drugslords daar zitten vast te wachten op een Nederlands opgeleide politie, die hen op hun rechten wijst en dan een keurig verhoor afneemt, compleet met advocaat voor de tegenpartij.
Uit bovenstaand heeft u vast kunnen concluderen dat ik tegen deze missie ben. Niet dat mijn mening er iets toe doet. Zolang er een oorlog woedt, kun je geen politie implementeren in welk land dan ook zonder te geloven dat de politie niet voor oorlogstaken wordt ingezet. Zodra een land bezet is, sla de wereldgeschiedenis er maar op na, dan trekt het leger verder en vestigt de politie zich. Meestal om een waar schrikbewind te vormen, waarbij mensen willekeurig verdwijnen en nooit meer gezien worden en waar martelingen aan de orde van de dag zijn.
Ik was ook niet gelukkig toen de missie in Uruzgan beëindigd werd. Want ondanks de offers die een klein land als het onze had gegeven, was de oorlog nog niet over. En zolang dat niet het geval is, kan je geen goed, solide binnenlands bestuur vestigen. Daar hebben we dan de PVDA van Wouter Bos voor te danken. Die nu van het politieke toneel is verdwenen omdat hij meer tijd aan zijn kinderen wilde besteden. Natuurlijk. Ach, aan de andere kant maar goed ook. Zijn partij heeft in de jaren 80 namelijk het gedogen uitgevonden. Als je dat zou toepassen op de situatie in Afghanistan, zou het waarschijnlijk nog werken ook. We zijn officieel tegen drugsteelt, maar we gedogen het omdat het werkgelegenheid met zich meebrengt. Zoiets.
Nee, als Nederland daar iets te zoeken heeft, hebben we dat weggegeven op het moment dat we ons daar terugtrokken. Dus nu is het de beurt aan andere landen om een hand toe te steken. En als de Afghanen zo nodig getraind moeten worden in politiewerk, laat ze dan maar naar Nederland komen. Dan kan de politie hier daar ook van profiteren. Er moeten dan helemaal nieuwe trainingsfaciliteiten komen, want wat moeten die Afghanen wel niet denken van de afgeragde gebouwen waar we nu trainen? En dan kunnen ze ook eens lachen om het nieuwe pistool voor de Nederlandse Politie. Waar we vijf jaar over gedaan hebben om dat uit te zoeken. Dat kopen wij gewoon op de markt. Net echt, keurig nagemaakt, maar werkt net zo goed. Dat is nog eens goed werkende economie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten