Afgelopen nacht en de nacht daarvoor had ik de leiding over de noodhulp, directe hulpverlening of hoe het dan ook genoemd wordt. U belt en wij komen! zoiets…Leiding geven is leuk, maar ik heb aan den lijve ondervonden dat het iets is wat je moet leren. Er bestaan wel cursussen voor, maar die heb ik nooit gehad. Politiemensen zijn namelijk geneigd – hoewel nu wat minder dan vroeger – om zich blind in een situatie te storten en de zaak op te lossen. Te handelen. Terwijl een leidinggevende dat juist niet moet doen, maar even achteruit moest stappen om het overzicht te behouden en orders uit te delen.
Vanaf het begin van de opleiding tot politieman en ook tijdens de huidige trainingen wordt altijd door de instructeurs gevraagd bij een groepsopdracht: Wie heeft de leiding? Het maakt dan niet uit of je een groepje aspiranten hebt of een groepje brigadiers met tien jaar ervaring, iedereen aarzelt en niemand zal als eerste opstaan en zeggen: "Ja, ik!" Ik weet niet precies waar dat vandaan komt, maar misschien is het zoiets van "iedereen is gelijk, alleen de salarissen verschillen". Hoe dan ook, soms is er iemand die aarzelend opstaat en zegt: "Ik doe het wel" alsof het een zware last is. Terwijl je er alleen maar van leert. Maar ik snap de aarzeling wel. Want zodra de instructeur is vertrokken met de legendarische woorden "verzin een list!" of "maak een plan" en de benoemde leider bedenkt een plan zijn de anderen er als de kippen bij om goedbedoelde suggesties te geven of de plannen van de leider genadeloos onderuit te schoffelen, soms zelfs zo erg dat ze gewoon doen wat hun zelf het beste lijkt. Geen wonder dat niemand de leiding wil nemen. Het zijn een stelletje achterbakse hufters, hoor, politiemensen onder elkaar. Bij optreden op straat zie je dan ook vaak dat iedereen wel ongeveer een plan heeft, maar dat het vaker goed gaat doordat we tot op zekere hoogte weten wat we doen en welk doel we willen bereiken, maar echte samenwerking….nou nee. De goeden niet te na gesproken natuurlijk.
Hoe dan ook, ik had de leiding. Dat betekent een hoop coördineren met de meldkamer, met mijn evenknie ( ons district is zo groot dat er twee leidinggevenden en twee ploegen zijn), met de Officier van Dienst en met iedereen die verder nog iets in de melk te brokkelen heeft. Voordat ik goed en wel op de weg zit, gaat er al een uur overheen. En dan heb ik de leiding over welgeteld vier man, plus mij zelf om een inmens groot gebied te besurveilleren. Twee auto's voor een gebied van ettelijke honderden vierkante kilometers. Met het huidige personeelsbestand kunnen we nauwelijks meer ophoesten, maar de regeling is ontstaan doordat de hogere bazen ( die duidelijk wel een opleiding voor leidinggevenden hebben gevolgd) gedaan hebben waar ze goed in zijn: cijfers beoordelen. Zoveel meldingen gemiddeld per nacht kunnen worden afgedaan met zoveel mensen en zoveel auto's. Gemiddeld. Statistisch gezien. Maar wat als het er nou méér zijn dan gemiddeld? Dan hebben we vette pech! En als er niks gebeurt? Dan heeft de burger pech, want als er ingebroken wordt in zijn huis en het wil even verkeerd, moeten we tien minuten rijden op volle snelheid om in de buurt te komen.
Hoe dan ook, drukke nachten. En dat voor een zondag op maandag en maandag op dinsdag. Kluiskraken. Achtervolgingen. Dronken mensen die zich van alles in de bol halen. Huiselijk geweld. Inbraken in auto's en gebouwen. Absurd weggedrag. En wéér naar binnen om iets op papier te zetten. En in twee dagen tijd geen bon geschreven. Oh ja, toch eentje. Voor het niet dragen van een helm op de brommer. Bij een gangetje van 80 km/u. Nee, zei de bestuurder, ik heb 's morgens niet zoveel zin in een helm. Oh, 's middags wel dan? En hij had dat ding gewoon in zijn buddy zitten! En wat als je jezelf nou tot pulp rijdt? Ja, da's dan mijn eigen verantwoordelijkheid he? Dat doet het altijd leuk bij je ouders als wij met die boodschap aan de deur komen.
Ik zou best wat meer willen leren over leidinggeven, hoewel ik het wel op kleine schaal wil blijven doen. Want als je inderdaad dat soort opleidingen gaat doen en je jezelf erin bekwaamt heb je – voor dat je het weet – de leiding over een bureau en een computer, en komt iedereen de hele dag aan je kop zeuren over dingen die je eigenlijk niet wilt toestaan, maar op een gegeven moment wil je toch van het gezeur af zijn. En je komt bijna nooit meer op straat. En dat is toch waarvoor ik bij de politie ben gegaan….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten