Zo! Het zit er weer op! De zoveelste editie van een groot, meerdaags popfestival wat ik mocht voorbereiden, organiseren ( politioneel gezien dan) en mocht aanvoeren. Vier dagen waarin duizenden liters bier, stomme opmerkingen en een goede sfeer de boventoon voerden en waarbij, geheel traditiegetrouw, enkele fikse klappen werden uitgedeeld. Allemaal ter verhoging van de feestvreugde, zeg maar.
In die vier dagen gaat er een wereld voor je open als je dit niet gewend bent. Ruwweg 8000 boeren uit de omgeving in hun eigen uniform: geruite overhemden, spijkerbroeken en bouwvakkerslaarzen, die swingen op Jan Smit, Band zonder Banaan en meer van dat soort hos-muziek. Heel leuk om naar te kijken, als de sfeer goed blijft. En als het niet goed blijft, gaan ze met zijn allen erop los. En traditioneel wordt er op de laatste dag wat verveeld tegen de politie, zodat deze zich genoodzaakt voelt om de paarden er tegenin te zetten, wat duwen en porren met de wapenstok uit te delen en goedmoedig te schreeuwen.
Als je het wel gewend bent, zie je toch weer steeds nieuwe dingen. Collega's die na vier dagen op zijn ( want het is dezelfde club die die vier dagen gedraaid heeft) en soms wat onwillig zijn. Een speciaal bijstandsteam die gewoon zijn eigen zin doet en er niet is als je ze nodig hebt – hee, wacht eens even: zeiden we dat vroeger ook al niet over de politie? Een hoofd beveiliging dat in vier dagen tenminste een tray red bull naar binnen heeft gegoten en niet meer uit zijn woorden kan komen vanwege een overdosis cafeïne, een vechtpartij waarbij in vijf minuten tijd acht aanhoudingen voortvloeien en vijf minuten daarna niemand meer weet waar het nou eigenlijk over ging ( ja, mijn maat ging vechten en dus doe ik mee! Da's toch logisch?) dus allemaal met een bonnetje het terrein af. De enige Marokkaan die dapper genoeg was om 2500 boeren te trotseren en eruit werd gepikt na een duw- en trekpartij, wat natuurlijk heel erg onrechtvaardig was maar waarschijnlijk erger heeft voorkomen. Zelf wéér de laatste zijn die het pand verlaat omdat je alles naar jezelf toetrekt. En ga zo maar door.
Ik was blij gisterenavond dat het voorbij was en dat we het relatief makkelijk hadden gehad. En ach, volgend jaar, als het me gegeven wordt, doe ik het graag weer. Er volgt nog een nabespreking om de laatste knelpunten te bespreken. En dan gaan we weer als vrienden uit elkaar.
En die inspecteur van een andere dienst die voor zijn opleiding een dergelijk evenement bij moest wonen heeft waarschijnlijk zijn ogen uitgekeken, maar bleek het achteraf toch ook wel heel bijzonder gevonden te hebben.
Even een dagje uitrusten, nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten