Het heeft dik twee maanden geduurd, maar eindelijk kan ik
weer bloggen. Dingen van me af schrijven. Leuke dingen en dingen die me dwars
zaten. Zaken die ik heb meegemaakt. Zoals een weekendje naar Denemarken met
mijn vrouw om daar een onvergetelijk concert bij te wonen van Brad Paisley, een
Amerikaanse countryartiest. ( en nee! Het feit dat ik van country houd, wil
niet zeggen dat ik een paard heb en aan line-dancing doe!) Of ik zou kunnen
schrijven over de voorbereidingen voor een project genaamd “mobiel banditisme”
, waar ik voor drie maanden operationeel commandant wordt, samen met een
collega uit Nieuwegein. En dat ik het wijkwerk dus even drie maanden laat
rusten. Dit project richt zich op rondtrekkende dievenbendes, zoals
Oostblokkers, Ieren en anderen bij wie het begrip ‘mijn en dijn’ ver te zoeken
is.
weer bloggen. Dingen van me af schrijven. Leuke dingen en dingen die me dwars
zaten. Zaken die ik heb meegemaakt. Zoals een weekendje naar Denemarken met
mijn vrouw om daar een onvergetelijk concert bij te wonen van Brad Paisley, een
Amerikaanse countryartiest. ( en nee! Het feit dat ik van country houd, wil
niet zeggen dat ik een paard heb en aan line-dancing doe!) Of ik zou kunnen
schrijven over de voorbereidingen voor een project genaamd “mobiel banditisme”
, waar ik voor drie maanden operationeel commandant wordt, samen met een
collega uit Nieuwegein. En dat ik het wijkwerk dus even drie maanden laat
rusten. Dit project richt zich op rondtrekkende dievenbendes, zoals
Oostblokkers, Ieren en anderen bij wie het begrip ‘mijn en dijn’ ver te zoeken
is.
Maar helaas werden we gisterenavond opgeschrikt door een
ontzettende boodschap. Mijn wijkchef belde me met het bericht dat een collega
uit Woerden, tijdens de dienst en onderweg naar een melding een ongeluk met de
motor had gekregen en aan de gevolgen daarvan overleden was. Hij laat een vrouw
en een zoontje achter van drie jaar oud en, zoals ik vanmorgen hoorde, wordt de
tweede over een dikke maand verwacht. Ik kende deze collega goed, omdat hij een
tijdje op mijn wijkteam had gewerkt. En hoewel hij niet bepaald met opgeheven
hoofd naar een ander wijkteam is gegaan, is dit iets wat je absoluut niemand
toewenst. Vriend of vijand,maakt niet uit.
ontzettende boodschap. Mijn wijkchef belde me met het bericht dat een collega
uit Woerden, tijdens de dienst en onderweg naar een melding een ongeluk met de
motor had gekregen en aan de gevolgen daarvan overleden was. Hij laat een vrouw
en een zoontje achter van drie jaar oud en, zoals ik vanmorgen hoorde, wordt de
tweede over een dikke maand verwacht. Ik kende deze collega goed, omdat hij een
tijdje op mijn wijkteam had gewerkt. En hoewel hij niet bepaald met opgeheven
hoofd naar een ander wijkteam is gegaan, is dit iets wat je absoluut niemand
toewenst. Vriend of vijand,maakt niet uit.
Daarom werd er vanmorgen en bijeenkomst gehouden op het
politiebureau te Woerden om elkaar steun te geven. Met elkaar te praten. Te
omhelzen. En te janken. En iedereen die geen nachtdienst had gehad of
anderszins verhinderd was, was er. Een grote verkeerscontrole, die eigenlijk
vanochtend had moeten plaatsvinden, was afgelast. De wijkchef, de districtschef
en zelfs de nieuwe korpschef hielden een korte maar emotionele toespraak.
Spoorden ons aan vooral bij elkaar te zijn en te praten. Ervaringen te delen.
Zorgen dat we de zaken weer op een rij kregen. Uit naburige districten werd
hulp en opvang voor de dienst toegezegd.
politiebureau te Woerden om elkaar steun te geven. Met elkaar te praten. Te
omhelzen. En te janken. En iedereen die geen nachtdienst had gehad of
anderszins verhinderd was, was er. Een grote verkeerscontrole, die eigenlijk
vanochtend had moeten plaatsvinden, was afgelast. De wijkchef, de districtschef
en zelfs de nieuwe korpschef hielden een korte maar emotionele toespraak.
Spoorden ons aan vooral bij elkaar te zijn en te praten. Ervaringen te delen.
Zorgen dat we de zaken weer op een rij kregen. Uit naburige districten werd
hulp en opvang voor de dienst toegezegd.
En dan blijkt maar weer eens wat een hechte kliek
politiemensen zijn. Voor elkaar. Iedereen samen. In een kantoortje was een
stilteruimte en een condoleanceregister ingericht. Met daar op een tafel zijn
toegangspas, legitimatiebewijs, een leren mapje waar zijn oordoppen in hadden
gezeten en zijn telefoon. Met de waterschade nog zichtbaar achter het scherm.
Dat deed me echt wel wat, hoor. Na een hele tijd handen schudden, elkaar
omhelzen en speculeren over hoe het precies gebeurd was ( de resultaten van het
onderzoek volgen de komende dagen) gingen we weer naar onze bureaus. Die
gesloten waren. En waar de korpsvlag en de Nederlandse vlag halfstok hingen.
Iedereen die geen dringende werkzaamheden had, kon vandaag naar huis. Of kon
blijven, wat je wilde. Ik ben naar huis gegaan. Om op het internet een
discussie te lezen over de rijvaardigheden van agenten heden ten dage en de
staat waarin het materieel verkeert. Sommige mensen moeten altijd wat roepen
van de zijlijn.
politiemensen zijn. Voor elkaar. Iedereen samen. In een kantoortje was een
stilteruimte en een condoleanceregister ingericht. Met daar op een tafel zijn
toegangspas, legitimatiebewijs, een leren mapje waar zijn oordoppen in hadden
gezeten en zijn telefoon. Met de waterschade nog zichtbaar achter het scherm.
Dat deed me echt wel wat, hoor. Na een hele tijd handen schudden, elkaar
omhelzen en speculeren over hoe het precies gebeurd was ( de resultaten van het
onderzoek volgen de komende dagen) gingen we weer naar onze bureaus. Die
gesloten waren. En waar de korpsvlag en de Nederlandse vlag halfstok hingen.
Iedereen die geen dringende werkzaamheden had, kon vandaag naar huis. Of kon
blijven, wat je wilde. Ik ben naar huis gegaan. Om op het internet een
discussie te lezen over de rijvaardigheden van agenten heden ten dage en de
staat waarin het materieel verkeert. Sommige mensen moeten altijd wat roepen
van de zijlijn.
Ik had graag vrolijker berichten willen plaatsen. En die komen
nog wel. Maar als een collega overlijdt, zeker tijdens de dienst, dan staat
alles even stil. Onderweg naar een melding om de ambulance te helpen bij een
onwelwording. Onderweg om iemand, die
hij niet kende, te helpen. Gewoon omdat dat zijn beroep was. Hulp verlenen aan
hen die dat behoeven.
nog wel. Maar als een collega overlijdt, zeker tijdens de dienst, dan staat
alles even stil. Onderweg naar een melding om de ambulance te helpen bij een
onwelwording. Onderweg om iemand, die
hij niet kende, te helpen. Gewoon omdat dat zijn beroep was. Hulp verlenen aan
hen die dat behoeven.
Rust zacht,Lucas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten