De verrassing was compleet, gisteren…en de verontwaardiging ook. Ik zit al drie dagen op cursus om om te leren gaan met het nieuwe computersysteem dat de minister de politie heeft opgelegd. Dat betekent dus een moderner systeem gebaseerd op Windows. Het oude systeem was dat niet en dat betekent nu dat we meer met muisklikken kunnen doen. Na drie dagen kon ik dat goed voelen in mijn rechteronderarm. Tussen de bedrijven heb ik even mijn mail gecheckt en ik zag met verbazing dat er een klacht tegen me was ingediend.
U herinnert zich vast nog wel het verhaaltje dat ik schreef over het berichtje in de krant waarin ik mijn eigen handelen herkende en dat ik de briefschrijfster terug had gebeld om mijn verhaal te motiveren en te luisteren naar haar verhaal. Nu blijkt dat zij een klacht tegen mij heeft ingediend omdat ik het gesprek afsloot met de woorden (ongeveer) dat "we elkaar nog wel eens tegen zouden komen omdat ik de wijkagent ben van het gedeelte waar zij woont". Dit heeft zij als een bedreiging opgevat.
Ons korps heeft speciale klachtenbehandelaars in dienst die bekijken of de klacht gegrond is. Ze gaan in gesprek met de klager en kijken of op die manier de kou uit de lucht genomen kan worden of dat de klacht echt voor de tuchtcommissie moet komen. Ik ben blij dat ik die baan niet heb. Slijmen en lijmen is nooit mijn kunst geweest.
Ik zou zo’n klacht direct het raam uitgesmeten hebben. Bedreigend? Wat een flauwekul! Ik zie dit gewoon als een actie om je gelijk te halen. De klaagster vond ook dat ik maar een contra-stukje in de krant had moeten schrijven om zo uit te leggen waarom ik gedaan had wat ik gedaan had. Ja kom zeg, ik ga een discussie starten in de krant zodat iedereen mee kan genieten.
Dat deed me denken aan een andere klacht ( ja er wordt nogal eens geklaagd tegen de politie) die ik te verduren kreeg over een moeder wiens zoontje ik aan had gehouden op verdenking van vernieling van een ruit van een school. Ze verweet ons dat die aanhouding met veel machtsvertoon gepaard gegaan was en dat we best tegen haar zoon hadden kunnen zeggen dat hij zich de volgende dag had moeten melden op het politiebureau. Wij noemen dit soort ouders MKDDN-ouders, afkorting voor Mijn Kind Doet Dat Niet. Natuurlijk. De jongen in kwestie was met nog drie kameraden die ook aangehouden werden, dus waren er twee auto’s nodig om ze naar het bureau over te brengen. Twee auto’s betekent vier politiemensen en dat was dus de overmacht. En hem de volgende dag uitnodigen….ik vraag me af of ze ook zo had gereageerd als haar raam was ingegooid en de daders nog in de buurt waren. Jongens komen jullie morgen even aan het bureau om een verklaring af te leggen? Ik denk dat dat weer een leuk stukje in de krant had opgeleverd…….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten