Ik heb de afgelopen week vier nachtdiensten gedraaid. Viér! Voor een wijkagent op leeftijd, die zoiets de afgelopen twee jaar niet meer had gedaan, was dat een ware cultuurshock. Ik draai normaal gesproken alleen maar openbare ordediensten, die om 05.00 uur eindigen, net als de slaap het ergst wordt. Nu moest ik door tot 07.00 uur en ik was gesloopt als ik thuiskwam. Echt, wegen die ineens in een bocht uitlopen, overstekende bomen, smaller wordende tunnels…als je slaapdronken achter het stuur zit, zie je de meest vreemde dingen voorbijtrekken.
De zaterdagnacht, traditioneel de drukste, was er één van feestjes. Een groot gedeelte van Nederland is al op vakantie ( heerlijk he, geen files?) en de thuisblijvers vonden het heerlijke weer een goed excuus om de barbecue op te stoken, de stereo op tien te zetten en de biertap open te draaien. Alle buren zijn welkom, en degene die niet komen zijn dan meestal de klagers. Zo ook nu. We zijn wat feestjes afgereden. Omdat we dicht tegen Amsterdam aanzitten ( daar gáán we weer, je zou haast denken dat ik een hekel heb aan Amsterdammers. Dat is niet zo; alleen maar aan dronken Amsterdammers, maar dat zijn ze helaas nogal vaak) was de muziek….volks. Zullen we het daar op houden? En luid. En je zult meegalmen, kreng! Dat vinden de buren natuurlijk niet leuk, dus bellen we de politie. De meesten lieten zich er wel op aanspreken hoor. We gaan meestal eerst aan de deur, zeggen dat er geklaagd is en dat het zachter moet. Krijgen we later nog een melding er overheen, dan maken we proces-verbaal op en houdt het dan nog niet op dan nemen we de geluidsapparatuur in beslag. Dat kan nog leuk oplopen als je een semiprofessionele DJ hebt ingehuurd.
Het laatste feestje van die nacht was bijna de eerste vechtpartij. De dochter des huizes was 18 jaar jong geworden en vierde dat met een karaoke-feestje. Nou hoef je niet te kunnen zingen wil je meedoen aan karaoke, maar de keerzijde is dat, als je een beetje aangeschoten bent, je zelf niet meer hoort dat je niet echt zuiver meer zingt. Je bent overtuigd van je eigen kunnen en bent eigenlijk verbaasd dat Henk-Jan Smits nog niet met een contract aan je voeten ligt.
Vader des huizes was absoluut niet blij dat wij door zijn zoon binnengevraagd waren. Hij was zwaar dronken en erg vervelend. Niet voor rede vatbaar. Dus heb ik een stap overgeslagen en hem aangezegd dat als we terug moesten komen, het hem geld zou gaan kosten. Daarop wilde hij dat wij zijn woning verlieten. Dat hebben we ook gedaan – de boodschap was al overgebracht en als we dat geweigerd hadden, hadden we een vechtpartij aan onze handen gehad en een mogelijke ambtelijke huisvredebreuk. En dat was het allemaal ook weer niet waard. Nu is het in dit dorp traditie dat de haat voor de politie doorgegeven wordt van vader op zoon. Dat was deze keer niet gelukt, want de zoon des huizes was de enige die nog enigszins nuchter was. Dus had de man het maar aan zijn dochter doorgegeven, die vloekend als een bootwerker achter de microfoon vandaan kwam omdat haar feestje werd verpest.
Natuurlijk, het is niet leuk als je feestje verpest wordt. Maar hoeveel van Nederland zou omgekeerd verplicht willen meegenieten van het feestje van de buren en liggen te dreunen in zijn bed? Hou toch eens een beetje rekening met je buren! Dat houdt de buurt ook leuk. Allemachtig, ik lijk wel een wijkagent, zeg…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten