Iedereen die wel eens een Amerikaans/Engelstalige film heeft gezien heeft de volgende frase wel eens voorbij zien komen: "Be careful what you wish for…you might just get it!"
Ik weet niet of er een spreekwoord of gezegde in het Nederlands bestaat dat dezelfde boodschap uitdraagt, maar stelde ik in het vorige stukje nog dat ik graag wat meer wilde leren en toepassen over leidinggeven op kleine schaal…werd ik even op mijn wenken bediend!
Hoewel het pas half oktober is, wordt er nu al nagedacht over de inzet rondom oud-en-nieuw. De vuurwerkdiensten, hoewel de overlast daarvoor de laatste jaren sterk aan het afnemen is, de feesten, de alcohol en de kou, en de collega's die wéér mogen komen opdraven. Het zit er sterk in dat ik ook mag. Bij ons geldt de regel: twee keer werken met de jaarwisseling, één keer vrij. En dus, toen er werd gevraagd wie de coördinatie op zich wilde nemen, kon ik natuurlijk mijn grote mond weer niet houden.
Gisteren hebben een vergunningsadvies opgesteld, samen met mijn collega met wie ik samen de kar ga trekken, over een groot feest in de week voor oudejaar en op de nacht zelf. Je kijkt naar gevaarzetting, bezoekersaantallen, wegafsluitingen, nooduitgangen, EHBO-posten….Er komt heel wat bij kijken. Zo'n tentfeest vervult een grote sociale functie omdat er veel raddraaiers die wij kennen zitten. en als ze dáár zitten, dan lopen ze niet in de wijk om dingen te vernielen of elkaar in mekaar te beuken. Dat doen ze nu in de tent, den is het zaaks voor de beveiliging om ertussen te stappen. En een ervaren beveiligingsbeambte weet dat dat soort dingen zichzelf vaak wel oplossen. Pas als het echt erg wordt worden ze eruit getrokken en aan ons overgedragen.
De chefs hebben gisteren gekeken naar de planning. En kwamen aangeslagen terug. Het is echt een sterfhuisconstructie bij de politie. Er wordt zoveel aan ons getrokken van alle kanten. Als mensen alle meer- en overuren die ze nog hebben staan op zouden nemen in december zoals we eigenlijk verplicht zijn, kunnen er zo maar tien naar huis voor de rest van de maand. Zoveel overwerk wordt er gedraaid. En de rest van de bezetting is toch ook al niet om over naar huis te spreken. Hoewel wij nog van geluk mogen spreken. Er komen binnenkort weer twee mensen bij van de opleidingsschool en ik ga twee surveillanten in opleiding coachen. Die laatste kunnen uiteraard niet met oud en nieuw ingezet worden, maar geeft ons wel wat ruimte in de dagen ervoor. Maar voor de rest? Mijn chef vroeg zich af wat er zou gebeuren als we om 02.00 uur gewoon zouden zeggen: we gaan naar huis, anders draaien we teveel overuren……Ja, wat zou er eigenlijk gebeuren?
Dus in de komende tijd moet de planning rondgemaakt worden, moet het thuisfront voorbereid worden op wéér een oudejaarsnacht zonder pappa of mamma, moet er proviand ingeslagen worden, moeten er draaiboeken samengesteld worden ( die toch niemand leest, maar als het dan onverhoopt uit de klauwen mocht lopen, dan kan de leiding zeggen: kijk, we waren overal op voorbereid) en voelen we een gezonde spanning.
En dan is er nog De Zaak. Die me bezig houdt en waar heel veel tijd in gaat zitten. Ik kan er nog niet al te veel over vertellen, maar het wordt een leuke zaak. Met een bekende verdachte. En het kon er wel eens op uitdraaien dat…..nee, sorry. Zit nog een embargo op, zoals dat heet. Maar zodra ik kan, zal ik het uit de doeken doen. Tot die tijd moeten jullie nog maar even je geduld bewaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten