In Nederland willen we graag mobiel zijn. Bereikbaar. Het is één van onze grondrechten ( het recht van vrij reizen) en laat niemand dat van ons afpakken. Maar de laatste 20 jaar is het verkeer zo intensief geworden dat je beter kunt fietsen of lopen dan in je auto zitten en je te verbijten over die vent voor je die maar niet wil opschieten. We hebben er een erg kort lontje door gekregen. En zelfs 12 miljoen boetes in 2009 – waarvan 9 miljoen snelheidsboetes – en het fameuze Kwartje van Kok ( die ergens comfortabel met een aantal commissariaten het gedachtegoed van zijn PvdA uitdraagt: Iedereen doet mee, maar ik net even meer dan de rest) kunnen ons niet scheiden van onze heilige koe.
Niet alleen willen we bereikbaar en mobiel zijn, maar ook vooral mobiel bereikbaar. Zodra we in onze auto stappen wordt de telefoon ingeschakeld en wordt iemand gebeld. "Hallo? Met mij. Waar ben je?" Niet zelden gebeurt dat zonder gebruik te maken van een carkit of bluetooth-oortje . Ik heb het altijd zo’n zonde gevonden van die 160 euro. En kijk maar eens als iemand zit te bellen achter het stuur: ze dweilen over de weg. En pubers maken het helemaal bont. Als je dacht dat een moderne manager vastgebakken zit aan een GSM, kijk dan maar eens naar een puber op een fiets: als een chirurg de puber van zijn GSM operatief moest scheiden, zou hij het niet aandurven omdat de patiënt nul overlevingskans had. Ik reed er gisteren nog eentje bijna omver op het fietspad. Helemaal opgaand in het Sms’en, twitteren of internetten of wat ze dan ook doen en alle oog voor het verkeer om zich heen verliezend.
Ondertussen barst vanavond het vierdaags popfestival bij ons weer los. Trouwe lezers weten dat het nu een jaar geleden is dat ik – een paar weken voor de editie van vorig jaar – mijn rib brak en dus niet de coördinatie kon hebben. ( trouwens: bijna 1300 bezoekers in een jaar tijd! Goed he?) Ik denk dat ik daarom dit jaar een stukje compensatie wil brengen voor mezelf, want ik ben er vreselijk druk mee geweest de afgelopen tijd en ik voel wel meer dan een gezond stukje spanning. Gisterenavond hebben we de tent voor het laatst gecontroleerd met brandweer, gemeente en beveiligingsdienst. En alles werd in orde bevonden. Maar, zoals ik tegen de gemeente opmerkte: je weet pas waar we níet aan gedacht hebben als alles gierend uit de klauwen loopt. Want calamiteiten tonen vaak de lacunes in een beveiligingsplan aan. Laten we maar hopen dat het een echt feest wordt. Vorig jaar waren er 12 aanhoudingen op 20.000 bezoekers. Dat is verhoudingsgewijs natuurlijk helemaal niks. Dus kom op: drink gerust een biertje ( ik helaas niet) en zorg dat het leuk blijft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten