Zojuist gezien op www.dumpert.nl, normaal een site waar je de meest hilarische filmpjes kunt bekijken. Een jochie van krap 13 jaar oud heeft ruzie met een agent. In Nederland. Dan kun je je al afvragen: waarom heeft zo'n kind ruzie met een agent, terwijl de rest van de 13-jarigen in Nederland vol ontzag stil toekijken of hooguit eens iets vragen over het dienstpistool, iets waar kinderen mateloos door gefascineerd zijn ( ik ook, hoor, op die leeftijd).De agent in dit filmpje geeft de jongen een duw omdat hij weg moet wezen en het jongetje roept: He kankerhomo! De agent reageert hierop door de jongen een flinke schop voor zijn oneerbiedige reet te geven en daarmee eindigt het filmpje.
Los van het feit dat een 13 jarige dat soort taal niet hoort te bezigen, hoort de agent niet zo te reageren. Of toch wel? Op dezelfde site kunnen kijkers de filmpjes van commentaar voorzien. Het valt mij op dat veel jongeren de Nederlandse politie maar soft vinden. Watjes. Zo ook op deze site. Er is veel goedkeuring te vinden voor het feit dat de agent een schop gaf. Ook wordt er gevraagd om "Amerikaanse politie naar Nederland te halen".
De Nederlandse politie is er – zo lang als ik er werk tenminste – altijd al een geweest van het compromis. "Vriendelijk als het kan, streng als het moet" is de stelregel van de laatste jaren. We zullen nooit zomaar geweld gebruiken, al was het alleen maar omdat we beducht zijn voor de reactie van de pers, de bevolking en natuurlijk het dreigement dat de rechterlijke macht, die er niet bij was en geen idee heeft van wat er op straat leeft en gebeurt, een oordeel over ons moet vellen. Maar de jeugd, grootgebracht met dit soort filmpjes op het internet, schreeuwt om een hardere politieaanpak. Wil kennelijk dat wij sneller de wapenstok trekken en een paar tikken uitdelen als ze te brutaal zijn. Of teveel herrie maken. En eerlijk is eerlijk, er zijn best momenten geweest dat ik dat ook best zou willen. Maar wij willen geen politie zijn die met angst regeert. We zijn er om mensen te helpen, en als mensen bang zijn voor de politie komen ze niet naar ons toe met een hulpvraag. Neemt niet weg dat ik soms ook wel eens jeukende vingers heb. Toen ik in de primaire opleiding zat, kregen we een klas van de Spaanse Guarda Civil op bezoek, die ons in de lessen zelfverdediging versteld lieten staan met hun aanpak. Als ze iemand moesten hebben, renden ze van achteren op hem af, tilden hem op bij de knieën en schoven hem net zo lang over straat tot er geen neus meer op zat. Geen verzet. Actie geslaagd. En de filmpjes van Amerikaanse politieagenten, die tegenwoordig als ze een verkeersboete uitschrijven al met getrokken pistool een auto benaderen, zijn algemeen bekend. Totdat dat ontaart in Rodney King-achtige toestanden.
Als we willen dat de Nederlandse Politie harder optreedt, is dat kennelijk omdat we dat nodig vinden. Totdat het één van onze familieleden of vrienden betreft natuurlijk. Want dan heeft hij niks gedaan. Maar moeten we ook niet eens bij onszelf te rade? Is het niet zo dat de Nederlander sinds de jaren 70 en 80 zich ontworsteld heeft aan allerlei instellingen van vroeger die het voor het zeggen hadden en ons vertelden wat we moesten doen? Kerk. Leraren. Dokters. Beroepen die stuk voor stuk geconfronteerd werden met mensen die niet klakkeloos aannamen dat wat zij voor waarheid verkondigden ook echt zo was. We zijn mondiger geworden. Laten ons niks zomaar meer zeggen.
Opkomen voor jezelf is goed. Maar ik denk dat we zijn doorgeschoten. We zijn hondsbrutaal, asociaal en soms gewoon agressief. In het verkeer. In een winkel. Op een feestje. Laat niemand ons vertellen wat me moeten doen, want dat zoeken we zelf wel uit.
Ik denk dat we allebei een stap in de goede richting moeten doen. Wij zullen niet zo soft meer optreden en vaker brutale jeugd een schop voor de reet geven. Of een oorvijg. Gaan ze niet dood aan. Sterker nog, vaders en moeders uit allochtone culturen, waar het heel normaal is dat de jeugd op straat door iedereen – en vaker wel dan niet met harde hand – gecorrigeerd word, zullen dat alleen maar toejuichen. En als wij als Nederlanders dan eens wat vaker op onze tong leren bijten voordat deze ons in moeilijkheden brengt, dan zijn we al een heel eind op de goede weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten