Vandaag kwam het bericht in het nieuws dat de Raad van Hoofdcommissarissen blij is met het kabinetsplan om een 50-tal politietrainers naar Afghanistan te sturen. Om de Afghaanse politie op te leiden. Kennelijk voelt het kabinet dat ze bakzeil hebben gehaald door te struikelen over de verlenging van de missie in Uruzgan en proberen ze nu hun goede wil te tonen naar de rest van de wereld.
Voor de goede orde: Ik vind dat we wél iets te zoeken hebben in Afghanistan, juist omdat de intentie van de missie altijd is geweest om op te bouwen en te onderrichten. Dat het uitdraait op een vechtmissie is niet leuk, maar dat is geen reden om je terug te trekken. En samen met de drie andere landen die veel gevechten daar hebben gevoerd- Amerika, Canada en Engeland – hebben we daar veel bereikt. Maar ik vind niet dat we de krijgsmacht moeten terugtrekken en daarvoor in plaats de politie moeten sturen. Ja, zegt de politiek dan, maar het zijn toch trainers? Die gaan de Afghaanse politie leren hoe ze hun werk moeten doen? Maar een beetje trainer die wil weten wat hij zijn pupillen aan moet leren, zal ook een gevoel moeten krijgen voor wat er op straat gebeurd. Want we zijn het er met zijn allen over eens dat dit niet vergelijkbaar is met politiewerk in Nederland. Ik zie ons hier lopen op straat met een kalashnikov AK-47 en het recht om hem te gebruiken. En ik vrees voor de dag dat een Nederlandse politietrainer in Afghanistan wordt gedood. Want dat zal vroeg of laat gebeuren.
En dan nog: we hebben onze eigen politiezorg niet eens op orde. Waarom zouden we dan proberen om onze trainingscapaciteit terug te brengen, die we zelf zo hard kunnen gebruiken. Een gewone politieagent gaat vier keer per jaar een dag naar training, waar dan geschoten wordt, waar getraind wordt in bepaalde situaties en waarbij een stuk theorie gebracht wordt. En er wordt gewerkt aan zelfverdediging, met technieken die onnodig moeilijk zijn en door één of andere suffe ambtenaar uit een boekje gehaald zijn. Een boekje uit 1969, waarschijnlijk. "Hoe bevecht ik nozems op een succesvolle manier" of zoiets. Maar vier dagen is eigenlijk veel te weinig. We worden geacht onszelf in conditie te houden door in je eigen tijd te sporten. Niet dat dat vervelend is, maar het zou ook leuk zijn dat in diensttijd te kunnen doen, omdat het ook voor de dienst nodig is. Nu train ik natuurlijk op de bike, maar dat kan niet iedereen.Dus in plaats van onze trainers weg te sturen op een missie die dodelijke gevolgen kan hebben, kunnen we beter onze mensen hier goed trainen. Zes tot acht trainingsdagen per jaar is niet te veel gevraagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten