Ik ben dol op de winter! Sinds een jaar of vijf ga ik ieder jaar op wintersport, maar als kleine jongen heb ik van mijn vader leren schaatsen. Mijn vader – opgegroeid in de polder en altijd in de bouw gewerkt – stond samen met zijn broers zodra het even kon op het ijs en heeft menig toertocht geschaatst, met als bekroning de alternatieve Elfstedentocht in Finland, in 19-lang geleden. Geen wonder dus dat ik de ijskoorts met de paplepel ingegoten heb gekregen. Ik heb het dan ook niet koud bij dit weer. Ik ga nog steeds op de fiets of lopend het dorp in, terwijl menig collega bij de kachel zit te kleumen. Ik maak ze dan gekscherend uit voor 'stadskinderen 'terwijl ik mezelf als een polderjongen beschouw.
De weersomstandigheden hebben veel overlast veroorzaakt, maar als ik 's avonds buiten liep en die heldere sterrenhemel zal en 's morgens de ijsaangroei op het kanaal zag, dacht ik stiekem " zou het dan toch…" Helaas mag het nu nog niet zo zijn. maar het komt nog wel, deze winter. Met mijn geluk zal dat net tijdens mijn wintersport zijn, maar ja….keuzes!
Een stichting in ons dorp organiseert nu voor de tweede keer op rij een kunstijsbaan op het dorpsplein, waar de jeugd kan schaatsen. En dat is een enorm succes. Een hele maand lang komt de jeugd zich vermaken voor een klein bedrag, met muziek, koek en zopie etc.
En met die verzameling mensen komen ook de problemen. Want je zult altijd zien dat er mensen zijn die de lol voor andere mensen verstieren. En het doet me verdriet om te zeggen, maar het zijn vooral de jongeren van Marokkaanse en Turkse afkomst die daar debet aan zijn. Daarom hebben we in het vooroverleg met de stichting, gemeente en beveiligingsbedrijf geopperd om het plaatselijke moskeebestuur en de ouders erbij te betrekken. Eén enthousiaste ouder wilde dat wel maar kreeg geen medewerking van het bestuur. Dat was een politietaak, zo vond het bestuur. Ik noem dat de kop in het zand steken.
Aan de andere kant was er als reactie een contigent Nederlandse jongeren die zagen dat de vrijwilligers, die de ijsbaan bestieren, bekogeld werden met ijsballen, allerlei ziektes naar het hoofd geslingerd kregen van de reljeugd, en meer van dat fraais. Zij trommelden een groep op wat bijna op een massale vechtpartij uitdraaide. De politie was op dat moment even bezig met een dringender melding en het blik politieagenten dat wij op zo'n avond tot onze beschikking hebben – maar liefst drie hele politiemensen!- was op. Zo moet het dus ook niet zijn, dus hadden we gisterenmiddag even crisisoverleg. Waar de neuzen weer even gericht zijn.
Het is een loffelijk streven om met vrijwilligers een ijsban te bemannen en les te geven, te vegen, drank en snacks te verkopen. Maar vrijwilligers – zeker als ze een beetje op leeftijd zijn – hebben niet de olifantenhuid die ervaren beveiligers en politiemensen hebben. En ze hebben vaak nog een sterk gevoel van Hoe Het Hoort, zijn opgevoed met respect voor hun ouderen. En dat missen ze nu in de jeugd. Maar het gaat al een stuk beter als vorig jaar. We hopen het plezier voor de jeugd te kunnen waarborgen en de raddraaiers aan te pakken. Zodat iedereen er iets aan heeft.
Veel ijs- en sneeuwpret toegewenst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten