Je zou het soms niet denken dat "de jeugd van tegenwoordig" zoals de ouderen van alle tijden verzuchten, de toekomst van dit land zijn. Zeker niet als je ze midden in de nacht terug ziet komen van een feestje, volkomen laveloos. Maar ach, zo erg is het niet om een keertje dronken te zijn. En trouwens dat was niet de jeugd waar ik het over wilde hebben. Nee, ik wilde wat vertellen over een criminele jeugdgroep, die wij in het dorp hebben. Een zeker duur betaald onderzoeksbureau heeft een methode ontwikkeld om jeugdgroepen in te delen naar ernst van de overlast die ze de maatschappij aandoen. Dat bureau heeft daar ongetwijfeld dik aan verdiend, reden dat ik er hier niet nóg meer reclame voor ga maken. Jeugdgroepen kun je, al naar gelang de samenstelling, de ernst van de delicten en de verhoudingen in de groep, indelen als overlastgevend, hinderlijk en crimineel. Wij hebben dus een criminele jeugdgroep. Een groep van grotendeels Marokkaanse jongeren (koren op de molen van een zekere Geert W.) en een paar Nederlanders, die al heel wat op hun kerfstok hebben. Hoewel je daar weinig van meekrijgt. Want ze plegen hun feiten niet op hun geboortegrond. Behalve de dommeriken in de groep. En dan hebben we het niet over kleine dingetjes. Overval. Drugshandel. Inbraak.
Als ze in een groep staan, is er niet met die jongens te praten. Het is ook een zwak punt van me, geef ik direct toe. Ik kan maar slecht contact maken. Maar ze sluiten zich compleet af. Groeten je niet. Zeggen geen boeh of bah. Als ze alleen zijn, gaat het meestal nog wel. Kun je een babbeltje maken met ze. Niet allemaal want er loopt ook een regelrechte sociopaat tussen. Die gaat echt het verkeerde pad op.
Vannacht stond het hele zwikkie ergens op een brug op de doorgaande route van de disco naar het dorpscentrum. We hebben even met ze gepraat en dat ging eigenlijk best goed. En dan blijkt dat het ook gewoon jongeren zijn, met al hun gebreken en lolletjes. Maar we blijven waakzaam.
Normaal gesproken leggen we alles vast wat ze doen. Met wie gaan ze om. Wat hebben ze aan. Welke vervoermiddelen gebruiken ze. Da heeft al geleid tot de oplossing van een inbraak. We stalken ze bijna, zou je kunnen zeggen. En daarmee weken we de meelopers los van de harde kern. En geven we de harde kern iets om over na te denken. En dat gaat zo goed, dat de initiator van dit plan, een collega-wijkagent, is uitgenodigd om alles te laten vallen en een presentatie aan de korpsleiding te geven over de aanpak. Je zou denken dat er in de grote stad, waar het wemelt van de aanpak, voldoende kennis bestaat over de aanpak van jeugdgroepen. Maar kennelijk zijn we in ons kleine dorpje zó succesvol dat ze de aanpak naar de grote stad willen halen. Waar een klein wijkteam groot in kan zijn…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten