Dit is het honderdste stukje dat ik in dik twee jaar mag bloggen voor u allen ! Dat is toch een mijlpaal, vind ik. Bijna 5700 bezoekers in die twee jaar en ik krijg toch regelmatig reacties op mijn stukjes. En daar ben ik zeer blij mee.
Vanmorgen was er een wijkgesprek georganiseerd voor inwoners van een gedeelte van mijn wijk. Met de gemeente, buurtnetwerk, de woningbouwvereniging en de politie. Ondanks een wat vreemd tijdstip – want de meeste mensen werken overdag – was er toch een hoge opkomst. Met name senioren waren goed vertegenwoordigd. De mensen konden problemen aangeven bij ons die ze tegenkwamen in de wijk. Ik kon ze eigenlijk al van tevoren uittekenen: parkeeroverlast, hondenpoep en hardrijders. Ik heb daar mijn visie op gegeven. Hardrijders zijn jullie eigen buren, foutparkeerders zijn jullie zelf en hondenpoep is voor de gemeente die daar eerst beleid op mag maken voordat de handhavers van de gemeente - en niet de politie – daar iets aan mag doen. Nou ja, dat is wel erg kort door de bocht en natuurlijk heb ik zo niet gezegd maar dat is wel waar het op neer kwam.
Toch wilden de bewoners dat er meer op parkeren gehandhaafd werd. Want er werd geparkeerd op trottoirs. Bij kruisingen. Bij scholen. Mensen zijn niet meer bereid vijf meter te lopen tussen hun auto en hun voordeur. En dus willen de bewoners dat de politie meer bekeuringen uitschrijft. Het klinkt toch een beetje als masochisme, vind ik. Eisen dat er meer bonnen uitgeschreven worden teneinde het probleem te verkleinen.
Parkeerbonnen schrijven is zeker geen populaire bezigheid onder dienders. Je hebt er een hoop gezeur van. Je bereikt er niks mee, is de veelgehoorde klacht. Er is zoveel ander werk. Maar de burger vraagt erom. En het dient ook de hulpverlening. Want als er brand uitbreekt of iemand krijgt een acuut hartfalen. Dan moet de brandweer of de ambulance wel in die kleine straatjes kunnen komen. En als iedereen dan maar zijn auto lukraak parkeert, dan gaat dat niet lukken.
Er zijn in het verleden door de gemeente heel veel beloftes gedaan aan de bevolking teneinde ze bij hun wijk te betrekken. En dezelfde gemeente liet daarna nooit meer iets van zich horen. Dus de inwoners zijn sceptisch geworden. Dus wil de gemeente de bewoners enthousiasmeren, dan moeten we snel iets doen met de aangedragen punten. En als de politie daaraan kan bijdragen door in de wijk iets aan foutparkeerders te doen, dan moet dat kunnen. Al is het maar een half uurtje per dag. En als de burger klaagt over fietsers op de stoep bij het plaatselijk winkelcentrum, dan is de politie van een wijkteam het aan haar burgers verplicht dat op te pakken en er iets mee te doen. Ook al pak je diezelfde burgers ermee.
Ik heb dus vanmorgen een mail gestuurd aan alle collega's om vooral aan te sporen bonnen te gaan schrijven. En ik zal zelf het goede voorbeeld gaan geven. Ik heb er nog aan gedacht een waarschuwingsperiode in te lassen, maar iedereen weet toch dat het niet mag? Nou dan.
Daarna was er in de middag een districtsbijeenkomst, waar ik voor de troepen werd gehaald omdat ik 12 1/2 jaar bij de politie werkte. Daar stond een leuke gratificatie tegenover. En een legpenning. En een onderscheidinkje die ik op mijn tuniek mag dragen.
0 reacties op Straf de burger….
1.
Diana zegt: ·maart
Gefeliciteerd!
Was een leuke dag, de dag dat je gediplomeerd politieagent werd (noem je dat zo?). In Apeldoorn, met trotse ouders, speeches en vooral veel vriendjes in uniform. Indrukwekkend. Is dat al 12,5 jaar geleden?
Feestje waard?
Groet, Diana
2.
Diana zegt: ·maart
O en de rol van de gemeente die je beschrijft is ook heel herkenbaar. Bewoners bij de wijken betrekken blijkt erg moeilijk voor logge en trage organisaties (of ben ik nu cynisch). In ieder geval gaan wij (SP) straks de straat op om inwoners te informeren over plannen van de gemeente, omdat de gemeente het zelf pas na de besluitvorming wil doen…
Groet, Diana
3.
Peter zegt: ·maart
De honderdste alweer, van harte met deze mijlpaal. Blijf ze trouw lezen. De ass. vd chef
4.
Daniëlle zegt: ·maart
Als partner ben ik zeer trots op je dat je inmiddels 12,5 jr agent bent in hart en nieren. De tijd vlieg en ik zal je nog een geheimpje vertellen we zijn ook 12,5 jr samen. En dit jaar ook nog 5 jr getrouwd. Volgend jr ben ik aan de beurt dan ben ik 12,5 bij de baas.
Al hoor ik de verhalen thuis, altijd het luisterend oor, blijf ik het ook erg leuk vinden om je stukjes te lezen
5.
Arjan zegt: ·maart
Gefeliciteerd, zeer gewaardeerde collega.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten