Kerst zit er weer op. Sinterklaas zijn verblijfsvergunning is weer ingetrokken en twee potige marechaussees hebben hem en zijn pietenbende het land uitgezet. Weg is de tijd van de cadeautjes. Bankrekeningen leeg. Koelkasten gevuld. Buiken gevuld. Tijd voor goede voornemens, zoals stoppen met roken of beginnen met afvallen.
De tijd voor kerst is dé tijd voor de baas om te laten zien dat hij zijn werknemers waardeert. Dit gebeurt vaak met een traditionele borrel en het kerstpakket. Omdat ik de enige ben in de familie die in overheidsdienst werkt, kom ik er in verhouding tot mijn broers en mijn vrouw soms wat bekaaid vanaf. Terwijl een jaar of vijf geleden ik met kerst vaak beloond werd met 75 euro aan irischeques. Maar ja, de bomen groeien niet meer tot in de hemel. Dat geeft ook niks. Het gaat om het idee.
Op de kerstborrel mocht ik onverwacht naar voren komen tijdens het rondje bewust belonen. Mijn chef had me voorgedragen en mij in een beoordeling "een steunpilaar voor de wijkteamleiding"genoemd. Dat doet me deugd. Ik kreeg een leuk bedrag in het vooruitzicht gesteld. Om bij thuiskomst erachter te komen dat mijn vrouw dit jaar een véél hoger bedrag had gekregen omdat ' het zo'n druk jaar was geweest op de afdeling'. Je hebt altijd baas boven baas.
Sinds enige jaren krijgen wij als kerstpakket een catalogus waaruit we wat leuks mogen kiezen. Er was kennelijk teveel commentaar op het traditionele kerstpakket met een flesje wijn en een lekker hapje. Dus nu mogen we kiezen uit cadeaus die niemand wil hebben en waar je ook niks aan hebt. Peper-en-zoutstelletjes. Een brandertje om zelf crème Brulee te maken. Een zaklantaarntje. Dat soort dingen. Ik kon na intensief bladeren echt niks leuks vinden. Ik besloot daarom te gaan voor het ouderwetse kerstpakket. In de catalogus stond het te boek als een verrassingspakket. En een dag voor kerstmis was het er, in een grote bont gekleurde doos.
Toen ik het openmaakte, voelde ik me wel bekocht. Er zat in ( leest u even mee) een rookworst, een blik erwtensoep, een pak met thee, een flesje chocomel, een rol knäckebröd en een politiek goedgekeurde reep chocolade. Aan de kassa van de supermarkt kan het bij elkaar geen 7,50 euro gekost hebben en anders zijn ze opgelicht. Als dat alles is wat ik aan het eind van het jaar waard ben voor al het harde werk en de vele uren die ik gewerkt heb, laat dan maar zitten. Op het risico dat ik ondankbaar klink, gezien de beloning die ik eerder omschreef, maar besteed dan dat geld maar aan een paar dingen die we echt nodig hebben. Zoals portofoons op de man verstrekt. Of nieuwe fietsen. Of goede winterkleding.
Als ik volgens jaar weer zo'n catalogus krijg, stuur ik hem aan de korpsleiding. Met een begeleidende brief, dat ik meer waard ben dan dat.
Het is nog een dag voor oud en nieuw. Wees voorzichtig met vuurwerk, geef elkaar een dikke knuffel en een zoen en beloof het beter te doen dan afgelopen jaar. Want het is de gedachte die telt. Een kinderhand……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten