Gisteren kwam het plaatselijke sufferdje uit. In het verleden is de relatie tussen de politie en deze bepaalde krant altijd wat vertroebeld geweest. Dat kwam door het feit dat nou niet bepaald hoor en wederhoor werd toegepast en dat iedereen zijn ongefundeerde mening kon spuien zonder dat er echt naar feiten werd gekeken. Dat is wel anders met andere nieuwsdiensten in de regio. Zie voor een mooi voorbeeld de site van een goede fotojournalist: www.petershotnews.nl
Maar in de krant stond een stukje getiteld "de politie is je beste vriend, ja ja!" Hoezo suggestief? Het ging over mij. Mijn naam stond er natuurlijk niet bij, maar ik herkende mijn eigen optreden. Ik stond onlangs te praten bij een klein winkelcentrum in mijn wijk. Mensen die daar komen hebben de neiging een stuk over het trottoir te fietsen, volgens mij uit pure luiigheid. Ik heb er nog nooit een boete voor geschreven, maar die tijd zit er wel aan te komen. Ik waarschuw wel altijd. Zo ook nu. Ik sprak een jongen aan dat hij niet mocht fietsen en hij fietste gewoon door. Ook toen ik het een tweede keer zei, kwam er geen reactie. Dan word ik giftig. Ik laat niet zo over me heen lopen. Dus ik neem twee of drie grote stappen en trek de fiets aan de bagagedrager tot stilstand en zeg tegen de jongeman in kwestie: Ik heb het wel tegen jou hoor!
Nu blijkt volgens het stukje deze jongeman PDD_NOS te hebben. Een stoornis verwant aan autisme. Ik zou daar als politieman meer rekening mee hebben moeten houden volgens de briefschrijfster. Maar zoiets zie je toch niet aan de buitenkant?
Ik heb de briefschrijfster even teruggebeld. Haar naam stond er wel onder maar haar telefoonnummer niet, maar als je voor de politie werkt, dan is speuren wel een vereiste, dus dat koste me 3 seconden om te achterhalen. Het gesprek was prettig, maar ik haar wel gevraagd waarom ze niet eerst naar ons was gekomen zodat ze die ervaring ook in haar brief had kunnen verwerken. Volgens deze mevrouw besteedde de politie veel te weinig tijd aan grote zaken en te veel aan kleine zaken, zoals de jeugd pesten. Ik vroeg haar dan op de man af aan welke grote zaak die haar persoonlijk had getroffen wij niet voldoende aandacht had besteed. Toen kwam er een niet nader gespecificeerd voorval uit waarbij een bepaalde bevolkingsgroep niet werd aangepakt en een vriend van haar wel. Bijzonderheden wilde ze verder niet geven, dus ik kon ook niet vertellen wat we er wel of niet aan gedaan hadden.
Is de politie dan zo slecht bereikbaar? Hebben wij zo’n slechte reputatie dat iedereen ontevreden is maar niemand ons er op aan wil spreken? Ik hoop het niet. Dat is namelijk één van de redenen dat ik veel op de fiets zit en in de wijk ben: zodat mensen me aan kunnen spreken. Maar met stukjes over en weer in de krant schrijven bereik je niets. ( ik bedenk me ineens dat mijn weblog nou ook niet altijd objectief is, maar goed…gun ieder mens één zonde)
En ja, ik weet dat de politie telefonisch slecht bereikbaar is. Dat 0900-8844 is een draak. Nu heeft de politie Utrecht een nieuwe reclamecampagne gelanceerd waarbij burgers aangemoedigd worden om vaker 1-1-2 te bellen, zodat wij meer daders kunnen pakken. En dat doen we graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten