Gisteren kregen we op het bureau hoog bezoek: de korpschef van de regio kwam kijken of alles goed ging. Dat heeft toch iets speciaals. Want werkbijen als ik komen zelden in contact met de hogere heren en áls het al gebeurt zien ze je vaak niet staan of zijn ze druk met andere zaken, wat op hetzelfde neerkomt.
De korpschef is gezegend met een wat vreemde voornaam. Hij heet Stoffel. Dat is ongetwijfeld een afkorting van Christoffel, maar toch…ik vond het moeilijk om hem zo in zijn gezicht te noemen, ondanks dat hij daar zelf helemaal geen probleem mee scheen te hebben. Dat is wel een goed teken, want chefs en leidinggevenden die als 'meneer' of met hun rang aangesproken willen worden, zijn vaak heel statusbewust of zoeken ergens een bevestiging van hun leiderschap. Terwijl als je je gewoon met je voornaam aan laat spreken, dan weet je wel dat je de baas bent en dan hoef je dat niet bevestigd te zien.
Na een lunch met alle aanwezigen wilde de korpschef weten wat ons bezig hield en waar we tegenaanliepen. Agenten zijn gewoonlijk net boeren….als ze ophouden met klagen dan moet je echt gaan oppassen, maar nu durfde niemand het voortouw te nemen. Hij had al even gesproken met mijn collega wiens auto onlangs in de brand was gestoken. Hij wilde weten of alles met de schadeafhandeling goed verliep en drukte ons op het hart "als het niet goed gaat wil ik het weten! Dan mail je me maar". Dat geeft toch weer iets van zekerheid.
Een werkstudent durfde echter wel. Ze had een lijstje gemaakt van dingen die volgens haar niet goed liepen. Je moet maar durven. Maar de korpschef stond er open tegenover. Het gesprek ging over het feit dat we geen winterkleding meer kunnen bestellen vanwege bezuinigingen, de opleiding die teruggebracht wordt van vier naar drie jaar, het computersysteem waar zoveel over te doen is geweest, de beloning van de laagste rangen bij de service die hét gezicht zijn van de politie aan de balie…noem het maar op. Op de meeste vragen had hij wel een antwoord en als hij het niet wist, dan gaf hij dat ook ruiterlijk toe.
Met name het verhaal over BVH was wel een eyeopener voor mij. BVH was zeker niet het beste systeem dat beschikbaar was, maar het was wel een keus die ervoor zorgde dat alle 26 korpsen op hetzelfde niveau kwamen te zitten. Er komen nog wel wat updates om het systeem werkbaar te houden, maar vanaf nu kan er gezocht worden naar een nieuw systeem dat echt voldoet aan alle normen en wensen. Verder had hij een nieuwtje: er wordt gewerkt aan een systeem waarmee bekeuringen voortaan digitaal in een PDA ingeklopt worden. Ik droom daar al jaren van. En dat is een echte bezuiniging waar de diender van profiteert en de organisatie ook. Want een digitale bekeuring wordt foutloos ingevoerd ( want fouten worden door de programmatuur niet toegestaan of automatisch gecorrigeerd) wordt snel doorverzonden naar het CJIB zonder dat er een heel leger van invoerders aan te pas komt die bovendien een achterstand hebben van heb ik jou daar! Sneller je bekeuring op de mat en groter gebruikersgemak. Als ze aan zo'n PDA dan ook nog een vingerafdrukscanner koppelen, een fotocamera, een memorecorder en een bevragingsmodule, dan kan het project wat mij betreft niet meer stuk. Alleen zo'n printer aan mijn broeksriem hoef ik niet. Daar heb ik echt geen ruimte meer voor…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten