Ook zo'n last gehad van de hitte, de afgelopen dagen? Ik wel. Als Nederlanders hebben we altijd wel een mening ergens over en klagen we altijd over het weer. Daarnaast was heel Nederland verhit over het Wereldkampioenschap Voetbal. Zou het dan toch…? Nee, zei de gemiddelde Nederlander. Ze hebben geluk dat ze zover zijn gekomen, maar kampioen worden we toch niet. Wat is dat toch met die Nederlanders? We hebben absoluut geen vertrouwen, en daarmee geen trots, als we eens wat weten te bereiken. "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg" is hier verheven tot een volksmotto.
Ik ben geen voetbalfan, maar ik vond het toch leuk om te kijken naar de verrichtingen van de Nederlandse Ploeg. Ik kreeg iedere keer weer kippenvel als het Wilhelmus gespeeld werd en ik het stadion horde meegalmen. Degene die de discussie hebben gestart over of het Wilhelmus niet achterhaald is, kunnen wat mij betreft aan het gas. Ik was ook blij met eindelijk een paar weken nationale saamhorigheid, één doel, één missie, zoals de Luchtmacht zou zeggen. De tegenstellingen verdwenen naar de achtergrond, er werd vriendelijk gesproken over de kansen en de wedstrijden.
Het was dan ook best een bittere pil om te horen dat Nederland door was en dat ik nog een nachtje extra mocht werken. Ook ik had best met een biertje en mijn vrouw naast me op de bank willen zitten en de wedstrijd willen kijken. En luidkeels commentaar willen geven op de verrichtingen. Ik heb ten dele mijn zin gekregen. Geen bier, geen vrouw, maar ik heb het grootste deel van de wedstrijd kunnen zien. En heel Nederland hield zijn adem in. Maar het mocht niet zo zijn. Dus direct na het Spaanse doelpunt zijn we de straat weer opgegaan. De stemming viel me alles mee. Ja, we hadden verloren, maar er kan er maar één de beste zijn. En tweede is toch ook niet slecht? Er werd menig biertje gedronken, maar de kroegen waren véél eerder leeg dan wanneer we gewonnen hadden. En zo verliep de nacht ongewoon rustig bij ons en konden we om half vier naar huis. Terwijl een paar dorpen verderop de collega's vol aan de bak moesten, omdat er met glaswerk naar de politie gegooid werd en er een vuurpijl in een kroeg werd afgeschoten waardoor twee meisjes gewond raakten. Hadden we toch ook een gezamenlijk doel: iedereen tegen de politie. En waarom? Ik denk dat het het eerste doelwit was dat in de buurt was. Hallo, politiemensen zijn juist dát: mensen! Wij balen er ook van dat Nederland verloren heeft. Wij kunnen er niks aan doen, hoor. Het helpt dus echt niet om ons te bekogelen.
Er zijn wat mensen aangehouden, (hopelijk) her en der wat stevige tikken uitgedeeld, en als de vechtersbazen vanmorgen wakker worden in een cel, met een kater van het drankgebruik en het verlies, weten ze niet eens meer wat ze nou gedaan hebben en hoe ze daar terecht zijn gekomen. Dat is misschien nog wel het ergste, want dan kun je je dus ook niet meer herinneren wáárom je je zo moest misdragen.
Leerstrafje over de gevolgen van overmatig alcoholgebruik misschien, meneer de rechter?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten