Het kan maar weinig mensen ontgaan zijn, de laatste dagen: Agenten zijn ontevreden. Dat waren we al begin dit jaar, toen acties gevoerd werden voor een betere CAO. Die kregen we – een beetje. Ikzelf heb niet meegedaan aan die niet-schrijven acties, omdat je daarmee raddraaiers de vrije hand geeft, maar dat is voor iedereen persoonlijk. Op ons team waren sowieso maar weinig stakers. Politiemensen zijn namelijk erg loyaal aan hun werk. Staken zit ons niet in het bloed. Niet lullen maar schrijven….ahem, poetsen.
De SP heeft een onderzoek uitgevoerd. En hoewel ik weinig op heb met de politieke ideeën van de SP, moet ik zeggen dat degene die het onderzoek heeft opgesteld, goed heeft geluisterd naar de agent op straat. Want het was een vakkundig onderzoek dat precies de vinger op de zere plek legt.
Agenten zijn ontevreden over hun uitrusting, de uniformering, de salariëring, het gebrek aan respect, het feit dat mensen op straat belogen worden als gezegd wordt dat bezuiniging geen blauw op straat kost terwijl overal politieposten worden gesloten en er geen nieuw personeel aangenomen wordt, er niets mogelijk is als het geld kost en er een Minister van Binnenlandse Zaken zit die niet wil praten met politiemensen op de werkvloer, maar overlegt met haar ambtenaren. Mensen zonder praktijkervaring, die nooit één dag van hun leven met hun poten in de bagger van de maatschappij hebben gestaan, maar het moeten hebben van de papieren werkelijkheid.
Ik ben het niet met alle conclusies eens, maar een aantal wel: Ik kom te weinig op straat, ik vind het salaris onder de maat, en de leiding en de politiek – ook de lokale!- hebben geen flauw idee wat er zich op straat en de werkvloer afspeelt.
Ik ben nooit bij de politie gegaan met het idee dat ik er rijk van zou kunnen worden, maar voor het werk dat ik allemaal doe mag daar best wat meer salaris tegenover staan. Politieagent lijkt wel een soort verzamelnaam te zijn. Ik ben ook welzijnsmedewerker, EHBO-er, BHV-er, wijkrechercheur, pleisterplakker, preventiemedewerker, onderhoudsmonteur, ademend dranghek, stenenkopper, luisterend oor, sterke arm, schrijfmachine, jeugdwerker, rapporteur, beveiliger, postbode, belastinginner, beroepschauffeur, bewaarkluis, vraagbaak, en ga zo maar door.
Maar een politieman of – vrouw kan het werk niet doen zonder een goede auto. Zonder een warme jas. Zonder een computer. Politie kost geld. We schrijven heel wat boetes in een jaar, maar dat is bij lange na niet genoeg om onze eigen kosten te betalen. Of om zelfs maar quitte te spelen. Er moet geld bij. Dus als de stembussen volgend jaar weer opengaan, kijk ik eerst eens naar partijprogramma’s die wat zeggen over veiligheid. Niet dat ik de illusie heb dat er echt iets zal veranderen, want politiek is niet als poepen – het stinkt en het gebeurt vaak in kleine kamertjes, maar als je het niet doet dan kun je niet leven. En soms kan het heel erg opluchtend werken. Zo ook deze weblog, waarin ik de dagelijkse rauwe realiteit dan maar probeer te relativeren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten