Gisteren heb ik weer een dag in de opleidings banken doorgebracht. Normaal gesproken heb ik daar een hartgrondige hekel aan. Iedereen die over het algemeen een buitenberoep heeft vindt het vreselijk om de hele dag verplicht binnen te moeten blijven. Ik heb daarom na zo’n dag heilig ontzag voor al die mensen die hun beroepsleven slijten in hetzelfde kantoor. Ik ben helemaal óp na zo’n dag.
Ik heb de finesses van rijden onder invloed bestudeerd en mijn bevoegdheid om ademanalyses af te nemen vernieuwd. En nee, jammer genoeg, was dit een theoretische cursus, dus we gingen niet lallend naar huis. Ergens in deze blog heb ik me beklaagd hoe vaak een agent in de schoolbanken zit om zijn kennis op peil te houden. Niet voor niets was het commentaar een aantal jaren geleden, toen de politie-auto’s werden uitgerust met de reclamecampagne van Veilig Verkeer Nederland – u kent ze wel, een fietsende jongen en meisje met een tekstballonnetje "Wij gaan weer naar school!" – niet van de lucht. Dat zal tijd worden ook, zo was de algemeen heersende mening.
Maar als je gaat nakijken welke cursussen ik heb gevolgd over de afgelopen 10 jaar. Cursus vaarbewijs. Noodhulpcursus. Cursus praktijkcoach. Opleiding ME. Bedienaar ademanalyse en lasergun. Recherche Basis Cursus. Wijkagentenopleiding. Dat zijn er zo maar wat die me te binnen schieten en ik zal er best nog een aantal vergeten. En het zal de laatste ook wel niet geweest zijn, want zoals de titel van dit blogje al doet vermoeden, is en politiemens nooit uitgeleerd. Ik las in de krant dat we binnenkort allemaal weer een verkorte rijopleiding krijgen. En dat is maar goed ook, want als je al het overbodige wegstreept, zijn we gewoon beroepschauffeurs. Vannacht heb ik weer nachtdienst, en meestal kom ik wel aan de 200 kilometer in de nacht. En dan soms nog ernstig hard, met de nodige risico’s als er echt iets aan de hand is. Gladheid, regen, duisternis. En dan nog rekening houden met de reacties van andere weggebruikers als er een auto met blauw-blauw achter je opdoemt. Alsjeblieft mensen, niet remmen! Stuur een beetje uit naar rechts en maak een pad vrij over de middenberm. Ga niet harder rijden, maar zorg voor een vrije baan. En als je een voorrangsvoertuig tegemoet ziet komen, dán mag je afremmen zodat de baan vrij komt en ik kan inhalen. Alvast bedankt. Ik heb voor het laatst vijf jaar geleden zo’n cursus gevolgd en daarna nog eens een herhalingsdagje, maar dat is altijd goed om de puntjes op de I te zetten. Vooral omdat sinds die tijd alle politie-auto’s met een automaat zijn uitgerust – wie dat bedacht heeft moesten ze opknopen – en dat rijdt toch echt weer anders.Er wordt dan ook behoorlijk wat schade gereden bij de politie en de dader meldt zich ook niet altijd eerlijk. Erg hè? Je zou van politiemensen verwachten dat ze daar wat open en eerlijker in waren. Per slot van rekening is de baas verzekerd tegen de schade die de werknemers veroorzaken – dat is zelfs wettelijk zo afgeregeld – maar kennelijk schamen de mensen zich voor hun fouten en denken: na mij de zondvloed. En zetten de beschadigde noodhulpauto zo klaar voor de volgende dienst en gaan lekker naar huis en naar bed. Daarom hamer ik er altijd op om de auto’s goed na te kijken. Zit alles erin? Zit er voldoende profiel op de banden? Zijn ze afgetankt? Je zou je erover verbazen, als het niet zo beschamend zou zijn, als je je dienst begint met een spoedrit en deze moet afhaken omdat er geen druppel diesel meer in de tank zit. Ik maakte me daar in het verleden al vaker druk om, totdat collega’s mij erop wezen dat dit geen enkele zin had omdat het altijd al zo geweest was en het buiten mijn cirkel van invloed lag om daar iets aan te veranderen. Breek me de bek niet open, zeg! Dat is gewoon een andere term voor het gevecht niet aan durven gaan en de bestaande situatie accepteren hoe het is, ook al is het nog zo fout.
Maar nu ben ik er voorlopig weer even van af. Ik heb geen cursussen in het verschiet staan en met de huidige bezuinigingscultuur zal dat er niet snel van komen. Enerzijds is dat jammer want ook ik ben niet alwetend. En als je een aantal mensen een cursus geeft dan nemen ze die kennis mee in de praktijk en verspreiden deze. En de rest leert daar dus ook weer van. Heb ik toch nog een beetje goede invloed….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten