De titel van dit bericht slaat op een hobby van mij: lezen! Ik lees letterlijk alles wat los en vast zit. Overal in huis of op mijn werkplek liggen boeken op hun rug open geslagen bij gedeeltes waar ik gebleven was. Ik kan makkelijk drie boeken tegelijkertijd lezen over allerlei verschillende onderwerpen. Dat gekoppeld aan een grote liefde voor het vak zorgt er ook voor dat ik veel televisieprogramma’s bekijk die over de politie gaan – zowel de informatieve als de entertainerende. Ik kan het ook niet laten luidkeels of binnensmonds commentaren te geven als ik onwaarheden zie of als ik besef dat de Cock of Grissom het wéér gelukt is om de moord binnen een uur op te lossen, met aftrek van reclametijd. ("houd u zich beschikbaar voor verhoor"….pff, ik zou direct een ticket naar het buitenland boeken en geen opsporingsinstantie die me tegen zou kunnen houden,maar dat geheel terzijde)
Lezen dus. Ik speur dus ook regelmatig de sectie in de bibliotheek af waar de boeken over de politie staan en ik zit veel op het internet te zoeken. Ik kwam laatst een mooi fotoboek tegen dat "waakzaam en dienstbaar"heet. Mooie verhalen over het werk, maar ook ontroering en emotie. Het is alleen jammer dat er in een tijd van bezuinigingen geld is uitgegeven om die spreuk, gelijk het "to protect en to serve" uit Amerika op alle auto’s aan te moeten brengen.
Ook het boek "onder dienders" van Miriam Elias heb ik onlangs opnieuw gelezen. Het boek geeft een onthutsend beeld van de Haagse politie die schoppend en schreeuwend het tijdperk van integratie van vrouwen en minderheden in wordt gesleept. Als je niet beter wist zou je denken dat de politie een bolwerk van blanke mannen is, waar andere geslachten geen kans hebben. Zie hierover ook een eerder door mij geplaatst bericht "vrouwen bij de politie", dan hoef ik mezelf hier niet te herhalen.
Als laatste las ik een boek van een journalist van het parool genaamd Bert Bommel. Het boek heet "de politie in Nederland". De auteur gaat prat op wat hij noemt diepgaande contacten met de politie in de loop der jaren. Die contacten zijn dan waarschijnlijk van een flink aantal jaren geleden, want het boek stond bol van onwaarheden. Daarnaast is de schrijfstijl op z’n zachtst gezegd rancuneus te noemen en lijkt geschreven door een 9-jarige. Ik heb getracht een e-mail van de goede man te vinden, maar faalde. Anders had ik hem meer direct kunnen wijzen op een aantal grove fouten die hij als waarheid verkondigt. Wie een e-mail van hem heeft mag het aan mij geven.
Als laatste is deze web-log sinds kort ook toegevoegd aan de politie startpagina. Daar vindt u nog veel meer interessante links over de mooiste baan in de wereld….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten